Listownica japońska
Ilustracja
Rysunek listownicy japońskiej
Systematyka
Domena

eukarionty

Supergrupa

Sar

Królestwo

chromisty

Klad

stramenopile

Klasa

brunatnice

Rząd

listownicowce

Rodzina

Laminariaceae

Rodzaj

Saccharina

Gatunek

listownica japońska

Nazwa systematyczna
Saccharina japonica (J.E. Areschoug) C.E. Lane, C. Mayes, Druehl & G.W. Saunders
Kombu – prasowane, suszone plechy listownicy

Listownica japońska (Saccharina japonica) – gatunek jadalnej brunatnicy z rzędu listownicowców, rodziny Laminariaceae. Powszechnie uprawiany w Chinach, Japonii i Korei.

Plecha przybiera postać jednej prostej wstęgi (nie występują odgałęzienia) o barwie od złotawej po oliwkowobrązową. Sporofit może dorastać do 10 m długości. W warunkach naturalnych listownica japońska występuje w chłodnych wodach i zwykle poniżej 15 m głębokości. Do wzrostu wymaga skalistego podłoża[1].

Będąca gatunkiem o znaczeniu gospodarczym listownica japońska jest znana pod nazwą kombu (w Chinach – haidai, w Korei – dasima). Duże zbiory uzyskuje się dzięki rope cultivation, prostej metodzie uprawy tych brunatnic przez hodowanie ich na linach unoszących się na oceanie[2][3].

Gatunek naturalnie występujący w Japonii, ale uprawiany jest w Chinach, Japonii, Rosji, Francji i Korei[4]. Jest jedną z dwóch najpowszechniej spożywanych brunatnic w Chinach i Japonii[2]. W Chinach, w prowincji Fujian była jadana od co najmniej tysiąca lat. Glony tego rodzaju zostały wyliczone w Kodeksie Taihō w 701 jako produkty należne japońskiemu dworowi cesarskiemu w ramach podatku[5]. Współcześnie w Japonii z listownicy robi się też słodycze (ma-kombu)[5].

Listownica japońska zawiera w suchej masie, wedle różnych badań, 4-9% protein, 66-88% węglowodanów (w tym błonnika), 1,3-3% tłuszczów i 18-23% popiołu[5]. Spożywanie nadmiernych ilości Saccharina japonica może osłabiać funkcje tarczycy[6].

Z zebranych plonów pozyskuje się również kwas alginowy, którego Chiny wytwarzają do 10 tys. ton rocznie[7].

Gatunek przeniesiono do rodzaju Saccharina w 2006[8]. Trzy synonimy nazwy naukowej tej brunatnicy to Laminaria japonica J.E. Areschoug 1851, odmiana Laminaria japonica var. ochotensis (Miyabe) Okamura 1936 oraz Laminaria ochotensis Miyabe 1902[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Saccharina japonica. SeaWeed Industry. [dostęp 2015-11-27].
  2. 1 2 M. D. Guiry: Kelps: Laminaria and Saccharina. AlgaeBase. [dostęp 2015-11-27].
  3. ↑ Laminaria seafarming in China. FAO. [dostęp 2015-11-27].
  4. 1 2 Saccharina japonica (Areschoug) C.E.Lane, C.Mayes, Druehl & G.W.Saunders. AlgaeBase. [dostęp 2015-11-27].
  5. 1 2 3 Sheldon Aaronson: Algae. W: Kenneth F. Kiple, Kriemhild Coneè Ornelas: The Cambridge world history of food. Cambridge, UK ; New York: Cambridge University Press, 2000, s. 231-249. ISBN 978-0-521-40216-3.
  6. ↑ Kiyoshi Miyai, Tomoyasu Tokushige & Masahiko Kondo. Suppression of thyroid function during ingestion of seaweed „Kombu” (Laminaria japonica) in normal Japanese adults. „Endocrine Journal”. 55 (6), s. 1103-1108, 2008-12-01. ISSN 1348-4540. PMID: 18689954.
  7. ↑ M. D. Guiry: Alginates. www.seaweed.ie. [dostęp 2015-11-27].
  8. ↑ Lane, C.E., Mayes, C., Druehl, L.D. & Saunders, G.W.. A multi-gene molecular investigation of the kelp (Laminariales, Phaeophyceae) supports substantial taxonomic re-organization. „Journal of Phycology”. 42, s. 493-512, 2006.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.