Malapropizm (fr. mal-à-propos „nie w porę”) – omyłka słowna polegająca na użyciu w wypowiedzi wyrazu o mylnym znaczeniu zamiast podobnego w brzmieniu właściwego wyrazu[1], tj. pomylenie paronimów[2]. Chodzi przede wszystkim o wyrazy obce bądź książkowe, nieznane ludziom niewykształconym[3][4]. Najczęściej efekty tak ukształtowanej wypowiedzi są komiczne.

Malapropizmy powstają m.in. w wyniku pomylenia znaczeń rzadko używanych słów, pisowni wyrazów, które są homofonami w języku (akcencie) danej osoby czy też ich postaci wizualnej (na poziomie pisowni u dzieci)[5]. Niekiedy malapropizm ma charakter błędu kompetencji (jeśli występuje konsekwentnie); choć może także przybrać formę niesystematycznej omyłki słowno-pisarskiej, wówczas mamy do czynienia z błędem performancji[6]. Malapropizmy bywają również wprowadzane celowo, dla uzyskania efektu humorystycznego[5] bądź artystycznego[3].

Malapropizmy spotykane są zarówno w mowie osób posługujących się językiem ojczystym, jak i w mowie osób, dla których dany język jest językiem wyuczonym[7].

Przykład:

  • Przy drzwiach zainstalowany jest czytelnik kart magnetycznych. (zamiast: czytnik)
  • Daruj sobie swoje iluzje. (zamiast: aluzje)
  • No nic, stało się, szklanka zapadła. (zamiast: klamka)
  • Uczę się, bynajmniej się staram. (zamiast: przynajmniej)

Malapropizmy wpływają na kształt praktyki językowej, rzutując niekiedy na proces ewolucji języka. Zdarza się, że tego typu błąd utrwala się w języku, tworząc upowszechnioną, niejednostkową innowację. Przestaje wówczas być malapropizmem i omyłką słowną[8]. W przypadku polszczyzny zjawisko to nastąpiło w odniesieniu do słowa „bynajmniej”, które bywa regularnie używane w znaczeniu „przynajmniej”, zwłaszcza w Polsce centralnej i na Pomorzu (przy czym takie znaczenie wyrazu wykracza poza ramy polskiego języka standardowego). Podobna zmiana jest sankcjonowana w obrębie kaszubskiej normy literackiej (gdzie bënômni to synonim przënômni)[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Georgios Tserdanelis, Wai Sum Wong: Language files: materials for an introduction to language & linguistics. Columbus: Ohio State University Press, 2004, s. 320–324. ISBN 978-0-8142-0970-7. OCLC 54503589. (ang.).
  2. ↑ Oľga Škvareninová, Paronymický slovník, Bratislava: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1999, s. 18, ISBN 978-80-08-02828-8, OCLC 45838114 (słow.).
  3. 1 2 Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 317, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  4. ↑ Study of Sounds, Phonetic Society of Japan, 1985, s. 26 (ang.).
  5. 1 2 Edward Carney, A Survey of English Spelling, London–New York: Routledge, 1994, s. 82–84, DOI: 10.4324/9780203199916, ISBN 978-0-415-09270-8, ISBN 978-1-134-87224-4, ISBN 978-0-203-19991-6, OCLC 252813628 (ang.).
  6. ↑ Graeme Hirst, Alexander Budanitsky, Correcting real-word spelling errors by restoring lexical cohesion, „Natural Language Engineering”, 11 (1), 2005, s. 87–111, DOI: 10.1017/S1351324904003560, ISSN 1351-3249, OCLC 8272746930 [dostęp 2023-01-26] (ang.), patrz s. 89, przyp. 3.
  7. ↑ Camilla Bardel, The lexicon of advanced L2 learners, [w:] Kenneth Hyltenstam (red.), Advanced Proficiency and Exceptional Ability in Second Languages, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2016 (Studies on Language Acquisition 51), s. 73–110, DOI: 10.1515/9781614515173-006, ISBN 978-1-61451-517-3 (ang.), vide s. 88.
  8. ↑ Peter Trudgill, Lars-Gunnar Andersson, Bad language, Oxford, UK: Basil Blackwell, 1990, s. 150, ISBN 0-631-17872-4, OCLC 21973314 (ang.).
  9. ↑ Artur Czesak: bynajmniej – przynajmniej. [w:] Poradnia językowa PWN [on-line]. sjp.pwn.pl, 2006-05-10. [dostęp 2019-02-10]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.