Leszek Biolik
Imię i nazwisko

Leszek Mirosław[uwaga 1] Biolik

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1965
Gliwice

Instrumenty

gitara basowa

Gatunki

rock, pop-rock

Zawód

muzyk

Powiązania

Marek Kościkiewicz, Robert Gawliński, Marcin Rozynek, The Car Is On Fire, Fiolka Najdenowicz, Nowe Sytuacje

Zespoły
Wilki, Republika, Obywatel G.C., Grzegorz z Ciechowa, Madame

Leszek Mirosław Biolik (ur. 26 lutego 1965 w Gliwicach[1]) – muzyk, kompozytor, aranżer i producent muzyczny. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[2].

Kariera

Swoje pierwsze doświadczenia muzyczne zdobywał w gliwickim zespole Czterdzieści i Cztery, w którym grał na gitarze basowej od jesieni 1980 roku i występował z nią, aż do zawieszenia stanu wojennego w 1983 roku[3].

W 1982 roku nawiązał krótką współpracę z punkową grupą Śmierć Kliniczna, w której grał na gitarze elektrycznej[3]. W 1983 roku, po zamieszaniu z obowiązkową służbą wojskową, przeniósł się do Warszawy. Trafił do klubu Riviera Remont i do zespołu Daab, z którym przez dwa lata intensywnie koncertował po całej Polsce[3]. Podjął również współpracę z Andrzejem Zeńczewskim i zespołem Niepodległość Trójkątów[3]. Do gitary basowej powrócił, dopiero gdy Robert Gawliński zaprosił go na próby i sesję z zespołem Madame[3].

W 1987 roku w wyniku spotkania z saksofonistą Włodzimierzem Kiniorskim i perkusistą Amadeuszem Majerczykiem stworzył eksperymentalny zespół Pracownia Artystyczna PAFF, w którym grał na gitarze basowej[3]. Wiosną 1988 roku wraz Tadeuszem Sudnikiem, Krzysztofem Głuchem i Piotrem „Jacksonem” Wolskim w studio S4 w Warszawie nagrał swoją pierwszą płytę PAFF, która ukazała dopiero kilka lat później.

W lipcu 1988 roku na jednym z koncertów formacji w Świnoujściu pojawił się Grzegorz Ciechowski, który po skończonym występie zaprosił muzyków do współpracy w ramach projektu Obywatel GC[3]. Pierwszy wspólny koncert zagrano w sierpniu tego samego roku na festiwalu w Sopocie[4].

Współpraca z Obywatelem GC objęła głównie udział w trasach koncertowych, ale również nagranie utworu „Tobie Wybaczam” na płycie Obywatel Świata, nagranej wspólnie z pozostałymi muzykami Republiki: Sławomirem Ciesielskim i Zbigniewem Krzywańskim[5]. W tym czasie Leszek Biolik wziął również udział w trasie koncertowej zespołu Maanam po USA i Kanadzie.

W 1991 roku Leszek Biolik trafił do reaktywowanej Republiki. Podczas grania w Republice, zespół nagrał w tym czasie płyty: Siódma Pieczęć, Republika Bez prądu, Republika marzeń i Masakra. Grał tam na gitarze basowej i stworzył część repertuaru do albumów Siódma pieczęć i Republika marzeń[4].

W tym samym czasie grał na gitarze basowej w projektach producenckich Grzegorza Ciechowskiego jak: debiutancki album Justyny Steczkowskiej Dziewczyna Szamana, płytę Grzegorza z Ciechowa Pieją Kury Pieją i muzykę do filmu „Moja Angelika”[6][7].

W czasie intensywnej pracy z Republiką Leszek Biolik współpracował również z innymi artystami. Koncertował i nagrywał z Robertem Gawlińskim. W ramach tej współpracy powstają płyty Solo i Kwiaty jak relikwie. Nagrał również płytę z artystą jazzowym Krzysztofem Popkiem jako Groovin’ Heads oraz z T.Love płytę Dzieci rewolucji[7]. W 1999 roku nagrał i zajął się produkcją płyty Skórka pomarańczy Martyny Jakubowicz[8].

W marcu 2001 roku ukazał się album Fiolka Fiolki Najdenowicz, której Leszek Biolik jest współkompozytorem, aranżerem i producentem[8]. Płytę nominowano do Fryderyka 2001 w sześciu kategoriach. Album otrzymał statuetkę w kategorii „Nowe Brzmienia”.

