Marian Pulina
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1936
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

22 października 2005
Katowice

profesor nauk o Ziemi
Specjalność: geologia, geomorfologia, geomorfologia dynamiczna, geomorfologia krasu, hydrogeologia
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Profesura

1982

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Marian Pulina (ur. 3 sierpnia 1936 w Bydgoszczy, zm. 22 października 2005 w Katowicach) – polski geograf, profesor, grotołaz i speleolog[1].

Życiorys

Był absolwentem Uniwersytetu Wrocławskiego[2] i uczniem prof. Alfreda Jahna. Z zawodu był geografem, geomorfologiem[3], krasologiem[4] i glacjologiem[5]. Brał udział w licznych wyprawach naukowych: na Spitsbergen[6][7][8][9], Kubę, Islandię, do Hiszpanii, Rosji[10], Kanady, Bułgarii. W Polsce badał m.in. Kotlinę Kłodzką[11][12], Borne Sulinowo[13], Tatry[14] i wiele innych[3]. Organizował wyprawy naukowe do nowo odkrytej Jaskini Niedźwiedziej w masywie Śnieżnika Kłodzkiego oraz związane z nią speleologiczne szkoły naukowe[15]. Był współautorem monografii o jaskiniach lodowcowych[16]. Był profesorem i prorektorem na Uniwersytecie Śląskim oraz profesorem kilku europejskich uczelni: w Padwie, Bordeaux[17] i Madrycie. Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego[18]. Był członkiem i organizatorem wypraw jaskiniowych wrocławskiej Sekcji Grotołazów[19].

Nacieki w Jaskini Niedźwiedziej koło Kletna

Był mężem Marii Pulinowej, specjalizującej się w geomorfologii[20]. Zgodnie z ostatnią wolą spoczął na cmentarzu parafii św. Tomasza w Sosnowcu, w sąsiedztwie Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, którego był współtwórcą przed ponad 30 laty[21].

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ Profesor, o którym śpiewają piosenki, „gazeta uniwersytecka UŚ” (5), miesięcznik Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, luty 2001 [dostęp 2018-08-25].
  2. ↑ Teresa Suleja (red.), Absolwenci Uniwersytetu Wrocławskiego, tom I (1946–1989), Acta Universitatis Wratislaviensis No 2433, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 425, ISBN 83-229-2277-9 [dostęp 2018-09-20].
  3. 1 2 Prof. dr hab. Marian Pulina [online], Katedra Geomorfologii Uniwersytetu Śląskiego [dostęp 2018-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-25].
  4. ↑ Marian Pulina, Kras: formy i procesy, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1999, s. 374, ISBN 83-226-0890-X.
  5. ↑ Jacek Jania, Marian Pulina (red.), Wyprawy polarne Uniwersytetu Śląskiego: 1980-1984, „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach”, 910, Katowice: Uniwersytet Śląski, 1988, s. 143, ISBN 83-226-0230-8, ISSN 0208-6336.
  6. ↑ Marian Pulina, Glacierkarst phenomena in Spitsbergen, „Norsk Geografisk Tidsskrift - Norwegian Journal of Geography”, 38 (3–4), 1984, s. 163–168, DOI: 10.1080/00291958408552121 [dostęp 2018-08-25] (ang.).
  7. ↑ Marian Pulina, Warsztaty Glacjologiczne – Spitsbergen 2004, „Biuletyn Polarny”, 12–13, Kraków 2006, s. 58–59 [dostęp 2018-08-25].
  8. ↑ Marian Pulina, The effects of cryochemical processes in the glaciers and the permafrost in Spitsbergen, „Polish Polar Research”, 5 (3–4), 1984, s. 137–163 [dostęp 2018-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-26] (ang.).
  9. ↑ Stanisław Misztal, Jaskiniowcy czyli glacjospeleolodzy w Værenhusie – pamięci Profesora Mariana Puliny., [w:] Krzysztof Migała, Jerzy Pereyma, Jacek Piasecki (red.), Magiczne miejsce „Baranówka”. Zbiór wspomnień w 40-lecie stacji polarnej im. Stanisława Baranowskiego na Spitsbergenie, Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego, 2011, s. 87–90, ISBN 978-83-62673-09-4 [dostęp 2022-01-25].
  10. ↑ Marian Pulina, Zjawiska krasowe we wschodniej Syberii, „Prace Geograficzne Instytutu Geografii Polskiej Akademii Nauk”, 70, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 94, ISSN 0373-6547 [dostęp 2018-08-25].
  11. ↑ Alfred Jahn, Stefan Kozłowski, Marian Pulina (red.), Masyw Śnieżnika : zmiany w środowisku przyrodniczym, Warszawa: Polska Agencja Ekologiczna, 1996, s. 320, ISBN 83-85636-10-2.
  12. ↑ Marian Pulina (red.), Jaskinie Sudetów, Warszawa: Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk o Ziemi, 1996, s. 202, ISBN 83-900997-9-9.
  13. ↑ Elżbieta Bukowska-Kania, Marian Pulina (red.), Studia nad środowiskiem geograficznym Bornego Sulinowa, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s. 193, ISBN 83-01-12426-1.
  14. ↑ Marian Pulina, Nowe obserwacje w jaskini Szczelina Chochołowska, „Biuletyn Speleoklubu Warszawskiego”, 1 (1/2), Warszawa 1959, s. 27–37.
  15. ↑ Podwójny jubileusz Szkoły Speleologicznej, „gazeta uniwersytecka UŚ” (5), miesięcznik Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, luty 2001 [dostęp 2018-08-26].
  16. ↑ Adolfo Eraso, Marian Pulina, Cuevas en hielo y rios bajo los glaciares, 2 (wydanie pierwsze ukazało się w 1994), Madrid: McGraw Hill – Interamericana de España, 2001, s. 304, ISBN 978-84-481-3049-7 (hiszp.).
  17. ↑ Katarzyna Bytomska, Prof. zw. dr hab. Marian Pulina, „gazeta uniwersytecka UŚ” (8), miesięcznik Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, maj 1996 [dostęp 2018-08-25].
  18. ↑ Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31 stycznia 1971, Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3-4, Kraków 1971
  19. ↑ Janusz Fereński, W piwnicy i jeszcze głębiej, „Konfrontacje”, wydanie specjalne z okazji jubileuszu (1959–2003) Studenckiego Klubu Pałacyk we Wrocławiu, 31 maja 2003, s. 5, ISSN 2658-0063 [dostęp 2020-07-09].
  20. ↑ Hibszer A., 2016: Człowiek blisko Ziemi i drugiego człowieka – Maria Zofia Pulinowa (1938-2015). Przyroda Górnego Śląska, 83: 14-15.
  21. ↑ Marian Pulina (1936–2005) [online], Sekcja Speleologiczna Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika – Wspomnienia [dostęp 2020-11-24].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.