Małgorzata Sikorska-Miszczuk
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1964
Warszawa

Zawód, zajęcie

pisarka

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (ur. 10 czerwca 1964 w Warszawie) – polska librecistka, współczesna dramatopisarka i dramaturg, a także scenarzystka, autorka słuchowisk i sztuk dla dzieci.

Życiorys

Ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Jest także absolwentką Studium Scenariuszowego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi.

Jako dramatopisarka debiutowała w 2006 roku dramatem Śmierć Człowieka-Wiewiórki w reż. Marcina Libera[1].

Spektakle na podstawie jej tekstów wystawiane były w Polsce i za granicą.

Teksty autorki reżyserowali m.in. Jan Klata, Marcin Liber, Paweł Łysak, Michał Zadara, Borys Lankosz, Andrzej Chyra, Piotr Kruszczyński, Iwona Siekierzyńska, Natalia Korczakowska, Wawrzyniec Kostrzewski, Anna Trojanowska, Tomasz Man, Maria Spiss, Dorota Ignatjew, Paul Bargetto, Ewa Ignaczak i Martyna Majewska[2].

Jej sztuki zostały przetłumaczone na język angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, szwedzki, serbski, słoweński, chorwacki, czeski, słowacki, rosyjski, rumuński, ukraiński i turecki[3][4].

Otrzymała liczne nagrody, w tym Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (Popiełuszko, 2012)[5][6], Nagrodę Grand Prix i Nagrodę Dziennikarzy na Festiwalu Teatroteka Fest (Walizka, 2017)[7], a także Maskę Malty na Festivalu Malta w 2021 za operę Czarodziejska góra[8][9].

Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji CEC Artslink (USA, 2009), Instytutu im. Adama Mickiewicza (2010)[10], Fundacji Stiftung Genshagen oraz Instytutu Kultury Willa Decjusza (2022)[11].

Od czerwca 2022 roku zasiada w Zarządzie Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[12].

Prowadziła warsztaty dramatopisarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2010), a także zajęcia w ramach Laboratorium „Projektowanie Kultury” w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie oraz w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (2016)[13]. W Teatrze Powszechnym w Warszawie wspólnie z Arturem Pałygą prowadziła Pracownię Podejrzanych Praktyk Teatralnych (2014 – 2015)[14], a w Teatrze Starym w Krakowie współprowadziła warsztaty dramatopisarskie dla kobiet „Nasz głos” (2019)[15][16]. Zrealizowała także liczne Master Class za granicą, m.in. w Rumunii, Ukrainie i USA. Od 2023 roku prowadzi Warsztat Pisania Dramatu w Instytucie Badań Literackich PAN[17].

Zasiadała w jury konkursów dramatopisarskich, m.in. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Konkursu „Klasyka Żywa”[18][19]i Konkursu im. Szymona Szurmieja na Dramat Współczesny o Tematyce Żydowskiej[20]. Od 2022 roku jest przewodniczącą Kapituły Konkursu o Nagrodę Dramaturgiczną im. Tadeusza Różewicza Teatru Miejskiego w Gliwicach[21][22][23][24].

W latach 2020–2021 była kierowniczką literacką w Studiu Munka Stowarzyszenia Filmowców Polskich[25][26].

Jej sztuki publikowano w miesięczniku teatralnym „Dialog”, a także w polskich i zagranicznych antologiach[27]. W 2019 roku nakładem wydawnictwa Księgarnia Akademicka została wydana antologia jej dramatów pt. Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych, w tym trzy o Żydach[28][29][30].

Ma dwóch synów. Mieszka w Warszawie.

Twórczość

Utwory dramatyczne

  • Klatka dla jednej kobiety/Psychoterapia dla psów i kobiet, 2004
  • Śmierć Człowieka-Wiewiórki, 2006
  • Szajba, 2007
  • Katarzyna Medycejska, 2007
  • Burmistrz, 2008
  • Człowiek z Polski w czekoladzie, 2009
  • Fantastyczna podróż operatora Śliwińskiego do byłego pegeeru w Gazie, 2009
  • Walizka, 2009
  • Madonna, 2009
  • Popiełuszko. Czarna msza, 2009
  • Koniec świata, 2010
  • Mesjasz. Bruno Schulz, 2010
  • Żelazna kurtyna, 2011
  • Zaginiona Czechosłowacja, 2011
  • III Furie, 2011 (współautorstwo z Magda Fertacz, na podstawie powieści Sylwii Chutnik „Dzidzia” oraz „Egzekutor” Stefana Dąmbskiego)
  • Takaja, 2013
  • Europa, 2013 (sztuka wielojęzyczna, współautorstwo Lutz Hübner, Tena Štivičić i Steve Waters)
  • Kraj, którego obywatelom uciekły serca, zostawiając listy, 2013
  • Kobro, 2014
  • Album Karla Hoeckera, 2015
  • California, 2016
  • Kuroń. Pasja według św. Jacka, 2017
  • Popiół i diament. Zagadka nieśmiertelności (inspirowana filmem Popiół i diament Andrzeja Wajdy i powieścią Jerzego Andrzejewskiego), 2018
  • Top Ten Dreams, 2020
  • Pisarz, 2021
  • Alicja w Krainie Snów, 2022 (współautorstwo z Wawrzyńcem Kostrzewskim)
  • Brylant, 2022
  • Dziennik szału i chciwości, 2022
  • Oczy tej małej (spektakl dyplomowy studentów Wydziału Aktorskiego Szkoły Filmowej w Łodzi), 2023 (współautorstwo z Wawrzyńcem Kostrzewskim)[31]

