Herb Ślepowron

Maciej Gąsiorowski herbu Ślepowron (zm. 13 czerwca 1726 roku[1]) – kasztelan inowrocławski w latach 1713-1726, starosta radziejowski w latach 1681-1720[2].

Syn Andrzeja (zm. 1686), kasztelana bydgoskiego i Marianny Wierzbowskiej. Poślubił Teresę, córkę Olbrachta Adriana Lasockiego, kasztelana inowrocławskiego. Druga żona Teresa Boglewska urodziła 2 dzieci: Córka Monika Gąsiorowska została żoną Stanisława Sobolewskiego, podkomorzego warszawskiego i posła na sejmy. Syn Augustyn (1690–1752) był starostą radziejowskim i kasztelanem bydgoskim.

Poseł sejmiku radziejowskiego na sejm 1683 roku, sejm 1690 roku, sejm 1695 roku[3]. 5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej[4]. Poseł na sejm 1703 roku z województwa brzeskokujawskiego[5]. W latach 1717–1725 pełnił urząd kasztelana inowrocławskiego. Deputat województwa brzeskokujawskiego do rady stanu rycerskiego rokoszu łowickiego w 1697 roku[6]. Poseł na sejm pacyfikacyjny 1699 roku z województwa brzeskokujawskiego[7]. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[8].

Przypisy

  1. ↑ Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Mikulski i Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego. Kórnik 1990, s. 90.
  2. ↑ Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Mikulski i Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego. Kórnik 1990, s. 229.
  3. ↑ Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 599.
  4. ↑ Obwieszczenie do poparcia wolney elekcyey roku Pańskiego tysiącznego sześćsetnego dziewięćdziesiątego siodmego. [Inc.:] Actum in castro Ravensi sub interregno feria quinta post festum sanctae Margarethae [...] proxima anno Domini millesimo sexcentesimo nonagesimo septimo. [b.n.s]
  5. ↑ Jarosław Poraziński, Sejm lubelski w 1703 roku i jego miejsce w konfliktach wewnętrznych na początku XVIII wieku, Warszawa-Poznań-Toruń 1988, s. 125.
  6. ↑ Rokosz Generalny ku obronie wiary swiętey katolickiey y zaszczytu wolności uczyniony na poparciu elekcyey w okopach elekcyalnych między Wolą a Warszawą die 26 Augusti Anno Millesimo Sexcentesimo Nonagesimo 7mo, [b.n.s]
  7. ↑ Bogusław Dybaś, Sejm pacyfikacyjny w 1699 r., Toruń 1991, s. 240
  8. ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 205.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.