Ludwik Wincenty Krajewski (ur. 1897, zm. 1969 w Hiszpanii) – polski prawnik, urzędnik państwowy II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Ukończył studia prawnicze. Radca ministerialny w Kancelarii Cywilnej Prezydenta Rzeczypospolitej[1]. Pełnił funkcję redaktora „Dziennika Ustaw RP”. 9 listopada 1928 mianowany sędzią pokoju zapasowym w okręgu sądu okręgowego w Grodnie, delegowany do czynności w Ministerstwie Sprawiedliwości[2].
We wrześniu 1937 został powołany na stanowisko dyrektora Biura Prawnego Prezydium Rady Ministrów (jego poprzednikiem był Cezary Berezowski)[3].
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Hiszpanii, gdzie zmarł.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[4]
Publikacje
- Zasady techniki ustawodawczej (współautorzy: Jan Aker, Cezary Berezowski, Roman Hausner), Warszawa 1934.
- Pod znakiem swastyki. Polscy prawnicy wobec Trzeciej Rzeszy 1933–1939. Wybór pism (współautor)[5].
Przypisy
- 1 2 M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi na polu pracy państwowej.
- ↑ Ruch Służbowy : dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 1 z dnia 12 stycznia 1929, s .1.
- ↑ Nominacje. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 216 z 23 września 1937.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi w dziedzinie kodyfikacji ustawodawstwa polskiego”.
- ↑ Pod znakiem swastyki. Polscy prawnicy wobec Trzeciej Rzeszy 1933–1939. Wybór pism. omp.org.pl. [dostęp 2015-11-02].
Źródła
- Ludwik Krajewski. baza-nazwisk.de. [dostęp 2015-11-02].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.