Utwory dramatyczne dla dzieci

  • Nigdy nie budź czarownicy, 2004
  • Niezwykła podróż Pana Wieszaka, 2011
  • Yemaya. Królowa Mórz, 2016
  • Motyl, 2019
  • Dziadek do orzechów, 2020
  • Andersen kosmiczny agent, 2021

Libretta operowe

  • Czarodziejska góra (na motywach powieści Tomasza Manna), 2015
  • Yemaya. Królowa Mórz, 2018
  • Człowiek z Manufaktury, 2019
  • Czarne lustro, 2019
  • Dzieciaki 2022. Niesamowita Solaris i Łukasiewicz, 2020
  • Noc kruków, 2022

Inne

  • Spowiedź masochisty (przekład sztuki Romana Sikory wspólnie z Elżbietą Zimną, autorstwo piosenek i wybranych fragmentów), 2013

Realizacje sceniczne

Opera

Teatr (najważniejsze realizacje)

Teatr dla dzieci (najważniejsze realizacje)

Teatr dla dzieci – adaptacje

Dramaturgia

Opera

Teatr

Radio

Słuchowiska radiowe

Telewizja i film

Scenariusze telewizyjne i filmowe

Spektakle telewizyjne

  • Motyl, reż. Michał Grzybowski, Teatroteka, 2020 (ekranizacja sztuki autorki pt. „Motyl”)[190][191]
  • Yemaya. Królowa Mórz, reż. Hanna Marasz, 2020 (na podstawie libretta autorki pt. Yemaya. Królowa Mórz)[192]

Konsultacje scenariuszowe

  • Chleb i sól, reż. Damian Kocur, 2022 (film fabularny)[193]
  • Victoria, reż. Karolina Porcari, 2022 (film fabularny – krótkometrażowy)[194]
  • Chcesz pokoju, szykuj się do wojny, reż. Agnieszka Elbanowska, 2023 (film fabularny)[195]
  • Śmierć frajera, reż. Krzysztof Grudziński, 2024 (film fabularny – krótkometrażowy)[196]

Książki i publikacje

  • Wiórek i tajemnica trzech kapeluszy, wyd. Wola Park Sp. z o.o., Warszawa 2005 (lit. dziecięca)
  • Śmierć Człowieka-Wiewiórki w: „Dialog” 2007 nr 5 s. 18–40 (skrócony); „Czerwona dekada. Dramat współczesny”, wyd. Panga Pank, Kraków 2011 s. 127–167 (pełny tekst); „New Europe – Plays From the Continent”, New York 2010 (antologia sztuk europejskich)
  • Katarzyna Medycejska w: „Dialog” 2008 nr 3 s. 42–69
  • Walizka w: „Dialog” 2008 nr 9 s. 5–21; przedr. w: „Dialog. Najlepsze z Najlepszych. Dramatopisarki dekady”, Warszawa 2012 s. 60–76
  • Fantastyczna podróż operatora Śliwińskiego do byłego pegeeru w Gazie, w: „Dialog” 2009 nr 5 s. 92–94
  • Zaginiona Czechosłowacja, w: „Dialog” 2009 nr 10 s. 16–34
  • Żelazna kurtyna w: „Opowiadanie historii. Dramat współczesny”, wyd. Panga Pank, Kraków 2009 s. 53–97
  • Burmistrz w: „Notatnik Teatralny” 2009 nr 56–57 s. 292–320; „Wolna Wola. Dramaty Teatru na Woli”, M. Sikorska-Miszczuk, P. Grabowski, M. Walczak, wyd. Teatr na Woli, Warszawa 2009 s. 29–79; (Cz. 2) „Dialog” 2011 nr 12 s. 182–195
  • Mesjasz: Bruno Schulz w: „Dialog” 2011 nr 7–8 s. 16–48
  • Popiełuszko w: „Dialog” 2012 nr 6 s. 5–31;
  • Popiełuszko w: „Trans/formacja. Dramat polski po 1989 roku. Antologia pod redakcją Jacka Kopcińskiego”, wyd. Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa 2013, s. 717–779
  • Europa, L. Hübner, M. Sikorska-Miszczuk, T. Štivičić, S. Waters [red.:] Caroline Jester, Bloomsbury Publishing, London New York 2013 (wyd. zawiera skrypt dialogu w jęz. niemieckim, chorwackim, polskim i angielskim oraz angielski przekład całości)
  • Spowiedź masochisty (przekład sztuki Romana Sikory wspólnie z Elżbietą Zimną, autorstwo piosenek i wybranych fragmentów) w: „Dialog” 2013 nr 7–8, s. 116–155[197]
  • Kobro w: „Dialog” 2014 nr 11 s. 49–93
  • III Furie w: „Transfer! Teksty dla teatru. Antologia pod redakcją Joanny Krakowskiej”, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2015, s. 65–107
  • Kuroń. Pasja według Świętego Jacka w: „Dialog” 2016 nr 11 s. 5–39
  • Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych, w tym trzy o Żydach (seria: Nasze dramaty), Małgorzata Sikorska-Miszczuk, wyd. Księgarnia Akademicka, Warszawa 2019[198][199]
  • Motyl w: „Dialog” 2019 nr 7–8
  • Pisarz w: „Dialog” 2021 nr 4 s. 43–69
  • Brylant, publikacja na stronie www Instytutu Teatralnego: https://www.instytut-teatralny.pl/2022/10/10/dramatopisanie-cz-ii-sztuki-malgorzaty-sikorskiej-miszczuk-i-artura-palygi-czekaja-na-zgloszenia-teatrow/ 2022[200]

