Marco Branca
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1965
Grosseto

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1982 Grosseto 0 (0)
1982–1986 Cagliari Calcio 52 (4)
1986–1987 Udinese Calcio 18 (2)
1987–1988 UC Sampdoria 9 (1)
1988–1990 Udinese 55 (13)
1990–1991 Sampdoria 20 (5)
1991–1992 ACF Fiorentina 23 (5)
1992–1994 Udinese 58 (22)
1994–1995 Parma 25 (7)
1995 AS Roma 7 (2)
1996–1998 Inter Mediolan 52 (23)
1998–1999 Middlesbrough 12 (9)
1999–2000 FC Luzern 10 (2)
2000–2001 Monza 17 (7)
W sumie: 358 (102)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996  Włochy olimp. 3 (4)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marco Branca (ur. 6 stycznia 1965 w Grosseto) – włoski piłkarz, występujący podczas kariery na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Karierę piłkarską Marco Branca rozpoczął w czwartoligowym US Grosseto w 1981 roku. W 1982 roku przeszedł do pierwszoligowego Cagliari Calcio. Z Cagliari spadł do Serie B w 1983 roku. Dopiero w trzecim sezonie w Cagliari Branca zdołał zadebiutować w lidze. Dobra gra w klubie z Sardynii zaowocowała do pierwszoligowego Udinese Calcio. W następnym sezonie trafił do Sampdorii, z którą zdobył Puchar Włoch w 1988 roku. W Sampdorii Branca był rezerwowym i po sezonie powrócił do Udinese, które w międzyczasie spadło do Serie B. Z Udinese grał przez dwa sezony i awansował do Serie A w 1989 roku. Dobry w wykonaniu Branki sezon 1989-1990 zaowocował powrotem do Sampdorii. Z Sampdorią zdobył mistrzostwo Włoch 1991.

Przed następnym sezonem Branca został sprzedany do Fiorentiny. W klubie z Florencji grał tylko przez sezon i przed następnym sezonem powrócił do Udinese. W Udinese Branca grał bardzo dobrze, zwłaszcza w sezonie 1993–1994, gdy strzelił 14 bramki. Dobra gra nie pomogła uchronić Udinese przed spadkiem do Serie B. W 1994 roku przeszedł do Parmy. Z Parmą zdobył Puchar UEFA oraz dotarł do finału Pucharu Włoch w 1995 roku. Sezon 1995–1996 rozpoczął w AS Roma, jednak po rozegraniu 7 meczów i strzeleniu 2 bramek został sprzedany do Interu Mediolan, w ramach wymiany za Marco Delvecchio.

W Interze zadebiutował 19 listopada 1995 w wygranym 2-1 meczu z Udinese. W sezonie 1995-96 dotarł z Interem do finału Puchar UEFA, gdzie Inter przegrał z FC Schalke 04. W sezonie 1997-1998 Branca wystąpił 23 meczach i strzelił 17 bramek, będąc najlepszym strzelcem zespołu. W następnym sezonie Branca stracił miejsce w składzie i połowie sezonu odszedł do drugoligowego angielskiego Middlesbrough F.C. Jego bilans w Interze to 70 meczów (52 w lidze, 7 w Pucharze UEFA i 11 w Pucharze Włoch) i strzelił 25 bramek (23 w lidze, 1 bramkę w Pucharze UEFA i Pucharze Włoch). Z Middlesbrough awansował do Premier League w 1998 roku. W Middlesbrough półtora roku. W latach 1999-2000 występował w szwajcarskim FC Luzern. Karierę zakończył w drugoligowej Monzy w 2001 roku.

Kariera reprezentacyjna

W 1996 roku Marco Branca znajdował się w szerokiej 30-osobowej kadrze reprezentacji Włoch na Mistrzostwa Europy 1996. Ostatecznie nie znalazł się w ostatecznej 22-osobowej kadrze na Euro 96. W tym samym roku został powołany do kadry U-23 na Igrzyska Olimpijskie, jako jeden z trzech starszych graczy. Na turnieju w Atlancie wystąpił we wszystkich trzech meczach z Meksykiem, Ghaną i Koreą Południową, w których strzelił wszystkie 4 bramki dla Włoch.

Kariera dyrektorska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Marco Branca został działaczem piłkarskim. Od 2003 roku jest dyrektorem sportowym Interu Mediolan.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.