Lodowa Grań (słow. Ľadovy hrebeň) – grzbiet oddzielający Dolinę Pięciu Stawów Spiskich od Dolinki Lodowej (dwie odnogi górnej części Doliny Małej Zimnej Wody) w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to boczny grzbiet wychodzący z Lodowej Kopy (2603 m n.p.m.) i opadający w południowo-wschodnim kierunku. Zakończony jest bulą Pięciostawiańskiej Kopy (2121 m). U wschodnich jego podnóży znajduje się Wielki Staw Spiski, po stronie zachodniej (w Dolince Lodowej) Lodowy Stawek. Południowymi stokami Lodowej Grani prowadzą dwa znakowane szlaki turystyczne.
Obiekty w Lodowej Grani począwszy od północnego zachodu[1][2]:
- Lodowy Karbik,
- Mała Lodowa Kopa,
- Lodowe Wrótka (Ľadové vrátka):
- Zadnie Lodowe Wrótka (Zadné Ľadové vrátka),
- Zadnia Lodowa Igła (Zadná ľadová ihla),
- Pośrednie Lodowe Wrótka (Prostredné Ľadové vrátka),
- Skrajna Lodowa Igła (Predná ľadová ihla),
- Skrajne Lodowe Wrótka (Predné Ľadové vrátka),
- Wielki Lodowy Kopiniak (Veľká ľadová kopa),
- Lodowy Karb (Ľadový zárez),
- Pośredni Lodowy Kopiniak (Prostredná ľadová kopa),
- Skryta Ławka (Malá ľadová štrbina),
- Mały Lodowy Kopiniak (Malá ľadová kopa),
- Lodowy Ząb (Ľadový zub),
- Zadni Lodowy Przechód (Zadná ľadová škára),
- Pięciostawiańska Czuba (Ľadový hrb),
- Skrajny Lodowy Przechód (Predná ľadová škára),
- Pięciostawiańska Kopa (Pfinnova kopa, ok. 2121 m).
Granią z dołu do wierzchołka Pięciostawiańskiej Kopy jako pierwszy przeszedł József Déry około sierpnia 1900 r., zimą zaś drogę tę pokonali Jenő Serényi i Zoltán Votisky 13 kwietnia 1914 r. Całą grań przeszli jako pierwsi Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Jan Nowicki oraz przewodnicy Klemens Bachleda i Paul Spitzkopf oraz tragarz Stanisław Stopka 14 sierpnia 1903 r. Pierwszego zimowego przejścia całości grani dokonali Valéria Kovárová, Edita Krenová, Manicová, Maňa Mičiková, Bárdoš i Alexander Huba 19 kwietnia 1946 r.[1]
Szlaki turystyczne
– żółty od Schroniska Téryego na Czerwoną Ławkę, a stamtąd do Schroniska Zbójnickiego w Dolinie Staroleśnej.
- Czas przejścia od schroniska Téryego na Czerwoną Ławkę: 1:30 h
- Czas przejścia z Czerwonej Ławki do Schroniska Zbójnickiego: 1:45 h
– zielony wspólnie z żółtym do rozdroża w Dolince Lodowej, stąd na Lodową Przełęcz. Czas przejścia od schroniska Téryego na Lodową Przełęcz: 1:30 h, ↓ 1:10 h, od rozdroża 45 min, ↓ 35 min[3].
Przypisy
- 1 2 Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993, s. 51–53.
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-19].
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.
Bibliografia
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.