Najważniejsze przekłady

  • ang.: New Europe. Plays from the continent. [oprac.:] B. Marranca, M. Semil, New York 2009
  • franc.: Walizka Pantofelnika / La valise de Pantofelnik. Nouvelles Scènes Polonais [przeł.:] Kinga Joucaviel, Presses Universitaires Du Midi 2009
  • czes.: Čtyři polské hry, [przeł.:] Barbora Gregorová, Jiří Vondráček, Lukáš Jiřička, Na konári, Praha 2010 (Smrt Člověka-Veverky/Śmierć Człowieka-Wiewiórki 2006)
  • rum.: Psihoterapolitica. Antologie de teatru polonez contemporan, București 2011
  • rum.: Festivalul Internațional de Teatru de la Sibiu. Antologia anului 2013, [red.:] Ioana Malau, Nemira, Romania 2013
  • ukr.: w: Spovìd’ pìslâ zlamu. Antologìâ sučasnoï pol’s’koï dramaturgìï. [przeł.:] O. Bojčenko, A. Bondar, O. Ìrvanec’, Kiïv 2013
  • ang.: (A)pollonia. Twenty-first-century Polish drama and texts for the stage, [red.:] Krystyna Duniec, Joanna Klass and Joanna Krakowska, Seagull Books, London New York Calcuta 2014
  • niem.: „…anfangen zu erzählen”. Neues Polnisches Theater. Eine Auswahl, [przeł.:] Andreas Volk, Liliana Niesielska, Polnisches Institut Wien 2015 (Der Koffer/Walizka 2008)
  • bułg.: w: Naslednici (Antologiâ na nova polska dramaturgiâ), Sofia 2015
  • słoweń.: Kovček [przeł.] D. Dominkuš, w: Sodobna poljska drama, Maribor 2015 (Kovček/ Walizka)
  • ros.: Antologiâ sovremennoj pol’skoj dramaturgii 2. Antologia współczesnego dramatu polskiego, Moskva 2015
  • ang.: Loose Screws. Nine New Plays from Poland, [red.:] Dominika Laster, Seagull Books, London New York Calcuta 2015 (The Death of the Squirrel-Man /Śmierć Człowieka-Wiewiórki 2000)
  • niem.: Personen. Neue Theaterstücke aus Polen [red.:] J. Krakowska, A. Volk in Zusammenarbeit mit dem Polnischen Institut Düsseldorf, Berlin 2016
  • węgier.: Polkák. Uj lengyel drámák [red., tłum. i posł.:] P. Pászt. [wstęp:] I. Lőkös, Pozsony, Dunaszerdahely 2017
  • franc.: Człowiek z Manufaktury / L’Homme de Manufacture. Nouvelles Scènes Polonais [przeł.:] Kinga Joucaviel, Presses Universitaires Du Midi 2019
  • ang.: „The Suitcase” PAJ – A Journal of Performance and Art, Vol. 33, No. 1 (January 2011), [przeł.:] Artur Zapałowski, MIT Presspp, s. 93–117

