Malinka
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Beskid Śląski

Potok
Długość 8,1 km
Powierzchnia zlewni

23,4 km²

Źródło
Miejsce po zachodniej stronie głównego grzbietu pasma Baraniej Góry, między Malinowską Skałą a Zielonym Kopcem
Wysokość

ok. 945 m n.p.m.

Ujście
Recypient Wisła
Miejsce

Wisła (Nowa Osada Druga)

Wysokość

475 m n.p.m.[1]

Współrzędne

49°37′50″N 18°54′16″E/49,630556 18,904444

Położenie na mapie miasta Wisła
Mapa konturowa miasta Wisła, w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Malinka – potok, prawostronny dopływ Wisły[2] o długości 8,1 km[3], średnim spadku 5,7% i powierzchni zlewni 23,4 km².

Płynie w Beskidzie Śląskim, na terenie miasta Wisła. Jej źródła znajdują się na wysokości ok. 945 m n.p.m., po zachodniej stronie głównego grzbietu pasma Baraniej Góry, pomiędzy Malinowską Skałą, a Zielonym Kopcem. Spływa w kierunku zachodnim doliną, ograniczoną od północy ramieniem Jawierznego (799 m n.p.m.) i Czupla (882 m n.p.m.), zaś od południa długim grzbietem Cienkowa.

Malinka, według Kazimierza Sosnowskiego zwana także Małą Wisełką, uważana jest za trzeci – obok Czarnej i Białej Wisełki – źródłowy potok Wisły[4]; tuż poniżej mostu w Nowej Osadzie Malinka łączy się z Wisełką w rzekę, nazywaną odtąd Wisłą.

Potok, pod nazwą mnogą Malinki, wspominał już Wincenty Pol w swej pracy pt. „Rzut oka na północne stoki Karpat” (1851), sytuując go jako jeden z pierwszych dopływów Wisły (błędnie - jako dopływ lewy)[5].

W dolinie Malinki położone jest osiedle Wisły o nazwie Malinka, a przez całą dolinę przebiega, wybudowana w latach 1964–1969, droga łącząca Wisłę ze Szczyrkiem przez Przełęcz Salmopolską (obecnie droga wojewódzka nr 942).

Przypisy

  1. ↑ Malinka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-05-16].
  2. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 155, ISBN 83-239-9607-5.
  3. ↑ Malinka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-05-16].
  4. ↑ Kazimierz Sosnowski: Przewodnik po Beskidach zachodnich. Tom 1. Beskid Śląski i Żywiecki. Wyd. IV. Kraków: Wiedza. Zawód. Kultura. Tadeusz Zapiór i Ska, 1948, s. 99.
  5. ↑ Wincenty Pol, Rzut oka na północne stoki Karpat, Kraków 1851, s. 42.

Bibliografia

  • Mirosław J. Barański, Pasmo Baraniej Góry. Beskid Śląski cz. I. Przewodnik turystyczny, Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1999, ISBN 83-7005-423-4, OCLC 830287195.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.