Lontara, pismo bugijsko-makasarskie – alfabet sylabiczny pochodzenia indyjskiego, wywodzący się z vatteluttu, a pośrednio z brahmi, używany tradycyjnie do zapisu języków bugijskiego i makasarskiego na indonezyjskiej wyspie Sulawesi (Celebes). Nazwa lontara pochodzi od malajskiego słowa lontar, określającego rodzaj palmy, której liści używano jako materiału do manuskryptów. W przeszłości sporządzano w nim urzędowe dokumenty i mapy, spisywano umowy etc. W języku bugijskim pismo to nosi nazwę urupu sulapa eppa, co dosłownie znaczy „pismo czworokątne”.

Warianty pisma bugijsko-makasarskiego posłużyły również do zapisu innych języków Indonezji (m.in. bima, sumbawa, wawonii, ende)[1].

W czasach kolonizacji holenderskiej zostało w znacznym stopniu wyparte przez alfabet łaciński, lecz nadal jest używane, aczkolwiek w ograniczonym zakresie, przy okazji ślubów, do drukowania tradycyjnej literatury, w korespondencji itd.

Spółgłoski

Przypisy

  1. ↑ J. Noorduyn, Variation in the Bugis/Makasarese Script, „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”, 149 (3), 1993, s. 533–570, DOI: 10.1163/22134379-90003120, ISSN 0006-2294, OCLC 6015514257, JSTOR: 27864487 (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.