Nagrody i nominacje

  • 2002 – III nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Cz. Janczarskiego za opowiadanie Przyjaciel wieszaka
  • 2002 – Poznańskie Srebrne Koziołki za pełnometrażowy film animowany Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń[201][178]
  • 2006 – Wyróżnienie podczas Konkursu „ulrike” TR Warszawa za tekst sztuki Śmierć Człowieka-Wiewiórki[202]
  • 2007 – Wyróżnienie w ramach XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej MKiD za Śmierć Człowieka-Wiewiórki[10]
  • 2008 – Nagroda Główna i Nagroda Publiczności w ogólnopolskim konkursie dramaturgicznym „Metafory Rzeczywistości”, organizowanym przez Teatr Polski w Poznaniu za sztukę Walizka[203]
  • 2009 – Nagroda Grand Prix na IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie za słuchowisko radiowe Walizka (reż. Julia Wernio)[204]
  • 2009 – Nagroda Główna w kategorii „tekst sztuki teatralnej” na XV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za sztukę Walizka[205]
  • 2009 – I nagroda w Konkursie Teatru im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu na dramat inspirowany „Zemstą” Aleksandra Fredry za sztukę Madonna[206]
  • 2009 – II Nagroda oraz Nagroda Dziennikarzy na Festiwalu R@aport w Gdyni za sztukę Szajba[207]
  • 2010 – Nominacja do finału Konkursu Dramaturgicznego R@port w Gdyni za sztukę Burmistrz[208]
  • 2011 – Finalistka Międzynarodowego Konkursu Dramaturgicznego Stueckemarkt w Berlinie (organizowanego w ramach Theatertreffen Berliner Festspiele 2011) za sztukę Burmistrz[209]
  • 2012 – Nagroda im. K. Krzanowskiego na XLVII Przeglądzie Teatralnym Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie dla autorek sztuki III Furie (reż. M. Liber)[210]
  • 2012 – Nagroda Prix Bohemia (Czechy) za słuchowisko na podstawie tekstu Walizka[206]
  • 2012 – Utwór Mesjasz: Bruno Schulz został uznany przez European Theatre Convention za jedną z najlepszych współczesnych sztuk europejskich[206]
  • 2012 – Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna za sztukę Popiełuszko. Czarna Msza[5][6]
  • 2013 – Nagroda im. Ferdinanda Wańka dedykowana Vaclavowi Havlowi w konkursie na jednoaktówkę (zorganizowanym przez czeskie pismo teatralne „Svet a divadlo”) za sztukę Kraj, którego obywatelom uciekły serca, zostawiając listy[206]
  • 2013 – II nagroda w Konkursie Programu II Polskiego Radia i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za słuchowisko Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć[206]
  • 2014 – Nadzwyczajna Złota Maska w sezonie 2014/2015 za spektakl Kobro[211]
  • 2014 – Nagroda Plaster Kultury w kategorii Spektakl Roku 2014 za spektakl Kobro[212]
  • 2015 – Nagroda Grand Prix na XV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie za realizację spektaklu Teatru TV Walizka (reż. Wawrzyniec Kostrzewski)
  • 2015 – Nagroda za najlepszy tekst dramatyczny na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie za sztukę Walizka[213]
  • 2015 – Nominacja do finału konkursu radiowego Prix Europa w Berlinie za słuchowisko Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć[206]
  • 2016 – Nagroda za najlepszy tekst dramatyczny w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej MKiDN za sztukę Burmistrz[214]
  • 2017 – Nagroda Grand Prix i Nagroda Dziennikarzy na Festiwalu Teatroteka Fest za sztukę Walizka[7]
  • 2017 – Nagroda Prix Godot we Francji (Caen 2017) za sztukę Walizka
  • 2019 – Nominacja do Wrocławskiej Nagrody Teatralnej za sztukę Motyl[215]
  • 2019 – Nominacja do Nagrody Emocje Radia Wrocław Kultura za sztukę Popiół i diament. Zagadka nieśmiertelności[216].
  • 2020 – Nadzwyczajna Złota Maska za operę Człowiek z Manufaktury[217][218]
  • 2020 – Nagroda PRCH Awards – Wydarzenie Roku 2020 za operę Człowiek z Manufaktury[219]
  • 2020 – III nagroda w konkursie ZAiKS „Pod pretekstem” za sztukę Pisarz[220]
  • 2021 – Nominacja do litewskiej nagrody Złote Krzyże Sceny za sztukę Młynek do kawy
  • 2021 – Maska Malty na Festivalu Malta za operę Czarodziejska góra[9]
  • 2023 – Nagroda Dramaturgiczna „Strefy Kontaktu” Wrocławskiego Teatru Współczesnego i Miasta Wrocław za sztukę Dziennik szału i chciwości[221][222]
  • 2023 – Nominacja do Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej za sztukę Brylant[223]

