Słoneczny Młyn d. Młyny Kentzera
Ilustracja
Hotel "Słoneczny Młyn" – wiosna 2010 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

Jagiellońska 96

Styl architektoniczny

mur, szachulec

Kondygnacje

5

Ukończenie budowy

1862

Ważniejsze przebudowy

1895, 1916, 2008

Pierwszy właściciel

Ludwik Wolfen i Meyer Fliess

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Słoneczny Młyn d. Młyny Kentzera”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Słoneczny Młyn d. Młyny Kentzera”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Słoneczny Młyn d. Młyny Kentzera”
Ziemia53°07′14″N 18°01′58″E/53,120556 18,032778
Strona internetowa
Nocą

Młyny Kentzera – dawny młyn zbożowy położony nad rzeką Brdą w Bydgoszczy, przy ulicy Jagiellońskiej. Po przebudowie dokonanej w 2008 r. jest czterogwiazdkowym hotelem pod nazwą "Słoneczny Młyn".

Historia

Pierwsze wzmianki o młynie pochodzą z 1862 r., ale pewne jest, że istniał już wcześniej[1].

Obiekt został wzniesiony przez wspólników Ludwika Wolfena i Meyera Fliessa. Początkowo był to mały młyn parowy (o wydajności ok. 1 tony przemiału dziennie), a jego znaczenie gospodarcze – znikome. Bardzo dogodna była natomiast lokalizacja obiektu nad rzeką, która umożliwiała transport zboża i mąki drogami wodnymi, do których należała wówczas głównie Brda i Kanał Bydgoski.

W 1892 r. młyn został przejęty przez L. Berwalda, a od 1899 r. zarządzała nim spółka Williego i Moritza Baerwaldów. Przeprowadzono wtedy gruntowną modernizację i rozbudowę obiektu do tego stopnia, że uznawano je za najnowocześniejsze w Bydgoszczy. Młyn praktycznie zbudowano od nowa oraz wyposażono m.in. w nowe maszyny parowe oraz w kolej wąskotorową prowadzącą do pomostu nad rzeką Brdą, gdzie rozładowywano barki ze zbożem.

Młyn Baerwalda napędzany był maszyną parową, posiadał spichlerz i elewator, gdzie przechowywano surowiec (zboże) i produkty (m.in. mąkę). Wydajność młyna wynosiła na przełomie XIX/XX w. 15-20 ton mąki na dobę, a następnie 30 ton, przy zatrudnieniu ok. 20-25 osób. Obiekt wielokrotnie rozbudowywano. W 1916 r. wzniesiono m.in. wysoki pięciokondygnacyjny magazyn zbożowy z wieżą – obecnie dominantę architektoniczną obiektu.

Bronisław Kentzer, od którego obiekt wziął swą potoczną nazwę, władał młynami stosunkowo krótko (1938-1939 r.) Za jego kierownictwa dzienny przerób zboża wynosił ok. 50 ton. Jesienią 1939 roku polski właściciel został zamordowany przez hitlerowców, prawdopodobnie w fordońskiej Dolnie Śmierci.

W 1940 r. obiekt przejęli Niemcy: najpierw Erich Schemke, a następnie Gustaw Harmel. Po wojnie obiekt na krótko był w gestii Spółdzielni „Społem”, potem prowadził go Jan Kentzer. Po 1948 r. zakład upaństwowiono. Odtąd przejęły go Państwowe Zakłady Zbożowe w Bydgoszczy, wykorzystując go do produkcji mąki i innych produktów zbożowych.

W okresie powojennym nie dokonano znaczących zmian budowlanych w obrębie obiektu. W 1961 r. zastąpiono napęd parowy elektrycznym, a w latach 70. w miejsce kotłowni wzniesiono budynek biurowo-socjalny, warsztaty, wiaty i garaże. Młyn osiągał wówczas wydajność ok. 100 ton przemiału zboża dziennie. Pod koniec lat 90. XX w. użytkownik przekształcił się w spółkę akcyjną, a w 2003 r. zespół młyna został wyłączony z produkcji i przeznaczony na sprzedaż.

Rewitalizacja

W 2006 r. obiekt kupiła Barbara Komorowska, współwłaścicielka firmy Bakoma. W latach 2007-2009 przebudowano go na stylowy, czterogwiazdkowy hotel pod nazwą Słoneczny Młyn.

Podczas przebudowy rozebrano m.in. stary spichlerz z pruskiego muru, a pozostałe budynki odrestaurowano i połączono w jeden kompleks. Nad Brdą urządzono kawiarnię, promenadę nadrzeczną oraz przystanek tramwaju wodnego. Planowana jest również budowa przystani, co ma sprzyjać pobytowi osób uprawiających turystykę wodną.

W hotelu „Słoneczny Młyn” powstało 96 pokoi, 5 sal balowo-konferencyjnych oraz strefa SPA. Apartament w wieży oferuje widok na rozległą panoramę Bydgoszczy. Wystrój wnętrz nawiązuje do trendów charakterystycznych na początku XX wieku z elementami secesyjnymi i Art déco, zaś poszczególne piętra hotelu oddają klimat czterech pór roku: wiosny, lata, jesieni, zimy[2].

Architektura

Główny trzon zabudowy młyna pochodzi z 1916 r. i nie uległ do dzisiaj większym przekształceniom. Reprezentuje on typ nadrzecznej zabudowy przemysłowej.

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jarocińska Anna, Stare młyny [w:] Kalendarz Bydgoski, 2007.
  2. ↑ Oficjalna strona hotelu [dostęp 15-04-2009]

Bibliografia

  • Umiński Janusz, Bydgoszcz. Przewodnik, Bydgoszcz: Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy”, 1996.
  • Fred Jerzy, Z tej mąki jemy chleb [w:] Kalendarz Bydgoski, 1981.
  • Czajkowski Edmund, Stary młyn na Bartodziejach [w:] Kalendarz Bydgoski, 1986.
  • Derkowska-Kostkowska Bogna, Młyn na Szreterach [w:] Kalendarz Bydgoski, 1998.
  • Jarocińska Anna, Stare młyny [w:] Kalendarz Bydgoski, 2007.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.