Widok z Wielkiej Raczy | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
1073 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°27′09,7″N 18°58′23,3″E/49,452694 18,973139 |
Magura (1073 m) – szczyt w Grupie Wielkiej Raczy w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji są to Beskidy Kysuckie). Znajduje się w głównym grzbiecie, przez który biegnie granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny. Magura znajduje się w nim pomiędzy Kikulą (1087 m) i Małym Przysłopem (996 m)[1]. Nazwa szczytu jest pochodzenia wołoskiego i oznacza wyniosłą, samotną górę. W Karpatach rumuńskich, słowackich i polskich jest wiele nazw geograficznych wywodzących się od wołoskiego słowa magura[2].
Szczyt Magury znajduje się nie na samej granicy, ale 50 m na północny wschód od niej, już na terenie Polski. Jej południowo-zachodnie stoki są słowackie i opadają do doliny Oszczadnicy, w północno-zachodnim natomiast kierunku Magura tworzy mający długość niemal 400 m grzbiet zakończony wierzchołkiem Skrzadnica o tej samej wysokości co Magura. W południowo-zachodnim kierunku spływa ze stoków Magury potok Plaskórówka, w północno-zachodnim potok Radecki (obydwa są dopływami Rycerskiego Potoku)[3].
Magura obecnie jest zalesiona, ale na lotniczych zdjęciach mapy Geoportal widoczne są na jej stokach i grzbiecie duże halizny – pozostałości dawnych hal pasterskich[4]. Wielki huragan w 2004 r. wyłamał znaczną część lasu na jej południowych, słowackich stokach. Przecięte one są dwoma drogami stokowymi do zwózki tych drzew. Przez szczyt Magury (po polskiej stronie) prowadzi czerwony szlak
Szlaki turystyczne
- Zwardoń – Kikula – Magura – Mały Przysłop – Wielki Przysłop – Wielka Racza. 4:45 godz, z powrotem 4:15 godz.
Przypisy
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-09-10].