Przypisy

  1. ↑ Śmierć Człowieka-Wiewiórki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-02-11].
  2. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2023-02-14] (ang.).
  3. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2023-02-14] (pol.).
  4. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk | Ośrodek Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym [online] [dostęp 2023-02-14] (pol.).
  5. 1 2 Teatr Miejski w Gdyni – Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych [online] [dostęp 2023-02-11].
  6. 1 2 Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna » Laureaci [online] [dostęp 2023-02-11].
  7. 1 2 TEATROTEKA FEST: WERDYKT [online], Teatr Collegium Nobilium, 13 lutego 2017 [dostęp 2023-02-11].
  8. ↑ – 30 lat Malta Festival [online], archiwum.malta-festival.pl [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  9. 1 2 MASKI MALTY ET CONSORTES cz. I / Malta Festival Poznań 2021. [dostęp 2023-02-11].
  10. 1 2 Sacrum Profanum [online], sacrumprofanum.com [dostęp 2023-02-14].
  11. ↑ Willa Decjusza – Wyniku naboru [online], willadecjusza.pl [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  12. ↑ Stowarzyszenie Autorów ZAiKS wybrało nowy Zarząd [online], zaiks.org.pl [dostęp 2023-01-16].
  13. ↑ Małgorzata SIKORSKA-MISZCZUK – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [online], www.ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2023-02-11].
  14. ↑ Otwieramy Pracownię Podejrzanych Praktyk Teatralnych i szukamy dramatopisarzy! [online], www.powszechny.com [dostęp 2023-02-11].
  15. ↑ NASZ GŁOS [online], Stary Teatr, 16 grudnia 2019 [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  16. ↑ Instytut Teatralny, Kraków. Podsumowanie warsztatów dramatopisarskich „Nasz głos” | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  17. ↑ Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk - Warsztat pisania scenariusza [online], ibl.waw.pl [dostęp 2024-01-06].
  18. ↑ Klasyka Żywa [online], klasykazywa.pl [dostęp 2023-02-11].
  19. ↑ 13. edycja (2006/2007) [online], Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  20. ↑ Konkurs im. Szymona Szurmieja na Dramat Współczesny o Tematyce Żydowskiej [online], Teatr Żydowski [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  21. ↑ I edycja – Nagroda Dramaturgiczna im. Tadeusza Różewicza [online] [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  22. ↑ Kapituła Konkursu: Małgorzata Sikorska-Miszczuk – Nagroda Dramaturgiczna im. Tadeusza Różewicza [online] [dostęp 2023-02-06] (pol.).
  23. ↑ Nagroda Dramaturgiczna im. Tadeusza Różewicza - do konkursu zaprasza Małgorzata Sikorska-Miszczuk. [dostęp 2024-01-06].
  24. ↑ Laudacja dla Łukasza Barysa – Nagroda Dramaturgiczna im. Tadeusza Różewicza [online] [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  25. ↑ Studio Munka SFP - Stowarzyszenie Filmowców Polskich [online], sfp.org.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  26. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk [online], FilmPolski [dostęp 2023-02-14] (pol.).
  27. ↑ Małgorzata SIKORSKA-MISZCZUK – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [online], www.ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2023-02-14].
  28. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych, w tym trzy o Żydach, Księgarnia Akademicka Publishing, 10 grudnia 2019, ISBN 978-83-8138-046-1 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  29. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk, „Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych w tym trzy o Żydach” [online], zdaniemszota.pl [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  30. ↑ Siedem niesfornych pociech matki-autorki | miasteczko poznan [online], www.miasteczkopoznan.pl [dostęp 2024-01-06].
  31. ↑ OCZY TEJ MAŁEJ - Teatr Studyjny [online], Teatr Studyjny - strona Teatru studyjnego, 13 lutego 2023 [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  32. ↑ Czarodziejska góra, Mykietyn / Sikorska-Miszczuk / Chyra / Bałka – Malta Festival Poznań 2015 [online], 2015.malta-festival.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  33. ↑ Czarodziejska góra: podróż inicjacyjna / Muzyka / dwutygodnik.com [online], www.dwutygodnik.com [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  34. ↑ Czarodziejska góra / Malta Festival Poznań 2015 / making of. [dostęp 2023-01-18].
  35. ↑ i, Czarodziejska góra, Tomasz Mann, Andrzej Chyra, Paweł Mykietyn, opera, czarodziejska góra malta [online], Miesięcznik Teatr, 12 października 2015 [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  36. ↑ „Czarodziejska góra” Mykietyna na szczytach kulturalnych rankingów 2015 roku! – Malta Festival Poznań 2015 [online], 2015.malta-festival.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  37. ↑ współ_NUTY #8: Ekonomia słów | Muzykoteka Szkolna [online], muzykotekaszkolna.pl [dostęp 2024-01-06].
  38. ↑ Konkurs – Teatr Wielki w Łodzi [online], www.operalodz.com [dostęp 2023-01-09].
  39. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-09].
  40. ↑ i, Teatr Wielki w Łodzi, Człowiek z Manufaktury, Rafał Janiak, Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Waldemar Zawodziński [online], Miesięcznik Teatr, 9 września 2019 [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  41. ↑ Skansen i jego mieszkańcy [online], teatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  42. ↑ Kobiety, fabryki i Łódź [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  43. ↑ Opera Wrocławska [online], www.opera.wroclaw.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  44. 1 2 „Yemaya – Królowa Mórz” w reżyserii Martyny Majewskiej [galeria] [online], Culture.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  45. ↑ Encyklopedia, Nie tylko dla najmłodszych [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  46. ↑ Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach [online], katowice.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  47. ↑ O królu, który zabił biskupa [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  48. ↑ Czarne lustro (opera) / Der Schwarze Spiegel (oper)/ Black Mirror (opera). [dostęp 2023-01-18].
  49. ↑ Miłosz Bembinow – „DZIECIAKI #2022 NIESAMOWITA SOLARIS I ŁUKASIEWICZ”, tekst: Małgorzata Sikorska Miszczuk | Zapraszamy do obejrzenia prawykonania kompozycji Miłosz Bembinow „DZIECIAKI #2022 NIESAMOWITA SOLARIS I ŁUKASIEWICZ” – miniopera na sopran i kwartet... | By Fundacja „Czas Sztuki” | Facebook [online], www.facebook.com [dostęp 2023-02-07] (pol.).
