Systematyka[1] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Klad | |||
Klad | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
lepnica litewska | ||
Nazwa systematyczna | |||
Silene lithuanica Zapał. Rozpr. Wydz. Mat.-Przyr. Akad. Umiejetn., Dział B, Nauki Biol. 11: 285 1911 | |||
Synonimy | |||
|
Lepnica litewska (Silene lithuanica Zapał.) – w niektórych ujęciach systematycznych gatunek rośliny z rodziny goździkowatych. Takson opisany przez Hugo Zapałowicza ze wschodniej Europy. W Polsce głównie na Polesiu Lubelskim w okolicach Włodawy, sporadycznie na Nizinie Podlaskiej i na pojedynczych stanowiskach na Pojezierzu Mazurskim – osiąga w Polsce zachodnią granicę zasięgu. W rewizji taksonomicznej roślin z całego zasięgu lepnicy baldaszkowej Atocion armeria cechy diagnostyczne dla Silene lithuanica uznane zostały za mieszczące się w naturalnej zmienności Atocion armeria. Nazwa Silene lithuanica (tudzież Atocion lituanicum) uznane zostały za synonim Atocion armeria[2]. Takie rozstrzygnięcie przyjmowane jest we współczesnych bazach taksonomicznych[3][4].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina o wysokości od 20 do 50 cm, pokryta sinym woskowym nalotem.
- Łodyga
- Naga, rozgałęziona na górze, lepka pod górnymi węzłami.
- Liście
- Naprzeciwległe, u podstawy łodygi skupione w różyczkę, kształtu łopatkowato-lancetowatego. Liście łodygowe podłużnie eliptyczne lub równowąskie, siedzące, jednonerwowe, o sercowatej nasadzie.
- Kwiaty
- O średnicy około 15 mm, zebrane w dwuramienne wierzchotki. Płatki korony barwy czerwonej, bądź (rzadko) białej, całobrzegie, płasko rozpostarte i z przykoronkiem o długości około 3 mm. Kielich zrosłodziałkowy, z orzęsionymi ząbkami na szczycie, z 10 nerwami barwy czerwonej. Ząbki kielicha krótkie i tępe, zwężone pod szczytem. Liczba pręcików: 10. Słupek z 3 szyjkami.
- Owoc
- Torebka o długości od 8 do 10 mm, na szypułce o takiej samej długości. Nasiona drobne.
- Gatunki podobne
W publikacjach wyodrębniających lepnicę litewską od lepnicy baldaszkowej, ze cechy odróżniające wskazywane jest: rozgałęzianie się łodygi (litewska górą, baldaszkowa często od nasady), kształt liści (litewska mięsiste, łopatkowolancetowate do lancetowatych, baldaszkowa wiotkie, szerokojajowate), ich unerwienie (litewska jeden nerw, baldaszkowa z wyraźną siatką) i ułożenie (litewska z rozetą u podstawy łodygi, baldaszkowa bez różyczki), barwa kwiatów (litewska czerwone, baldaszkowa jasnopurpurowe)[5].
Biologia i ekologia
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie od maja do września. Rośnie na glebach od suchych do świeżych, ubogich, o odczynie lekko kwaśnym. Spotykana głównie na murawach piaskowych i przy drogach, rzadziej w świetlistych i suchych borach sosnowych.
Zagrożenia i ochrona
Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[6]. Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną od 1983 roku[7] do 2014 roku.
Przypisy
- ↑ Peter F. Stevens , Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
- ↑ Božo Frajman , Mikael Thollesson , Bengt Oxelman , Taxonomic revision of Atocion and Viscaria (Sileneae, Caryophyllaceae), „Botanical Journal of the Linnean Society”, 173 (2), 2013, s. 194–210, DOI: 10.1111/boj.12090 [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ Silene lituanica Zapał.. s. The Plant List 2013. [dostęp 2014-08-27]. (ang.).
- ↑ Atocion armeria (L.) Raf., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-10-27] .
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 149. ISBN 978-83-01-14342-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30 kwietnia 1983 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz.U. z 1983 r. nr 27, poz. 134)
Bibliografia
- Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.