Ludolf-Hermann Emmanuel Georg Kurt Werner von Alvensleben

Data i miejsce urodzenia	17 marca 1901 Halle
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1970 Santa Rosa de Toay
Zawód, zajęcie	funkcjonariusz SS
Narodowość	niemiecka
Stanowisko	Generalleutnant
Partia	NSDAP
Odznaczenia

Ludolf-Hermann Emmanuel Georg Kurt Werner von Alvensleben, zwany Bubi von Alvensleben (ur. 17 marca 1901 w Halle, zm. 1 kwietnia 1970 w Santa Rosa de Toay) – niemiecki zbrodniarz wojenny, syn generała-majora Ludolfa von Alvenslebena (1844–1912), od 1929 członek NSDAP, poseł do Reichstagu (1933), w latach 1938-1941 pierwszy adiutant Reichsführera SS Heinricha Himmlera, od listopada 1943 SS-Gruppenführer i Generalleutnant policji, a od lipca 1944 także Generalleutnant w Waffen-SS.

Działalność w Polsce

W 1939 był organizatorem dywersji niemieckiej na Pomorzu, m.in. w Bydgoszczy (3 września 1939 - 20 listopada 1939). W okresie tym dowodził Selbstschutzem na całym Pomorzu, a później w okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie. Był odpowiedzialny za wymordowanie przez tę organizację ponad 4 tys. ludności polskiego pochodzenia, w tym za masowy mord w „Dolinie Śmierci” w Bydgoszczy-Fordonie, które Niemcy przeprowadzili w ramach Intelligenzaktion na Pomorzu. Był on osobiście odpowiedzialny za masowe morderstwa na Polakach, w których brał udział osobiście rozstrzeliwując aresztowanych. W swoim raporcie do Kurta Daluege z 7 października 1939 doniósł, że dowodzone przez niego jednostki Selbstschutzu aresztowały 17 667 ludzi i zlikwidowały 4 247 Polaków do 5 października 1939. W tym czasie mieszkał w Bydgoszczy w wilii przy ul. Wyspiańskiego^[1]. W połowie 1940 przeniesiony został do sztabu Krügera, wyższego dowódcy SS i Policji w GG^[2].

Okres powojenny

Zatrzymany został w maju 1945 przez Brytyjczyków, którzy internowali go w dawnym obozie Neuengamme (KL). Z obozu uciekł 11 września 1946, ukrywając się w Schochwitz. Korzystając z pomocy Kościoła ewangelickiego, wraz z rodziną uciekł do Ameryki Południowej. Od 1949 do lipca 1956 żył w Buenos Aires w Argentynie, pod fałszywym nazwiskiem Carlos Luecke. 15 września 1952 otrzymał obywatelstwo argentyńskie. Później przeniósł się do Santa Rosa de Toay. Nietykalność w tym kraju zapewniła mu przyjaźń z dyktatorem Juanem Perónem. Zaocznie został skazany na karę śmierci przez polski sąd w Toruniu, jako odpowiedzialny za morderstwo co najmniej 4247 Polaków, gdy był dowódcą Selbstschutzu w 1939^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia Ludolfa von Alvenslebena