Lew Płatonowicz Karsawin (ros. Лев Плато́нович Карса́вин, ur. 1882 w Sankt Petersburgu, zm. 1952 w łagrze Abez, Komi ASRR) – rosyjski filozof, brat tancerki Tamary Karsawiny^[1].

Życiorys

Z wykształcenia był historykiem ze specjalizacją w mediewistyce^[2]. W 1922 roku został wygnany z Rosji w ramach operacji bolszewickiej znanej jako „statek filozofów”. W 1926 Siemion Frank rekomendował Karsawina jako wykładowcę patrologii w Akademii Religijno-Filozoficznej (przekształconej w Instytut św. Sergiusza)^[2]. Od roku 1928 wykładał na uniwersytecie w Kownie. W 1944 roku został zwolniony z Uniwersytetu Wileńskiego przez NKWD. W 1950 roku został skazany na 10 lat łagru i dwa lata później zmarł na gruźlicę w obozie koncentracyjnym.

Poglądy

Lew Karsawin kontynuował rozważania o wszechjedności typu panenteistycznego, przedstawiając ten sam typ myślenia, co Siemion Frank^[3]. W 1922 roku opublikował w Piotrogradzie książkę Noctes Petropolitanae, gdzie rozwijał filozofię miłości, nawiązując do nurtu założonego przez Władimira Sołowjowa^[4]. Nie mamy tu jednak do czynienia z systemem filozoficznym na wzór tych, które pojawiły się w filozofii zachodnioeuropejskiej, czy chociażby w myśli Sołowjowa; jest to raczej zbiór poglądów o chrześcijańskiej interpretacji miłości, życia, o relacjach pomiędzy Bogiem i człowiekiem^[5].

W swojej historiozofii poddawał krytyce zasadę przyczynowo-skutkowego związku zjawisk historycznych^[6].

Prace

• Л.П. Карсавин: Святые отцы и учители Церкви (раскрытие Православия в их творениях). Предисл. и коммент. С.В. Мосоловой. Moskwa: Wydawnictwo Uniwersytetu Moskiewskiego, 1994. ISBN 5-211-02607-1. [dostęp 2022-06-12]. (ros.).brak strony w książce

Polskie przekłady

• Lew Karsawin, NOCTES PETROPOLITANAE, Przetłumaczył Henryk Paprocki. Tytuł oryginału: Noctes Petropolitanae, Piotrograd, 1922.
• Karsawin, L. Wschód, Zachód i rosyjska idea / przeł. L. Kiejzik, M. Bohun. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2007. – 137 s. ISBN 978-83-7481-108-8

Przypisy

Bibliografia

• Lilianna Kiejzik: Sergiusza Bułgakowa filozofia wszechjedności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2011, seria: Filozofia Rosyjska. ISBN 978-83-7383-484-2.
• Mikołaj Łosski: Lew Karsawin. W: Historia filozofii rosyjskiej. Kęty: Wydawnictwo Antyk, 2000. ISBN 83-88524-00-3.
• Teresa Obolevitch. Linie rozwoju apofatyzmu w filozofii rosyjskiej XX wieku : (Georgij Fłorowski, Siemion Frank i Lew Karsawin). „Przegląd Filozoficzny”. 1 (77), 2011. ISSN 1230-1493. [dostęp 2021-03-29]. 

w języku rosyjskim

• В. П. Шестаков: Вступительная статья. W: Русский Эрос, или Философия любви в России. Москва: Progress Publishers, 1991, s. 5-18. ISBN 5-01-002689. [dostęp 2021-03-15]. (ros.).

Linki zewnętrzne

• Sławomir Mazurek. Metafizyka miłości Lwa Karsawina. „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej”. 46, s. 183-196, 2001. OCLC 998654620.