Mona Lisa – portret Lisy Gherardini.

Lisa di Antonmaria Gherardini (Lisa del Giocondo) (ur. 15 czerwca 1479 we Florencji, zm. 15 lipca 1542 tamże, w klasztorze Sant'Orsola)[1][2] – szlachcianka, która prawdopodobnie pozowała Leonardowi da Vinci do obrazu Mona Lisa[3], córka florentyńczyka Antonmarii di Noldo Gherardiniego[4].

Życiorys

Rodzina Lisy posiadała niegdyś dom w okolicach kościoła Santa Trinità i niewielki majątek ziemski w San Donato in Poggio w okolicach Greve[5]. Rodzina Gherardinich miała spory majątek, który stopniał na przestrzeni lat[6]. W wieku piętnastu lat Lisa wyszła za mąż za handlarza jedwabiem i suknem oraz dwukrotnego wdowca Francesco di Bartolemeo del Giocondo[7]. Ojca Lisy nie było stać na zapewnienie córce posagu w gotówce. Francesco di Bartolomeo del Giocondo otrzymał jedno z gospodarstw należących do Gherardinich[6]. Mąż Lisy utrzymywał kontakty z przyjaciółmi rodziny Leonarda da Vinci[8] oraz korzystał z usług notarialnych ser Piera da Vinci, ojca Leonarda[9].

Z małżeństwa Lisy i Francesca pochodziło pięcioro dzieci:

  • Piero Francesco (ur. 23 maja 1496)[4],
  • córka nieznana z imienia (zm. 1499)[4],
  • Andrea (ur. 12 grudnia 1502[10] lub 1503[6]),
  • Camilla (zm. 1518) – zakonnica w San Domenico di Cafaggio pod imieniem Beatrice,
  • Marietta (zm. 1579) – w 1537 została mniszką w Sant'Orsola jako Ludovica.

Ponadto Lisa wychowała również syna swojego męża z pierwszego małżeństwa Bartolomea (ur. 24 lutego 1492)[11].

5 marca 1503 zamieszkała wraz z mężem i dziećmi w domu na Via della Stuffa[2]. Prawdopodobnie około 1503–1506 na zamówienie Francesca del Gioconda został namalowany portret Lisy Gherardini, który przeszedł do historii jako Mona Lisa. Obraz znajduje się w paryskim Luwrze[12].

Po śmierci męża w 1539, zgodnie z jego ostatnią wolą Lisa udała się do klasztoru Świętej Urszuli w Sant’Orsola pod opiekę swej córki Marietty i tam została pochowana[2].

Przypisy

  1. ↑ Mona Lisa. Żona kupca, która została kobietą wszech czasów. polskieradio.pl, 2023-06-15. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-23)]. (pol.).
  2. 1 2 3 Anna Cirocka: Mona Lisa. Historia florentynki, która osobiście znała Leonarda da Vinci. niezlasztuka.net, 2018-11-11. [dostęp 2024-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-05-15)]. (pol.).
  3. ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 383.
  4. 1 2 3 Zöllner 1993 ↓, s. 117.
  5. ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 383–384.
  6. 1 2 3 Isaacson 2019 ↓, s. 663.
  7. ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 384.
  8. ↑ Zöllner 2005 ↓, s. 71.
  9. ↑ Isaacson 2019 ↓, s. 664.
  10. ↑ Zöllner 1993 ↓, s. 123.
  11. ↑ Zöllner 1993 ↓, s. 134.
  12. ↑ Zöllner 2005 ↓, s. 72.

Bibliografia

  • Walter Isaacson: Leonardo da Vinci. Kraków: Insignis Media, 2019. ISBN 978-83-66071-41-4.
  • Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
  • Frank Zöllner. Leonardo's Portrait of Mona Lisa del Giocondo. „Gazette des Beaux-Arts”. 121, 1993. 
  • Frank Zöllner: Leonardo da Vinci 1452–1519. Warszawa: Taschen, Edipresse Polska S. A., 2005. ISBN 83-89571-85-4.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.