Marcin Cichy

Data i miejsce urodzenia	26 marca 1981 Warszawa
Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej
Okres	od 14 września 2016 do 30 maja 2020
Poprzednik	Magdalena Gaj
Następca	Jacek Oko

Marcin Cichy (ur. 26 marca 1981^[1] w Warszawie) – polski urzędnik państwowy, menedżer i nauczyciel akademicki, w latach 2016–2020 prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

Życiorys

Jest absolwentem XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Produkcji oraz w Kolegium Nauk Społecznych i Administracji Politechniki Warszawskiej, a także studia podyplomowe w zakresie analizy makroekonomicznej w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.

Zaczynał pracę jako ratownik WOPR^[2] w gminie Jastarnia na Półwyspie Helskim. W latach 2005–2013 pracownik Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Autor metodyki analiz cen usług mobilnych oraz badań preferencji konsumenckich. Prowadził projekty regulacji rynków hurtowych MTR i SMS MT, jak również wdrożenia eurotaryfy w roamingu międzynarodowym. Jako Dyrektor Departamentu Strategii i Analiz Rynku Telekomunikacyjnego kierował analityką ICT oraz strategią regulacyjną kolejnych Prezesów UKE^[3]. Tworzył akty prawne dotyczące branży telekomunikacyjnej^[4].

W latach 2013–2016 był ekspertem ds. regulacji UPC Polska, odpowiedzialnym za pozyskiwanie regulowanego dostępu do nieruchomości i infrastruktury telekomunikacyjnej na cele inwestycyjne, a także za politykę regulacyjną w relacjach z instytucjami państwowymi^[5][6]. Prowadził projekty bezpieczeństwa oraz kompatybilności elektromagnetycznej sieci HFC. Współpracował z Polską Izbą Komunikacji Elektronicznej.

W marcu 2016 objął stanowisko dyrektora Biura Analiz Ministerstwa Cyfryzacji. Koordynował realizację Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze cyfryzacji, a także opracowanie koncepcji dowodu osobistego z warstwą elektroniczną. Prowadził współpracę z Radą ds. Cyfryzacji oraz start-upami, odpowiadał za obszar innowacji^[7].

Powołany na Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej przez Sejm RP 14 września 2016^[8] za zgodą Senatu RP wyrażoną 22 września 2016^[9] Ustawą z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, jego pięcioletnia kadencja została skrócona i zakończyła się 30 maja 2020^[10]. Sprzeciw wobec skrócenia kadencji przez Sejm RP zgłosił Senat RP^[11] oraz Komisja Europejska^[12]. 2 lipca 2020^[13] Komisja Europejska skierowała wobec Polski wezwanie do usunięcia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, zaś 18 lutego 2021^[14] przekazała rządowi RP uzasadnioną opinię w związku z naruszeniem prawa UE gwarantującego niezależność Prezesa UKE. Za niezgodne z prawem wspólnotowym Komisja uznała zastosowanie przez rząd RP z mocą wsteczną nowych zasad powoływania i odwoływania Prezesa UKE, co doprowadziło do przedterminowego wygaszenia mandatu Cichego na tym stanowisku. 23 września 2021^[15] Komisja Europejska poinformowała o pozwaniu Polski do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej za podważenie niezależności krajowego organu regulacyjnego, wskazując, iż zgodnie z przepisami UE warunki, które mogą skutkować wcześniejszym odwołaniem Prezesa UKE muszą być określone przed rozpoczęciem kadencji, co stanowi ważną gwarancję jego niezależności od politycznej presji.

Współpracownik Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2016–2018 członek Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. W latach 2016–2018 przedstawiciel Rządu RP w Komisji Narodów Zjednoczonych ds. Nauki i Technologii dla Rozwoju (CSTD). W latach 2016-2020 przedstawiciel Rządu RP w Radzie Międzynarodowej Organizacji Łączności Kosmicznej – Intersputnik. W latach 2018-2020 członek Komisji Szerokopasmowej dla Zrównoważonego Rozwoju w ramach ONZ^[16]. W 2019 wiceprzewodniczący Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) odpowiedzialny za roaming, ramy regulacyjne oraz rozwój sieci bezprzewodowych^[17]. W 2020 przewodniczący sieci regulatorów ds. łączności elektronicznej Partnerstwa Wschodniego (EaPeReg) odpowiedzialny m.in. za monitoring inicjatywy Komisji Europejskiej – EU4Digital^[18]. W 2020 wiceprzewodniczący Europejskiej Grupy Regulatorów ds. Usług Pocztowych (ERGP) realizującej strategię europejskiego jednolitego rynku cyfrowego w e-handlu^[19].

Od czerwca 2020 dyrektor Centrum Danych i Analiz Strategicznych Politechniki Łódzkiej^[20][21], od października 2023 także adiunkt w Instytucie Zarządzania tej uczelni^[22]. W czerwcu 2022 uzyskał stopień doktora w dziedzinie nauk społecznych i dyscyplinie nauk o zarządzaniu i jakości, na podstawie rozprawy pt. Rola regulatora w kształtowaniu relacji koopetycyjnych na polskim rynku telekomunikacyjnym^[23]. Laureat I nagrody XV edycji konkursu Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania Polskiej Akademii Nauk na prace naukowe w latach 2021-2022, w kategorii prace doktorskie^[24]. Specjalizuje się w zastosowaniu teorii gier w strategiach biznesowych przedsiębiorstw na silnie konkurencyjnych rynkach^[25], w szczególności koncepcji gry o sumie dodatniej wg założeń Adama M. Brandenburgera i Barry'ego J. Nalebuffa.

W latach 2020–2022 starszy doradca na region Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki w sektorze TMT, w brytyjskiej firmie doradczej Access Partnership Ltd.^[26]. Specjalizował się w metodach dostępu do rynków nowych technologii, 5G i zarządzaniu częstotliwościami, dostępie do pasywnej infrastruktury telekomunikacyjnej, szerokopasmowym dostępie do internetu oraz relacjach regulacyjnych^[27]. Od 2023 Head of Market Access w regionie Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki, w firmie doradczej Welchman Keen z siedzibą w Singapurze. Odpowiada za relacje publiczne, strategie biznesowe, regulacyjne due deligence, licencjonowanie oraz wsparcie rozwoju produktów TMT^[28].

Od 2022 członek Rady Towarzystwa Ekonomistów Polskich^[29].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na LinkedIn