Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1961
Staszów

Zawód, zajęcie

polityk, politolog

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

posłanka na Sejm II i IV kadencji (1993–1997, 2001–2005)

Partia

PZPR, SdRP, SLD, SDPL, SLD

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Małgorzata Dorota Winiarczyk-Kossakowska (ur. 6 czerwca 1961 w Staszowie) – polska politolog, polityk, nauczyciel akademicki, posłanka na Sejm II i IV kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i praca naukowo-dydaktyczna

W 1985 ukończyła studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w 1989 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie w Rostowie nad Donem (w ramach stypendium MEN). W 2009 na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW uzyskała stopień stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce.

Od 2001 do 2007 była adiunktem w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Warszawie. Została pracownikiem naukowym w Instytucie Nauk Politycznych na Wydziale Zarządzania i Administracji Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Była nauczycielem akademickim w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Akademii Obrony Narodowej[1]. Zatrudniona również na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie.

Opublikowała m.in. monografię pt. Ustawy III Rzeczypospolitej o stosunku państwa do kościołów chrześcijańskich[2].

Działalność polityczna

Od początku lat 80. do rozwiązania (1990) należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[3]. Następnie wstąpiła do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Na początku lat 90. pracowała w zespole parlamentarno-samorządowym rady naczelnej tej partii i w biurze klubu parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Z list tego ugrupowania dwukrotnie była wybierana na posła – w 1993 w elbląskim i w 2001 w okręgu kieleckim. W Sejmie IV kadencji była wiceprzewodniczącą Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych. Od maja do lipca 2004 była deputowaną do Parlamentu Europejskiego V kadencji.

W rządzie Włodzimierza Cimoszewicza pełniła funkcję wiceministra spraw wewnętrznych i administracji (1997). W latach 1998–2001 zasiadała w sejmiku pomorskim, była też doradcą Aleksandra Kwaśniewskiego.

W 2004 przeszła z SLD do Socjaldemokracji Polskiej. Zasiadała w zarządzie krajowym tej partii. W 2005 i 2007 jako kandydatka tej partii bez powodzenia kandydowała do Sejmu. Później odeszła z SDPL. W 2010 weszła w skład zespołu doradców kandydata na urząd Prezydenta RP, Grzegorza Napieralskiego. Została także dyrektorem klubu poselskiego SLD. W 2011 z listy tej partii po raz kolejny kandydowała bezskutecznie do Sejmu. Później ponownie wstąpiła do SLD i w 2014 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego oraz do rady Bemowa. Została członkinią zarządu głównego Stowarzyszenia Parlamentarzystów Polskich[4]. W 2022 odeszła z powstałej z przekształcenia SLD Nowej Lewicy[5].

Publikacje

  • Ustawy III Rzeczypospolitej o stosunku państwa do kościołów chrześcijańskich, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2004.

Odznaczenia

W 1997 została odznaczona przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi[6].

Przypisy

  1. ↑ Instytut Stosunków Międzynarodowych. aon.edu.pl. [dostęp 2015-07-15].
  2. ↑ Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska: Ustawy III Rzeczypospolitej o stosunku państwa do kościołów chrześcijańskich. Warszawa: Elipsa, 2004. ISBN 83-7151-603-7.
  3. ↑ Renata Grochal: Cześć, jestem Grzesiek. wyborcza.pl, 6 marca 2011. [dostęp 2015-07-15].
  4. ↑ Władze Stowarzyszenia. parlamentarzysci.org. [dostęp 2015-07-18].
  5. ↑ Oktawia Kromer: Rozłam w warszawskiej Nowej Lewicy. Kto odszedł i dlaczego?. wyborcza.pl, 4 lutego 2022. [dostęp 2022-02-04].
  6. ↑ M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 86.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.