Leszek Józef Moszyński (ur. 19 lutego 1928 w Lublinie, zm. 16 kwietnia 2006) – polski slawista i językoznawca. Doktor honoris causa uniwersytetu w Łodzi^[1].

Życiorys

W 1951 ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w 1952 obronił pracę magisterską z zakresu językoznawstwa słowiańskiego.

W 1955 podjął pracę asystenta na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1959 obronił na UAM w Poznaniu pracę doktorską pt. Wyrównania deklinacyjne w związku z mazurzeniem polskim, ruskim, połabskim. Dwa lata później uzyskał stopień doktora habilitowanego, na podstawie rozprawy: Ze studiów nad rękopisem Kodeksu Zografskiego.

W 1972 uzyskał tytuł profesorski. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Był założycielem katedry slawistyki i jej pierwszym kierownikiem.

Pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Słowianoznawstwa Polskiej Akademii Nauk.

Pochowany 26 kwietnia 2006 na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu (pole 30, kw. 3, nr 1).

Dzieła

• 1954: Geografia niektórych zapożyczeń niemieckich w staropolszczyźnie.
• 1960: Wyrównania deklinacyjne w związku z mazurzeniem polskim, ruskim, połabskim
• 1961: Ze studiów nad rękopisem Kodeksu Zografskiego.
• 1975: Język Kodeksu Zografskiego.
• 1984: Wstęp do filologii słowiańskiej
• 1990: Cerkiewnosłowiańskie tytuły ewangelijne.
• 1992: Die vorchristliche Religion der Slaven im Lichte der slavischen Sprachwissenschaft.

Przypisy

Bibliografia

• Hanna Popowska-Taborska, Profesor Leszek Moszyński (1928-2006), Studia z filologii polskiej i słowiańskiej 2006/41.
• Prof. zw. dr hab. Leszek Moszyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-11-01] .
• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3 (redaktorzy Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna), Warszawa 1993, s. 478–479