Mario Capanna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1945
Città di Castello

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec, pisarz

Alma Mater

Uniwersytet Mediolański

Stanowisko

poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1984), członek Izby Deputowanych (1983–1992)

Partia

Partia Jedności Proletariatu, Demokracja Proletariatu, Verdi Arcobaleno, Federacja Zielonych

Mario Capanna (ur. 10 stycznia 1945 w Città di Castello) – włoski polityk i pisarz, deputowany krajowy, poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji, były lider Demokracji Proletariatu.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej jako czwarte z pięciorga dzieci Luigii Paci i Giuseppe Capanny. W wieku 6 lat stracił ojca[1]. W latach 1963–1967 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie, jednak został wydalony z uczelni na krótko przed obroną pracy magisterskiej. Następnie ukończył ten kierunek na Uniwersytecie Mediolańskim. W marcu 1968 był jednym z liderów skrajnie lewicowych protestów studenckich w Mediolanie[2], został założycielem Movimento Studentesco (ruchu studenckiego aktywnego w latach 1968–1976). W 1969 uczestniczył w zamieszkach z udziałem skrajnej prawicy podczas pogrzebu policjanta Antonio Annarummy, podczas których został pobity[3], a także był prowodyrem kilkugodzinnego uwięzienia wykładowcy Pietro Trimarchiego. W związku z ostatnim wydarzeniem skazany na 11 miesięcy więzienia[4]. Od końca lat 80. zajął się pisarstwem, publikując łącznie kilkanaście książek głównie na tematy polityczne. Działał także jako aktywista pacyfistyczny i ekologiczny.

W 1976 wstąpił do Partii Jedności Proletariatu, po rozłamie wewnątrz niej w 1978 przeszedł do Demokracji Proletariatu. W tym ugrupowaniu pełnił funkcję koordynatora (1982–1984) i sekretarza generalnego (1984–1987). Należał do rady regionu Lombardia (1975–1980) i rady miejskiej w Mediolanie (1980)[1]. W 1979 wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego jako jedyny przedstawiciel swojego ugrupowania. Przystąpił do Technicznej Grupy Niezależnych[5]. W latach 1983–1992 zasiadał w Izbie Deputowanych IX i X kadencji[6], a od 1987 do 1992 w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[7]. W 1989 dołączył do nowo powołanego ruchu Verdi Arcobaleno (Tęczowi Zieloni), przekształconego w 1990 w Federację Zielonych. W kolejnych latach pozostawał bez afiliacji partyjnej, ubiegał się m.in. o fotel burmistrza rodzinnego miasta. Od lat 90. zaangażowany także w ruch sprzeciwiający się organizmom zmodyfikowanym genetycznie, został założycielem Fondazione dei Diritti Genetici. Jego działalność w tym zakresie była krytykowana jako antynaukowa i nierzetelna[8][9]. Od 2011 do 2014 zasiadał w Corecom regionu Umbria, lokalnym organie nadzorującym sektor komunikacji[10].

Był żonaty z Patrizią Arnaboldi, parlamentarzystką Demokracji Proletariatu, małżeństwo zakończyło się rozwodem[11].

Przypisy

  1. 1 2 Biogram na stronie oficjalnej. mariocapanna.it. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
  2. ↑ Capanna, Mario. sapere.it. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
  3. ↑ Antonio Annarumma: una storia breve. poliziadistato.it. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
  4. ↑ Il processo a Trimarchi: sequestro di un professore in Statale. massimedalpassato.it, 11 marca 2020. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
  5. ↑ Mario Capanna. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-14].
  6. ↑ Mario Capanna. camera.it. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
  7. ↑ M. Mario Capanna. coe.int. [dostęp 2022-12-14]. (ang.).
  8. ↑ Stefano Bresanini: L'OGM che non è mai esistito. repubblica.it, 13 września 2007. [dostęp 2022-12-14].
  9. ↑ Antonio Pascale: Fragole della steppa. salmone.org, 13 grudnia 2011. [dostęp 2022-12-14]. (ang.).
  10. ↑ Biografia di Mario Capanna. cinquantamila.it, 28 maja 2012. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
  11. ↑ Record di donne, tante comuniste e in sezione dicono: 'Forse troppe'. repubblica.it, 18 czerwca 1987. [dostęp 2022-12-14]. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.