 Lukáš Konečný (2015) | ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1978 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
173 cm | |||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa |
lekkośrednia | |||||||||
| Bilans walk zawodowych[infobox 1] | ||||||||||
| Liczba walk |
55 | |||||||||
| Zwycięstwa |
50 | |||||||||
| Przez nokauty |
23 | |||||||||
| Porażki |
5 | |||||||||
| Remisy |
0 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Lukáš Konečný (ur. 19 lipca 1978 w Uściu nad Łabą) – czeski bokser, dwukrotny brązowy medalista amatorskich mistrzostw świata, olimpijczyk.
Kariera amatorska
Jest dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw świata w kategorii lekkopółśredniej. Na mistrzostwach w 1997 roku w Budapeszcie pokonał kolejno Jeremy’ego Molitora, Polaka Jacka Bielskiego i Gerry’ego Legrasa, natomiast w półfinale przegrał z późniejszym złotym medalistą Dorelem Simionem[1]. Dwa lata później na mistrzostwach świata w Houston pokonał Michaela Strange’a, Sahiba Bagirova i Diogenesa Lunę. W walce o finał przegrał jednak z Muhammadqodirem Abdullayevem, który ostatecznie zdobył złoty medal[2].
W 2000 roku reprezentował też swój kraj na igrzyskach olimpijskich w Sydney, gdzie przegrał już w pierwszej walce z Mohamedem Allalou[3].
Kariera zawodowa
Na zawodowstwo przeszedł w czerwcu 2001 roku. Do lutego 2008 roku stoczył 38 pojedynków, z których 36 zakończył zwycięsko. Jedną z dwóch porażek poniósł w walce z Michele Piccirillo, byłym mistrzem świata organizacji IBF. 26 kwietnia 2008 roku dostał szansę zdobycia pasa mistrzowskiego organizacji WBO w kategorii lekkośredniej, przegrał jednak na punkty z Serhijem Dzyndzyrukiem[4].
Po wygraniu kolejnych dwunastu pojedynków po raz drugi stanął do walki o pas mistrzowski organizacji WBO. 6 października 2012 roku przegrał zdecydowanie na punkty z Zaurbekiem Bajsangurowem[5]. Przed walką doszło do skandalu gdy rękawice przedstawione przez Konečnego do akceptacji jako 10-uncjowe okazały się 8-uncjowymi[6]. Po wygraniu dwóch kolejnych pojedynków, 19 kwietnia 2014 roku kolejny raz przystąpił do walki o tytuł mistrza organizacji WBO, przegrał jednak na punkty z Peterem Quillinem[7].
Przypisy
- ↑ 9.World Championships – Budapest, Hungary – October 18-26 1997. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
- ↑ 10.World Championships – Houston, USA – August 20-27 1999. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
- ↑ 27.Olympic Games – Sydney, Australia – September 17-30 2000. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
- ↑ Erdei Outpoints Abron In A 12-Round Snoozer. East Side Boxing, 2008-04-27. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
- ↑ Alex Potapov: Baysangurov defeats Konecny to retain title. Fightnews.com, 2012-10-06. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
- ↑ Konecny in gloves scandal ahead of Baysangurov world title fight. Fightnews.com, 2012-10-06. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Hopkins continues historic run. ESPN.com, 2014-04-21. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).