Leonard Marconi

Data i miejsce urodzenia	6 października 1835 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1899 Lwów
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Świętego Łukasza
Dziedzina sztuki	rzeźba
Ważne dzieła
Pomnik Aleksandra Fredry we Wrocławiu Pomnik Tadeusza Kościuszki na Wawelu

Grób Marconiego na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie

Leonard Marconi (ur. 6 października 1835 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 1899 we Lwowie) – polski rzeźbiarz pochodzenia włoskiego.

Życiorys

Syn rzeźbiarza włoskiego Ferrante, który od 1828 roku żył w Polsce, bratanek architekta Henryka Marconiego.

Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a następnie w latach 1859–1861 w Akademii św. Łukasza w Rzymie. W latach 1862–1873 prowadził atelier rzeźbiarskie w Warszawie. W 1873 roku wyjechał do Lwowa, gdzie został wykładowcą w Akademii Technicznej. Zajmował się głównie rzeźbą architektoniczną, nagrobną i portretową.

Cesarz Franciszek Józef I nadał postanowieniem z 12 czerwca 1893 roku nadzwyczajnemu profesorowi Leonardowi Marconiemu tytuł i charakter zwyczajnego profesora^[1].

Twórczość (lista niepełna)

• epitafium wykute w marmurze kararyjskim umieszczone w 1880 na jednym z filarów bazyliki św. Krzyża w Warszawie^[2] w miejscu wmurowanej urny z sercem Fryderyka Chopina
• dekoracja fasady i wnętrz Sejmu Galicyjskiego we Lwowie (obecnie siedziba uniwersytetu), wykonana w latach 1879–1888
• pomnik Hrabiego Aleksandra Fredry, przeniesiony po II wojnie światowej ze Lwowa do Wrocławia
• pomnik Tadeusza Kościuszki w Krakowie (znajduje się na Wawelu), którego kopia istnieje w Detroit, USA
• Oszczędność, rzeźba na fasadzie budynku Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie^[3]
• dekoracje Hotelu George’a we Lwowie
• fasada Grand Hotelu we Lwowie (z atlantami)^[4]
• dwa pomniki na cmentarzu Łyczakowskim
• wystrój Pałacu Kronenberga w Warszawie
• rzeźby fontanny na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie (następnie przeniesionej na Muranów^[5])

Przypisy