  50. ↑ DZIECIAKI #2022 NIESAMOWITA SOLARIS I ŁUKASIEWICZ miniopera na sopran i kwartet smyczkowy do tekstu Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk » Zamówienia Kompozytorskie [online] [dostęp 2023-02-07] (pol.).
  51. ↑ Opera dla dzieci Dzieciaki #2022 [online], zaiks.org.pl [dostęp 2023-02-07].
  52. ↑ Instytut Teatralny, Noc kruków – Polska Opera Królewska | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  53. ↑ V FESTIWAL POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ – MUZYKA POLSKA. INAUGURACJA | NOC KRUKÓW / ZYGMUNT KRAUZE. PRAPREMIERA [online], Polska Opera Królewska [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  54. ↑ Widma wracają [online], teatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  55. ↑ Śmierć Człowieka-Wiewiórki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-10].
  56. ↑ Encyklopedia, Mózg terrorystki [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  57. ↑ Encyklopedia, Być jak Ulrike M [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  58. ↑ Encyklopedia, Warszawa. „Śmierć Człowieka-Wiewiórki” w Niemczech [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  59. ↑ Śmierć Człowieka-Wiewiórki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-17].
  60. ↑ Encyklopedia, Szczepionka na przemoc [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  61. ↑ Encyklopedia, Markowi święci rewolucji [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  62. 1 2 3 Małgorzata Sikorska-Miszczuk | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  63. ↑ Encyklopedia, Warszawa. „Szajba” w Laboratorium Dramatu [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  64. ↑ Instytut Teatralny, Bóg/Honor/Ojczyzna (+ Katarzyna Medycejska +) – Teatr 2xu/ustausta | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  65. ↑ Instytut Teatralny, Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Miasto” I edycja | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  66. 1 2 Szajba, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2023-01-10].
  67. ↑ Instytut Teatralny, Kto wydał księdza | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  68. ↑ Instytut Teatralny, Podróż ku prawdzie | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  69. ↑ Instytut Teatralny, Boli, bo kocham | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  70. ↑ Instytut Teatralny, Popiełuszko i Czarna Banda | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  71. ↑ Walizka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-16].
  72. ↑ Bruno Schulz – w 80 rocznicę śmierci [online], zdaniemszota.pl [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  73. ↑ Encyklopedia, „Bruno Schulz: Mesjasz” w reż. Michała Zadary w wiedeńskim Schauspielhaus [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  74. ↑ Kai Krösche, Bruno Schulz: Der Messias – Michał Zadara bringt ein Stück von Małgorzata Sikorska-Miszczuk zur Uraufführung [online], nachtkritik.de [dostęp 2023-02-07] (niem.).
  75. ↑ Walizka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-16].
  76. ↑ Encyklopedia, Życie zamknięte w walizce [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  77. ↑ Encyklopedia, Zapomnieć, czy dążyć do prawdy? [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  78. ↑ Zaginiona Czechosłowacja, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-17].
  79. ↑ Encyklopedia, Definitywnie zaginiona Czechosłowacja? [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  80. ↑ Encyklopedia, W poszukiwaniu Bohaterki [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  81. ↑ Encyklopedia, Cicha bohaterka [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  82. ↑ Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy – III Furie [online], www.teatr.legnica.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  83. ↑ Odwołać historię [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  84. ↑ Matka Polka jest wku****na [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  85. ↑ Instytut Teatralny, Legnica. Wznowienie „III Furii” w Teatrze Modrzejewskiej | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  86. ↑ III Furie, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-18].
  87. ↑ Takaja, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-18].
  88. ↑ Trzy kobiety Anny Skubik [online], www.wroclaw.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  89. ↑ Ego-historie [online], dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  90. ↑ Encyklopedia, Czy ona jest taka jak ja? [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  91. ↑ https://nowy.pl/spektakle/kobro/.
  92. ↑ Kobro, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-18].
  93. ↑ Zszywanie pamięci [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  94. ↑ i, Iwona Siekierzyńska, Kobro, Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Teatr Nowy w Łodzi [online], Miesięcznik Teatr, 17 stycznia 2015 [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  95. ↑ Teatr Polska – Album Karla Höckera [online], Teatr Polska [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  96. ↑ Alicja Rosé. Czy można zrozumieć Auschwitz? Przedstawienie „Album Karla Höckera” – recenzja [online], Kultura Liberalna, 4 stycznia 2016 [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  97. ↑ Paul Bargetto, „Album Karla Höckera” [online], Culture.pl [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  98. ↑ Kuroń. Pasja według św. Jacka – Teatr Powszechny [online], www.powszechny.com [dostęp 2023-01-18].
  99. ↑ „Kuroń. Pasja wg św. Jacka”, reż. Paweł Łysak [online], Culture.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  100. ↑ Encyklopedia, Gdzie dopłynął „Kuroń” [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  101. ↑ Encyklopedia, Za dużo, za mało? Dla mnie w sam raz! [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  102. ↑ https://www.powszechny.com/pliki/kuron__pasja_wedlug_sw__jacka_zeszyt_metodyczny_nr_7.pdf
  103. ↑ Burmistrz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-16].
  104. ↑ Encyklopedia, Żeby było jak jest [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  105. ↑ Encyklopedia, Udajmy, że ich nie było [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  106. ↑ Encyklopedia, La, la, la, tralala to oni w tył głowy strzelali [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  107. ↑ Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy – Popiół i diament – zagadka nieśmiertelności [online], www.teatr.legnica.pl [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  108. ↑ Popiół i diament. Zagadka nieśmiertelności, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-02-05].
