Data i miejsce urodzenia |
5 kwietnia 1881 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 listopada 1929 |
Przyczyna śmierci |
zginął w wypadku samochodowym |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
przemysłowiec łódzki pochodzenia żydowskiego |
Odznaczenia | |
Marceli Barciński (ur. 5 kwietnia 1881 w Łodzi, zm. 15 listopada 1929 w Warszawie) – przemysłowiec, działacz gospodarczy, społeczny i oświatowy, dziennikarz i literat.
Życiorys
Był synem Salomona i Róży (Ruchli) Birnbaum, bratem Henryka i Stefana.
Po ukończeniu gimnazjum w Łodzi (1900) studiował na wydziale filologii, literatury i sztuki uniwersytetu w Lipsku i tam uzyskał doktorat z filozofii. Wrócił do Łodzi, gdzie rozpoczął pracę w rodzinnym przedsiębiorstwie „Przemysł Wełniany S. Barciński i S-ka”.
Angażował się w działania w organizacjach gospodarczych: w 1913 r. został sekretarzem Sekcji Przemysłu Włóknistego przy oddziale łódzkim Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu, po odzyskaniu niepodległości przekształconej w 1919 r. w Związek Przemysłu Włókienniczego w Państwie Polskim i wtedy został dyrektorem biura Związku[1]. W 1920 r. jako Kierownik Związku umieszczony w Informatorze m. Łodzi na 1920 r.[2].
Zasiadał w radach nadzorach i zarządach kilku łódzkich instytucji finansowych, m.in.: Komitetu Giełdowego i Banku Handlowo-Przemysłowego w Łodzi. Był członkiem Komitetu Celnego przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu, współorganizatorem pawilonu włókienniczego na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 r., członkiem delegacji, które z upoważnienia rządu polskiego prowadziły rozmowy z zagranicznymi wierzycielami polskiego włókiennictwa w celu zmniejszenia i rozłożenia zobowiązań na dogodne raty.
Był działaczem Towarzystwa Muzeum Nauki i Sztuki w Łodzi oraz Polskiego Towarzystwa Teatralnego w Łodzi (założonego w 1900 r.) – w 1920 r. był skarbnikiem[3], działaczem oświatowym członkiem Rady Opiekuńczej Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Łodzi i członkiem Automobilklubu Łódzkiego.
Znany był również jako mecenas sztuk pięknych[4]. Przejawiał także zdolności literackie, napisał sztuki: Niewolnice (1902) i Godzina wspomnień (1903) a na łamach łódzkich gazet publikował recenzje teatralne.
Zginął 15 listopada 1929 r. w wypadku samochodowym w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu żydowskim „nowym” w Łodzi przy ul. Brackiej.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)[5]
Rodzina
Był żonaty z Alicją Elsner, miał dwóch synów: Seweryna Karola (ur. 1904) i Jana (ur. 1913).
Przypisy
- ↑ Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919, wydany nakładem Magistratu m. Łodzi, Łódź 1919, s. 207
- ↑ Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920, opracowany i wydany przez Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi, Łódź [1920] s. 436
- ↑ Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920, Opracowany i wydany przez Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi, Łódź [1920] s. 421
- ↑ Izaak Kersz, Szkice z dziejów Gminy Żydowskiej oraz cmentarza w Łodzi, Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1996, s. 106, ISBN 83-86058-69-2, OCLC 169978243 .
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 435 „za zasługi na polu działalności społecznej i nad organizacją przemysłu włókienniczego”.
Bibliografia
- Kazimierz Badziak, Aktywność ekonomiczna i społeczna rodziny Barcińskich w Łodzi (do 1939 r.), „Rocznik Łódzki” 1991, t. 46.
- Stefan Pytlas , Łódzka burżuazja przemysłowa w latach 1864–1914, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1994, ISBN 83-7016-758-6, OCLC 830054300 .
- Izaak Kersz, Szkice z dziejów Gminy Żydowskiej oraz cmentarza w Łodzi, Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1996, s. 106, ISBN 83-86058-69-2, OCLC 169978243 .
- Wiesław Puś, Żydzi w Łodzi w latach zaborów 1793–1914, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2001, ISBN 83-7171-411-4, OCLC 830273491 .
- Andrzej Kempa, Szukalak Marek Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych. Tom I A-Z, Łódź 2001, Oficyna Bibliofilów, s. 32, ISBN 83-87522-47-3.