Maciejowiec
wieś
Ilustracja
Pałac w Maciejowcu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

lwówecki

Gmina

Lubomierz

Wysokość

345-395[1] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

152[2]

Strefa numeracyjna

(0-75)

Kod pocztowy

59-623[3]

Tablice rejestracyjne

DLW

SIMC

0190615

Położenie na mapie gminy Lubomierz
Mapa konturowa gminy Lubomierz, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Maciejowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Maciejowiec”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Maciejowiec”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Maciejowiec”
Ziemia50°58′26″N 15°36′42″E/50,973889 15,611667[4]
Wieś Maciejowiec

Maciejowiec (niem. Nieder-, Ober- Matzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim w powiecie lwóweckim w gminie Lubomierz.

Położenie

Wieś łańcuchowa położona na wschodnim krańcu Wzgórz Radoniowskich, w dolinie Maciejowickiego Potoku (dorzecze Bobru), około 8 km na południowy wschód od Lubomierza[1]. Zabudowania Maciejowca położone są na wysokości 345–395 m n.p.m.[1]

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia

Maciejowiec powstał u stóp Zamkowej Góry, na której wznosił się wczesnośredniowieczny gródek Bobrzan[1]. Jego ślady były ponoć widoczne jeszcze w XIX w. Górna część wsi była niegdyś oddzielną miejscowością o nazwie Drożna (Drossig). W latach 1478–1669 Maciejowiec znajdował się w posiadaniu rodziny von Spiller z Pasiecznika[1]. Jej przedstawiciele wznieśli w północnej części wsi w latach 1627–1648 renesansowy dwór. Duże zniszczenia w Maciejowcu spowodowała wojna trzydziestoletnia i wojny napoleońskie. W 1925 r. liczba mieszkańców wioski wynosiła 453 osoby (w tym 94% ewangelików). Krótko po wojnie (1945–1947) Maciejowiec nosił nazwę Góra[1].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:

  • zespół pałacowy
    • pałac klasycystyczny; w latach 1834–1838 rodzina Dolanów zbudowała nieopodal dworu klasycystyczny dwukondygnacyjny pałac, z obszernym gankiem, z kolumnadą rozplanowaną od strony południowej[6]. Zachowały się stiukowe ozdoby wnętrz. Właścicielką pałacu do 1945 r. była Emma von Kramsta, córka Emmy Pauline von Kramsta[1]
    • park pałacowy założony w latach 30. XIX wieku[6]
    • mauzoleum rodziny von Kramsta, z lat 1920–1930. Na obrzeżu parku, w pobliżu pałacu, zbudowano niewielkie neorenesansowe mauzoleum, gdzie pochowano Christiana Georga von Kramsta, męża Emmy Pauline von Kramsta, właścicielki pałacu[1]; we wnętrzu przetrwał ozdobny sarkofag[6]
    • kaplica z 1692 roku, obecnie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny[6]
  • dwór obronny, z lat 1627–1632[7], przebudowany w roku 1834; powstał prawdopodobnie w wyniku rozbudowania zameczku pochodzącego z 2. połowy XVI w. Po pożarze odbudowano go w 1652 r. Przebudowany na początku XX w. pozostawał nieużytkowany od 1938. Remontowano go w 1958 r. Jest to trzyskrzydłowe założenie z kurtynowym murem od strony południowej, z podcieniami arkadowymi w skrzydłach wschodnim i północnym. W skrzydle wschodnim, od strony dziedzińca, zachował się renesansowy portal. W tym samym skrzydle, na pierwszym piętrze, można zobaczyć fragmenty drewnianego malowanego stropu. Również w murze kurtynowym umieszczono portal ozdobiony tarczami herbowymi. Całość wraz z przyległymi zabudowaniami stanowi przykład renesansowej architektury, jeden z wielu na Dolnym Śląsku.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Pogórze Izerskie. Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 2 (M-Ż) pod red. Marka Staffy, Wrocław, wyd. I-Bis, 2003, ISBN 83-85773-61-4 (M-Ż), s. 10–11.
  2. ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 765 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 75062
  5. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 117. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
  6. 1 2 3 4 Łuczyński R.M., 2010: Pałac w Maciejowcu. Sudety, 3.
  7. ↑ Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 244.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.