Lucjan Trela

Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1942 Turbia
Data i miejsce śmierci	12 lutego 2019 Stalowa Wola
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	172 cm
Masa ciała	86 kg
Kategoria wagowa	ciężka
Klub	Stal Stalowa Wola Bieszczady Rzeszów
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	275
Zwycięstwa	220
Porażki	44
Remisy	11
Dorobek medalowy
brąz 1962 MP w kategorii ciężkiej brąz 1965 MP w kategorii ciężkiej złoto 1966 MP w kategorii ciężkiej złoto 1967 MP w kategorii ciężkiej złoto 1968 MP w kategorii ciężkiej złoto 1970 MP w kategorii ciężkiej złoto 1971 MP w kategorii ciężkiej srebro 1973 MP w kategorii ciężkiej brąz 1974 MP w kategorii ciężkiej brąz 1975 MP w kategorii ciężkiej

Lucjan Trela (ur. 25 czerwca 1942 w Turbi, zm. 12 lutego 2019 w Stalowej Woli) – polski bokser rywalizujący w wadze ciężkiej, olimpijczyk z Meksyku (1968), trener pięściarski.

Kariera

Przygodę ze sportem Trela rozpoczął od piłki nożnej – występował jako junior w zespole w Turbi, później przeniósł się do Stali Stalowa Wola, gdzie grał na pozycji stopera^[1]. Karierę pięściarza rozpoczął w sekcji bokserskiej tego klubu, gdzie jego trenerem był Ludwik Algierd. Miał nietypowe, jak na wagę ciężką, warunki fizyczne, mierzył 172 cm przy 86 kg wagi. Pierwszą oficjalną walkę w ringu stoczył w 1959. Rok później jako bokser Stali zdobył tytuł juniorskiego mistrza Polski^[2]. Podczas służby wojskowej w latach 1962–1964 reprezentował klub Bieszczady Rzeszów.

Dwukrotnie startował w mistrzostwach Europy – w Rzymie w 1967 oraz w Belgradzie w 1973. We Włoszech pokonał w eliminacjach Walijczyka Dennisa Avotha, a następnie w ćwierćfinale przegrał 0:5 z późniejszym triumfatorem mistrzostw, Mario Baruzzim^[3]. Z kolei w Jugosławii po pokonaniu 5:0 Holendra Henniego Toonena, w ćwierćfinale uległ w takim samym stosunku Niemcowi Peterowi Hussingowi^[4].

W 1968 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Meksyku. W pierwszej rundzie (1/8 finału) rywalizował z o 20 cm wyższym późniejszym mistrzem olimpijskim i zawodowym mistrzem świata Amerykaninem George'em Foremanem, przegrywając decyzją sędziów 1:4^[5] (dwóch arbitrów wskazało na Foremana 60:58 i 60:57, jeden na Trelę 60:59, dwóch kolejnych na remis ze wskazaniem 59:58 dla Foremana). Werdykt sędziów został wybuczany przez meksykańskich kibiców^[6]. Była to jedyna walka w tym turnieju, której Foreman nie wygrał przed czasem^[7]. Polak miał wystąpić również na igrzyskach w Monachium, lecz na cztery dni przed wyjazdem skreślono go z ekipy^[1].

Trela pięciokrotnie zdobył mistrzostwo Polski w swojej kategorii (1966, 1967, 1968, 1970 i 1971^[8]). Był też wicemistrzem (1973) oraz czterokrotnym brązowym medalistą MP (1962, 1965, 1974 i 1975). W latach 1966–1974 szesnaście razy wystąpił w reprezentacji Polski; wygrał jedenaście pojedynków, a pięć przegrał. W całej swojej karierze stoczył 275 walk, z czego 220 wygrał, 11 zremisował i 44 przegrał. Słynął z waleczności, szybkości i wytrzymałości^[1].

Po zakończeniu kariery został trenerem pięściarzy w Stalowej Woli. Poza boksem pracował też w narzędziowni Huty Stalowa Wola, jako kierownik drużyny piłkarskiej Stali oraz w Stanach Zjednoczonych jako ślusarz i bramkarz w restauracji. Po powrocie do Stalowej Woli współtworzył szkołę bokserską Feniks, z której został zwolniony w styczniu 2013. Był żonaty z Anną, z którą miał synów Grzegorza i Marka^[2].

W ostatnim okresie życia, żyjąc w biedzie, cierpiał na arytmię serca, nadciśnienie, cukrzycę i miażdżycę tętnic kończyn dolnych^[9]. W grudniu 2018, przed świętami Bożego Narodzenia trafił do szpitala w Stalowej Woli, gdzie zmarł 12 lutego 2019 w wieku 76 lat^[10]. Pochowano go trzy dni później na miejscowym cmentarzu komunalnym^[11] (kwatera Z, rząd E, grób 44^[12]).

Przypisy