L. L. Langstroth

Lorenzo Lorraine Langstroth (ur. 25 grudnia 1810 w Filadelfii, Pensylwania, zm. 6 października 1895 w Dayton, Ohio) – amerykański badacz życia pszczół, zwany „ojcem amerykańskiego pszczelarstwa”.

W roku 1851 skonstruował, a rok później opatentował ul zwany „ulem Langstrotha”, na którym do dzisiaj wzorują się nowoczesne typy uli. Jako pierwszy połączył ideę wyjmowanych ramek od góry z odkryciem, że pszczołom trzeba zostawić określony odstęp między plastrami i bee space wynoszącą ok. 8 mm (więcej niż 2/8 cala, ale mniej niż 3/8 cala) między górnymi i bocznymi beleczkami a skrzynią ula. Jego ul zrewolucjonizował pszczelarstwo, umożliwiając łatwiejsze odbieranie pszczołom miodu i łatwiejszy przegląd roju.

Bee space jest odległością między ostatnim plastrem (lub bocznymi listewkami ramki) a ścianą ula. Ta sama odległość 2/8 do 3/8 cala jest prawidłowa między górną beleczką a pokrywą komory ula. Langstroth's patent (5.10.1852) zastrzega sobie prawo do odkrycia i używania tej właśnie wolnej przestrzeni pomiędzy pokrywą komory ula i górnymi beleczkami ramek i na tym poprzestaje. Podał zresztą wymiar 1/2 cala, który w tym wypadku jest za duży. Pojęcie bee space zostało wprowadzone później niż w 1852 roku i wymieszało w sobie, w złych interpretacjach, odległość między plastrami (1/2 cala), odległość ramki od korpusu ula (2/8-3/8 cala), a nawet odległość ramki od dna ula, która może być z powodzeniem do 1 cala.

Prawdą jest, że odkrywany od góry ul został upowszechniony przez Langstrotha, ale prawidłowe odległości między plastrami i ścianami zostały odkryte przez ks. Jana Dzierżona. Odległość ta określana jest najłatwiej jako 1 i 1/2 cala od środka górnej beleczki jednej ramki do środka następnej. Wobec tego odległość między plastrami wynosi 1/2 cala tj. 2x najmniejszej bee space - 1/4 cala (6,4 mm). Zasada odległości między plastrami po raz pierwszy została opublikowana w 1845. Wymiar średni od 2/8 do 3/8 cala (w uśrednieniu 8 mm) został wykorzystany w 1848 do wykonania poziomych rowków w ścianach ula, w których przesuwane były snozy (górne beleczki plastrów – później ramek) przez Dzierżona. Wymiar 2/8 do 3/8 cala został nazwany w USA bee space (pszczela przestrzeń) i jest błędnie określany jako odkrycie Langstrotha.

Langstroth wiedział wszystko o odkryciach Dzierżona z tłumaczenia jego pracy "Theorie und Praxis, ..." (1848). Samuel Wagner, założyciel "American Bee Journal" przetłumaczył to dzieło w 1850 roku i udostępnił Langstrothowi. Ponadto Wagner prenumerował "Bienen-Zeitung" – miesięcznik, do którego pisywał ks. Dzierżon. Na marginesie, to tłumaczenie "Theorie und Praxis, ..." nigdy nie zostało wydane w druku w USA. W zamian tego Langstroth wydał w 1853 roku swoją pierwszą książkę "Langstroth on the Hive & Honey Bee".

Co najmniej od 1859 roku Wagner i Langstroth komunikowali się listownie z Dzierżonem w celu sprowadzenia pszczoły włoskiej do USA. Właśnie w 1859 pierwszy import "Włoszki" do Ameryki miał miejsce z pasieki Dr. Dzierżona. Również później, co najmniej do roku 1865, Langstroth kupował matki pszczele od ks. Dzierżona.

Langstroth wyrażał się o Dzierżoniu z najwyższym szacunkiem nazywając go "Wielkim Mistrzem współczesnego pszczelarstwa". "American Bee Journal", najstarszy (od 1861 r.) istniejący do dziś periodyk pszczelarski, rozpoczyna swoje pierwsze numery od cyklu tłumaczeń "Teoria Dzierżonowska".

Publikacje

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.