Maceo Parker

Maceo Parker w 2002 roku.
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1943 Kinston, Karolina Północna, Stany Zjednoczone
Instrumenty	saksofon, flet
Gatunki	soul, jazz, funk
Aktywność	od 1964
Współpracownicy
James Brown, Maceo & All the King’s Men, Maceo & the Macks, The J.B.'s, Parliament, Prince
Strona internetowa

Maceo Parker (ur. 14 lutego 1943 w Kinston, Karolina Północna^[1]) – amerykański saksofonista soulowy i jazzowy.

Najbardziej znany jest ze współpracy z Jamesem Brownem w latach 60. Parker był głównym solistą w wielu hitach Browna, a także najważniejszym członkiem jego zespołu, grając na saksofonie altowym, tenorowym oraz barytonowym. Rytmiczny i szybki styl gry Parkera jest połączeniem wczesnych odmian bebopu, wykonywanych przez Charliego Parkera i Cannonballa Adderleya z funkiem, wzbogaconym o innowacyjne elementy autorstwa Browna.

Życiorys

Parker urodził się w Kinston w Karolinie Północnej. Od najmłodszych lat miał styczność z muzyką: jego rodzice śpiewali w kościelnym chórze, ojciec grał na fortepianie i perkusji. Dwóch braci Maceo również było muzykami: młodszy o rok Melvin grał na perkusji, starszy o rok Kellis (zmarł w 2000) - na puzonie. Wszyscy trzej, jeszcze jako nastolatkowie, grali w szkolnym zespole muzycznym - Junior Blue Notes.

W 1964 roku muzyk wraz z bratem, Melvinem Parkerem, nawiązał współpracę z Jamesem Brownem. W książce swojego autorstwa Brown przyznaje, że początkowo chciał on widzieć w zespole wyłącznie Melvina, okazało się jednak, że ceną za zaangażowanie perkusisty jest zatrudnienie także jego brata. Ostatecznie, chociaż do zespołu był mu potrzebny saksofonista barytonowy (Maceo grał na tenorowym), zgodził się przyjąć obydwu Parkerów. Maceo, Melvin i kilku innych członków grupy Browna opuściło jego zespół i założyło własny, który nazwali Maceo & All the King’s Men. Jego działalność trwała jednak tylko dwa lata. W 1973 roku Parker powrócił do grupy Browna, The J.B.'s. Tego samego roku piosenka Maceo „Parrty - Part I”, nagrana wraz z Maceo & the Macks, uplasowała się na miejscu #71 amerykańskiej listy przebojów. W 1975 roku Parker z kilkoma innymi członkami The J.B.'s, w tym z Fredem Wesleyem, opuścił zespół Browna i dołączył do George’a Clintona i jego grupy Parliament-Funkadelic.

Parker dołączył do Browna po raz kolejny w 1984 roku i występował z nim do 1988 roku. W latach 90. muzyk odniósł sukces jako artysta solowy. Do tej pory wydał dziesięć swoich płyt, bardzo często występuje na żywo (daje od 100 do 150 koncertów rocznie). Średni czas, jaki spędza na scenie podczas swych występów wynosi ponad 2,5 godziny.

W 1993 roku Parker gościnnie pojawił się na albumie rapowej grupy De La Soul, Buhloone Mindstate. Pod koniec lat 90. muzyk zaczął regularnie brać udział w nagrywaniu płyt Prince’a, a także towarzyszyć jego zespołowi, New Power Generation, w trakcie tras koncertowych. Maceo zagrał także w piosence „My Cat's Name Is Maceo” Jane’s Addiction, wydanej na kompilacyjnym albumie grupy, Kettle Whistle. W 1998 Parker wystąpił gościnnie w utworze „What Would You Say” na koncercie Dave Matthews Band. Utwór ten znalazł się na ich płycie Live in Chicago 12.19.98.

W skład grupy muzyków towarzyszących Parkerowi podczas koncertów wchodzą: basista Rodney „Skeet” Curtis i puzonista Greg Boyer (obaj byli członkowie Parliament-Funkadelic), gitarzysta Bruno Speight, perkusista Jamal Thomas, trębacz Ron Tooley, puzonista Dennis Rollins, wokalistka Martha High.

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona muzyka (ang.)
• Maceo Parker na AllMusic.com (ang.)