W tym samym roku Leszek Biolik został zaproszony do skomponowania oprawy dla TVP1, którą nieprzerwanie komponował do 2005 roku. Wraz z grafikiem Markiem Szwarcem zdobyli nagrody „Złote Orły” oraz I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Opraw Telewizyjnych w Moguncji.

Leszek Biolik komponował jednocześnie muzykę do wielu czołówek programów telewizyjnych dla TVP1, TVP2 i TVP3.

W latach 2002-2006 nagrał również płyty Marka Kościkiewicza Tajemnice, Stanisława Sojki Supernova, Małgorzaty Kożuchowskiej Kożuchowska w futrze czy zespołu Tam Tam Project Turbo Tłuszcz.

Jako producent muzyczny wydał składankę Triangle Project z artystami z całego świata.

Wraz z Leszkiem Kamińskim został producentem zespołu Negatyw i ich płyty Pamiętaj[9].

W 2003 roku wyprodukował, zaaranżował i wydał album Marcina Rozynka Księga urodzaju, która w 2003 roku otrzymał Fryderyka w kategorii „Wokalista roku” i został nominowany w siedmiu innych kategoriach[10].

W 2005 roku wyprodukował i nagrał piosenkę Moniki Brodki „Miałeś Być”, dzięki której Monika wygrała Festiwal w Opolu oraz dostała Superjedynkę.

Leszek Biolik jest jednocześnie kompozytorem wielu kompozycji reklamowych oraz oprawy dźwiękowej Radia PIN.

W 2004 roku skomponował muzykę do filmu Patrycji Matuszewskiej Wspólna Europa Kobiet. Wcześniej stworzył muzykę do obrazów „Dziennik Uczuć” i „Gizela żona Górnika” Ewy Sałużanki na zamówienie TVP.

W 2000 roku skomponował i nagrał muzykę do spektaklu „Mały Książę” w reżyserii Romana Wiczy dla Teatru Baj Pomorski w Toruniu. Zrealizował również projekt muzyczny do filmu Tomasza Niewiadomskiego i Michaela Davida Kennedy’ego „Jedna pasja, dwie wizje”.

W 2006 roku Leszek Biolik dołączył do zespołu Wilki i nagrał płytę Obrazki oraz program MTV Unplugged. W zespole grał do 2011 roku[8].

W 2006 roku ukazał się wyprodukowany i zaaranżowany przez Leszka Biolika album zespołu The Car is on Fire Lakes and Flames[9]. Płyta w tym samym roku otrzymała nagrodę Fryderyk w kategorii „Album Roku – Muzyka Alternatywna”.

Latem 2007 roku wraz z Piotrem Stelmachem i Agnieszką Chylińską zasiadł w jury programu telewizyjnego MTV Rockuje.

W lipcu 2009 roku Leszek Biolik zagrał gościnnie partie gitary basowej na albumie Nostalgia nowojorskiego zespołu Gwynbleidd[9]. Płytę wydano w Stanach Zjednoczonych, gdzie zdobyła bardzo pozytywne oceny od krytyków muzycznych.

W tym samym roku Leszek Biolik wyprodukował singiel zespołu The Lollipops „Good Girl”, który wszedł na listę przebojów Programu 3 Polskiego Radia.

W 2010 roku Leszek Biolik pracował wraz z Robertem Gawlińskim nad jego solowym albumem Kalejdoskop. Biolik łącznie współtworzył trzy solowe albumy Gawlińskiego[8]. Muzycy pracujący przy tej płycie, Maciej Gładysz i Andrzej Rajski wraz z Leszkiem Biolikiem utworzyli wkrótce zespół Elements.

Z Małgorzatą Ostrowską i Markiem Jackowskim pracował jako producent i muzyk, nagrywając w 2012 roku piosenkę „Po niebieskim niebie”[11].

Od 2012 roku zasiada w kapitule przyznającej Nagrodę Artystyczną Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego.

Podczas sesji z otwartą sceną nawiązał współpracę z Misią Furtak, która jako Misia Ff wydała album Epka w październiku 2013 roku. Został producentem tej płyty. Obecnie towarzyszy jej podczas koncertów.

