 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1981–2023 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• WSOWZ |
| Stanowiska |
• szef szkolenia pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         | |
Marek Mecherzyński (ur. 11 listopada 1962 w Toruniu) – żołnierz, generał dywizji Wojska Polskiego, były dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej. 26 stycznia 2023 zakończył zawodową służbę wojskową.
Życiorys
Wykształcenie
Marek Mecherzyński jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1985). Następnie ukończył Akademię Obrony Narodowej (1995), a w 2008 r. studia podyplomowe w Royal College of Defence Studies w Londynie. Ukończył kurs dla generałów i oficerów flagowych w Akademii Obrony NATO w Rzymie[1][2][3].
Kariera wojskowa
W 1985 r. został mianowany na pierwszy stopień oficerski. Służbę rozpoczął w 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej, gdzie był na kolejnych stanowiskach dowódczych do 1990 r. W 1995 r., po ukończeniu Akademii Obrony Narodowej, został szefem szkolenia, a następnie szefem sztabu – zastępcą dowódcy pułku ochrony w Warszawie. Od 1997 r. pełnił obowiązki na różnych stanowiskach w pionie operacyjnym Dowództwa Wojsk Lądowych. W 2002 r. dowodził I zmianą Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie. W 2003 r. został wyznaczony do pełnienia obowiązków szefa Polskiego Zespołu Operacyjnego przy koalicji antyirackiej w Dowództwie Centralnym Stanów Zjednoczonych w Tampa na Florydzie, gdzie w czasie wojny i rozwijania I zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku pełnił obowiązki szefa polskiego zespołu operacyjnego. W 2004 r. został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału Operacyjnego w Generalnym Zarządzie Operacyjnym P-3 w Sztabie Generalnym WP. W latach 2005-2007 pełnił obowiązki szefa Zarządu Operacji Lądowych G-3 w Dowództwie Wojsk Lądowych. Od 2009 r. do 2011 r. był dowódcą 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża w Słupsku[1].
15 sierpnia 2009 r. został awansowany do stopnia generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. W latach 2011-2013 był na stanowisku zastępca szefa sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych w Warszawie. Od 26 sierpnia 2013 r. do 22 listopada 2015 był dowódcą 12 Dywizji Zmechanizowanej[1].
15 sierpnia 2014 r. został awansowany do stopnia generała dywizji. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego. Następnie objął stanowisko szefa Pionu Operacyjnego ds. NATO – zastępcy polskiego przedstawiciela przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli, od marca 2018 r. objął te stanowisko. W tym samym roku został desygnowany na stanowisko attaché obrony, wojskowy, morski i lotniczy przy Przedstawicielstwie Dyplomatycznym RP w Chińskiej Republice Ludowej w Pekinie. Legitymuje się bardzo dobrą znajomością języka angielskiego. Jest żonaty, ma syna[1][4][3].
W 2022 dyspozycja Dyrektora Departamentu Kadr - DG RSZ[5]. 26 stycznia 2023 po 42 latach służby zakończył zawodową służbę wojskową[6].
Awanse
- podporucznik – 1985
(...)
- generał brygady – 15 sierpnia 2009[7]
- generał dywizji – 15 sierpnia 2014[8]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia
- Srebrny Krzyż Zasługi (2002)[9]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Gwiazda Afganistanu[10]
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1983
- Odznaka absolwenta AON – 1995 ex officio
- medal „Za Wolność Naszą i Waszą” nadany przez Polonię amerykańską – 2002[11]
- laureat nagrody „Buzdygan 2002”[1]
- Odznaka pamiątkowa 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża – 2009 ex officio
- Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych – 2011
- Odznaka pamiątkowa 12 Dywizji Zmechanizowanej – 2013 ex officio
- wyróżniony wpisem do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego” – 2013[12]
- Medal Błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki – 2015[13]
- Krzyż Komandoria nadany przez Zarząd Wojewódzki Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego – 2015[14]
- Złoty Medal Za Zasługi dla LOK – 2015[15]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Faszcza 2015 ↓, s. 200.
- ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 149.
- 1 2 Gen. Marek Mecherzyński odchodzi z wojska [online], polsatnews.pl, 2017 [dostęp 2020-12-12].
- ↑ Zmiana na stanowisku Przedstawiciela Wojskowego w Brukseli [online], defence24.pl, 27 marca 2018 [dostęp 2020-12-12].
- ↑ Generał dywizji / Wiceadmirał [online], gov.pl, 3 grudnia 2020 [dostęp 2022-12-11].
- ↑ Pożegnanie z mundurem. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-01-26].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 54, poz. 756.
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 821.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 2002 r. o nadaniu odznaczeń
- ↑ Święto Niepodległości w Wojsku Polskim [online], mon.gov.pl [dostęp 2021-03-01].
- ↑ Gen. bryg. Marek Mecherzyński [online], 7bow2.wp.mil.pl [dostęp 2021-03-01].
- ↑ Decyzja Nr 8/Wych. Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 lipca 2013 r.
- ↑ Jasiński 2016 ↓, s. 102.
- ↑ Święto Wojsk Lądowych w 12 Dywizji Zmechanizowanej [online], polska-zbrojna.pl, 9 września 2015 [dostęp 2021-03-01].
- ↑ Obchody 70-lecia Ligi Obrony Kraju w Zachodniopomorskiej Organizacji Wojewódzkiej LOK [online], mazowszelok.pl, 5 października 2015 [dostęp 2021-03-01].
Bibliografia
- Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
- Grzegorz Jasiński: Kronika Wojska Polskiego 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016. ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński: Kronika Wojska Polskiego 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISSN 1734-2317.