  109. ↑ Encyklopedia, Legnica. „Popiół i diament...” na początek roku w Modrzejewskiej [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  110. ↑ TOP TEN DREAMS | Burgtheater [online], www.burgtheater.at [dostęp 2023-02-07] (niem.).
  111. ↑ o, „Kollektivsalon: Anschlussfähig” z udziałem Marty Sikorskiej-Miszczuk [online], Instytut Polski w Wiedniu, 7 października 2020 [dostęp 2023-02-07] (pol.).
  112. ↑ ALICJA W KRAINIE SNÓW [online], Teatr Ateneum, 21 września 2022 [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  113. ↑ „Alicja w Krainie Snów”. Jak oswajać dorosłość? – Czwórka – polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  114. ↑ Sen mara… [online], teatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  115. ↑ Instytut Teatralny, Pudełko ciastek ze wspomnieniami | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  116. ↑ Instytut Teatralny, Alicjo, zbudź się! | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  117. 1 2 NADZWYCZAJNY KONCERT DLA DZIECI z okazji Dnia Dziecka | Kalendarium | Filharmonia Krakowska im. Karola Szymanowskiego [online], www.filharmonia.krakow.pl [dostęp 2023-01-16].
  118. ↑ Wrocławski Teatr Lalek [online], teatrlalek.wroclaw.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  119. ↑ „Yemaya” i 70 lat Wrocławskiego Teatru Lalek [online], www.wroclaw.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  120. ↑ Laurka na urodziny [online], teatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  121. ↑ Instytut Teatralny, Sztuka dla dzieci, której by nie było, gdyby nie kryzys uchodźczy | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  122. ↑ Instytut Teatralny, Omar – chłopiec taki jak ty | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  123. ↑ Motyl | 7+ [online], www.teatrlalek.wroclaw.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  124. ↑ Raport porażonego [online], teatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  125. ↑ A mi się śniło... [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  126. ↑ Odkryj w sobie moc [online], Czas Kultury [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  127. ↑ Dziadek do orzechów [online], Teatr Baj [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  128. ↑ Myszkując za zemstą [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  129. ↑ Andersen kosmiczny agent [online], www.btl.bialystok.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  130. ↑ Podróże po kulturze | „Andersen kosmiczny agent” – premiera w BTL-u [zdjęcia, wideo] [online], Polskie Radio Białystok [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  131. ↑ Instytut Teatralny, Baśń kosmiczna | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  132. ↑ Teatr Miniatura – Kamienica [online], teatrminiatura.pl [dostęp 2023-01-18].
  133. ↑ Kamienica [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  134. ↑ Tajemnica kamienicy, znasz ją tylko ty [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  135. ↑ Encyklopedia, Lekcja tolerancji dla wszystkich [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  136. ↑ Kamienica, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-18].
  137. ↑ Puppet show for children “Coffee Grinder” | Vilnius Events [online], www.vilnius-events.lt [dostęp 2023-02-05].
  138. ↑ Instytut Teatralny, Warszawa. Pojawił się nowy numer informatora „ZAiKS. Teatr. Nowości” | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  139. ↑ Gracze, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-09].
  140. ↑ „Gracze” w reżyserii Andrzeja Chyry [galeria] [online], Culture.pl [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  141. ↑ Pojedynek wielkich Szu – o premierze „Skrzypce Rotszylda / Gracze” w Operze Bałtyckiej [online], trojmiasto.pl, 27 stycznia 2013 [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  142. ↑ Umarłe miasto [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  143. ↑ "Umarłe miasto": Miłość na krawędzi szaleństwa - rp.pl [online], rp.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  144. ↑ Ognisty anioł [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  145. ↑ i, Teatr Wielki – Opera Narodowa, Ognisty anioł, Siergiej Prokofiew, Mariusz Treliński [online], Miesięcznik Teatr, 25 lipca 2018 [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  146. ↑ https://teatrwielki.pl/repertuar/kalendarium/2020-2021/carmen/.
  147. ↑ „Carmen” w reżyserii Andrzeja Chyry wraca do Teatru Wielkiego-Opery Narodowej [online], gazetapl [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  148. ↑ Instytut Teatralny, Warszawa. „Carmen” zamiast premiery „Borysa Godunowa” w kwietniu w Teatrze Wielkim | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-09] (pol.).
  149. ↑ ID, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-10].
  150. ↑ ID, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-10].
  151. ↑ Rekonstrukcja poety, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-10].
  152. ↑ Oratorium Aleksandry Gryki [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-10].
  153. ↑ Oratorium „Piekło nasze” z okazji 10-lecia Instytutu Adama Mickiewicza [galeria] [online], Culture.pl [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  154. ↑ „Piekło Nasze” – spektakl na 10-lecie Instytutu Mickiewicza [online], kultura.dziennik.pl, 22 września 2010 [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  155. ↑ III Furie, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-10].
  156. ↑ Encyklopedia, III Furie [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  157. ↑ Encyklopedia, Co nas kręci, co nas podnieca [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  158. ↑ Makbet, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-10].
  159. ↑ „Makbet” Marcina Libera mroczny niczym hard rock [online], Culture.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
  160. ↑ Nie dajmy się zwariować [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-18].
  161. ↑ Instytut Teatralny, Śmierć Człowieka-Wiewiórki – Teatr Radia TOK FM | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  162. ↑ Człowiek-Wiewiórka symbolizuje społeczeństwo [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-16].
  163. ↑ Walizka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-16].
  164. ↑ https://app.zaiks.org.pl/media/etmnl1s2/zaiks_teatr_nr15.pdf
  165. ↑ Wieczór ze słuchowiskiem: Małgorzta Sikorska-Miszczuk „Walizka” [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2023-01-16].
  166. ↑ Ko-cham, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-17].
  167. ↑ Burmistrz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-16].