W listopadzie 2012 roku wraz z Robertem Tyską założył Fundację otwARTa scena, z którą produkują sesje live dla zespołów polskiej sceny niezależnej. W sesjach wystąpili m.in.: Tres.B, Skubas, Ballady i Romanse, Mela Koteluk, We Draw A, Rykarda Parasol, Magnificent Muttley, Organek, Julia Marcell, Sjón, Coldair, Olivier Haim, Enhanted Hunters, Hokei, Iza Lach, Paula i Karol, Wovoka, Drekoty, L.Stadt, Babu Król, Rebeka, Little White Lies, Eric Shoves Them in his Pocket, Misia Ff czy Soniamiki.

W listopadzie 2013 roku wyprodukował singiel „Little Giant” zespołu Magnificent Muttley.

Współtworzył i wyprodukował muzykę do serialu „Reguły gry” dla telewizji TVN[6].

W tym samym roku wraz z kolegami z zespołu Republika założył zespół Nowe Sytuacje, z którą ruszyli w trasę po Polsce. Zespołowi towarzyszyli również: Ryszard „Tymon” Tymański, Piotr Rogucki, Jacek Bończyk[12]. Zespół wydał koncertowe DVD Nowe Sytuacje LIVE zarejestrowany podczas festiwalu w Jarocinie w 2014 roku.

W roku 2014 na zlecenie Narodowego Centrum Kultury wyprodukował koncertowe wersje nagrań z Koncertu Specjalnego Pamięci Grzegorza Ciechowskiego w Toruniu.

W tym samym roku wyprodukował również album Nowe konstelacje zespołu Drekoty[7].

W 2014 roku założył studio i firmę produkcyjną Anthill Music Studio, która produkuje nagrania dla otwARTej sceny. Firma wyprodukowała płytę zespołu Neony Uniform oraz płytę Popołudniowe przejażdżki Janusza Radka & The Ants[13]. Na tej ostatniej Leszek Biolik wystąpił w roli producenta, muzyka i aranżera.

Wraz z Marcinem Tercjakiem organizuje trasę koncertową „Poeci Rocka”[14][15][16].

Uwagi

  1. ↑ Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów L. Biolika.

Przypisy

  1. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 364. ISBN 83-7129-570-7.
  2. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03]. (pol.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Biografia Leszka Biolika. leszekbiolik.w.interiowo.pl. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  4. 1 2 Paweł Piotrowicz: Brakuje mi go potwornie. muzyka.onet.pl, 2011-12-21. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. (pol.).
  5. ↑ Republika – Biografia. republika.art.pl. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  6. 1 2 Leszek Biolik. filmpolski.pl. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  7. 1 2 3 Leszek Biolik w bazie Discogs.com (ang.)
  8. 1 2 3 4 Leszek Biolik. magazynbasista.pl, 2014-03-17. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-22)]. (pol.).
  9. 1 2 3 Głosuję za ciszą – rozmowa z Leszkiem Biolikiem. Ziemia Niczyja. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  10. ↑ Płyta Księga urodzaju - Marcin Rozynek. muzyka.onet.pl, 2011-12-21. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  11. ↑ Janusz Radek i piosenki, które „ubrał mu” Leszek Biolik. polskieradio.pl, 2015-12-11. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  12. ↑ Leszek Biolik o LFO: Jestem szczęśliwy, że biorę w tym udział. rmf24.pl, 2015-06-15. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  13. ↑ Małgorzata Ostrowska & Marek Jackowski „Po niebieskim niebie”. polskieradio.pl, 2012-06-16. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  14. ↑ Przeboje rockowych legend w wykonaniu polskich muzyków. Leszek Biolik i Marcin Tercjak o trasie "Poeci rocka". [w:] polskieradio.pl [on-line]. Polskie Radio / Trójka, 2020-01-16. [dostęp 2021-10-08].
  15. ↑ DM: Ikony Muzyki: Poeci Rocka - koncerty z kultową muzyką lat 60. i 70.. [w:] Polska Times (polskatimes.pl) [on-line]. Polska Press Sp. z o.o., 2021-08-31. [dostęp 2021-10-08].
  16. ↑ Ikony Muzyki: Poeci Rocka - koncerty z kultową muzyką lat 60. i 70.. Music Company (musiccompany.pl). [dostęp 2021-10-08].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.