  168. ↑ Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-17].
  169. ↑ Blanka Mieszkowska, „Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć” | Ośrodek Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym [online] [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  170. ↑ Instytut Teatralny, Polskie Radio. Słuchowisko wg Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w konkursie Prix Europa | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  171. ↑ Władysław Zawistowski wygrał konkurs na słuchowisko Polskiego Radia [online], trojmiasto.pl, 12 grudnia 2013 [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  172. ↑ „Implozja” – obejrzyj nagranie wideo! – Dwójka – polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  173. ↑ „Implozja”. Romans na tle rewitalizacji Pragi – Dwójka – polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2023-01-17] (pol.).
  174. ↑ „Implozja” na Ząbkowskiej [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-01-17].
  175. ↑ „Implozja”. Romans na tle rewitalizacji Pragi (Dwójka). [dostęp 2023-01-17].
  176. ↑ Mesjasz. Bruno Schulz – grudniowa premiera w STT [online], trojka.polskieradio.pl [dostęp 2023-02-01] (pol.).
  177. ↑ Podróże po kulturze | „Mesjasz. Bruno Schulz” w Polskim Radiu Białystok [online], Polskie Radio Białystok [dostęp 2023-02-01] (pol.).
  178. 1 2 Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  179. ↑ Nagrody – Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń (2002) [online], Filmweb [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  180. ↑ Niania [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  181. ↑ Usta usta [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  182. ↑ Kobro/Strzemiński. Opowieść fantastyczna [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  183. ↑ U Pana Boga w Królowym Moście | Film | 2023. 2024-01-01. [dostęp 2024-01-06].
  184. ↑ Tomasz Widak, U Pana Boga w Królowym Moście – kultowa seria powraca [online], Kulturalne Media, 4 września 2022 [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  185. ↑ ID [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  186. ↑ III furie [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  187. ↑ Walizka [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  188. ↑ Walizka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-01-17].
  189. ↑ Walizka. 2015-07-30. [dostęp 2023-02-11].
  190. ↑ Motyl [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  191. ↑ MOTYL [online], wfdif.online [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  192. ↑ Yemaya.Królowa Mórz [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  193. ↑ Chleb i sól [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  194. ↑ Victoria [online], FilmPolski [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  195. ↑ Chcesz pokoju, szykuj się do wojny [online], FilmPolski [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  196. ↑ Śmierć frajera [online], FilmPolski [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  197. ↑ l, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku [online], www.teatrplock.pl [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  198. ↑ Siedem niesfornych pociech matki-autorki | miasteczko poznan [online], www.miasteczkopoznan.pl [dostęp 2024-01-06].
  199. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych, w tym trzy o Żydach, Księgarnia Akademicka Publishing, 10 grudnia 2019, ISBN 978-83-8138-046-1 [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  200. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk | „Brylant” — Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego [online], www.instytut-teatralny.pl [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  201. ↑ Nagrody – Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń (2002) [online], Filmweb [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  202. ↑ Widok Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej, Terrorystka w archiwum: „Śmierć Człowieka-Wiewiórki” Małgorzaty... [online], Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  203. ↑ Metafory Rzeczywistości 2008 [online], Teatr Polski w Poznaniu [dostęp 2023-02-14] (pol.).
  204. ↑ Laureaci IX Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2009” [online], trojka.polskieradio.pl [dostęp 2023-02-14] (pol.).
  205. ↑ Historia pewnej walizki [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-02-14].
  206. 1 2 3 4 5 6 Małgorzata Sikorska-Miszczuk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2023-02-15].
  207. ↑ Werdykt dziennikarzy [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-02-11].
  208. ↑ Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna » Nominowani [online] [dostęp 2023-02-11].
  209. ↑ Małgorzata Sikorska-Miszczuk [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-02-15].
  210. ↑ Encyklopedia, Apetyt na sztukę [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  211. ↑ Redakcja, Złote Maski za sezon 2014/2015. Nagrody łódzkich recenzentów teatralnych rozdane [ZDJĘCIA] [online], Dziennik Łódzki, 26 września 2015 [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  212. ↑ Instytut Teatralny, Łódź. „Kobro” spektaklem roku | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  213. ↑ Redakcja, Wręczono nagrody XV Festiwalu „Dwa Teatry” Sopot 2015 [online], Dziennik Bałtycki, 29 czerwca 2015 [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  214. ↑ Znamy laureatów 22. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej MKiDN – 2016 [online] [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  215. ↑ Encyklopedia, Wrocław. Nominacje do Wrocławskich Nagród Teatralnych i Muzycznych [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  216. ↑ Mateusz Lipiński, Emocje – nagrody Radia Wrocław Kultura. NOMINACJE i LAUREACI 2019 (Lista) [online], Radio Wrocław [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  217. ↑ Spektakle – Teatr Wielki w Łodzi [online], www.operalodz.com [dostęp 2023-02-11].
  218. ↑ Złote Maski 2019 Człowiek z Manufaktury. [dostęp 2023-02-11].
  219. ↑ Aktualności – Teatr Wielki w Łodzi [online], www.operalodz.com [dostęp 2023-02-11].
  220. ↑ Konkurs „Pod pretekstem” zakończony [online], zaiks.org.pl [dostęp 2023-02-11].
  221. ↑ Wrocławski Teatr Współczesny [online], www.wteatrw.pl [dostęp 2023-02-11].
  222. ↑ https://www.terazteatr.pl/aktualnosci/malgorzata-sikorska-miszczuk-nagrodzona,7147
  223. ↑ Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna [online] [dostęp 2024-01-06].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.