| Pełne imię i nazwisko |
Leonard Hubert Malik | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
| Wzrost |
175 cm | ||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Leonard Hubert Malik (ur. 25 października 1908 w Katowicach, zm. 10 października 1945 w Mysłowicach) – polski piłkarz niemieckiego pochodzenia występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski.
Kariera klubowa
Był wychowankiem Pogoni Katowice, gdzie rozpoczął grę w piłkę nożną w wieku 15 lat. W 1929 roku otrzymał powołanie do odbycia służby wojskowej w Warszawie. W tym samym roku został zawodnikiem Polonii Warszawa. W sezonie 1930 uzyskał w jej barwach 21 ligowych goli, co jest najlepszym tego typu wynikiem w historii klubu. W 1931 roku doznał kontuzji stawu kolanowego, po której nie powrócił do pełnej sprawności. W latach 1934–1938 był grającym trenerem drugoligowego Prochu Pionki. W sezonie 1937/38 wywalczył mistrzostwo Podokręgu Radom.
Kariera reprezentacyjna
We wrześniu 1930 roku otrzymał od selekcjonera Stefana Lotha pierwsze powołanie do reprezentacji Polski na towarzyski mecz ze Szwecją (3:0), który spędził na ławce rezerwowych. 26 października 1930 zadebiutował w drużynie narodowej w spotkaniu przeciwko Łotwie (6:0) w Warszawie, w którym zdobył bramkę i zanotował dwie asysty.
Bramki w reprezentacji
| LP | Data | Miejsce | Przeciwnik | Bramka | Rezultat | Ranga meczu |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 26 października 1930 | Stadion Wojska Polskiego, Warszawa |  Łotwa | 3:0 | 6:0 | Mecz towarzyski |
Życie prywatne
Z wykształcenia był kierowcą-mechanikiem. Mówił biegle w języku polskim i niemieckim. Jego kuzyn, Richard Malik grał w latach 1932–1933 w piłkarskiej reprezentacji Niemiec. W latach 1938–1939 przebywał w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej. Po wybuchu II wojny światowej prowadził w Pionkach kasyno dla żołnierzy Wehrmachtu. Zmarł w 1945 roku polskim obozie pracy przymusowej Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Mysłowicach, gdzie przetrzymywano go za przyjęcie niemieckiej listy narodowościowej i rzekomą współpracę z Gestapo.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Paweł Czado, Joachim Waloszek Gestapo prosiło, żeby grać, Gazeta Wyborcza, 21.05.2005
- Marcin Zasada Leonard i Richard. Kuzyni ze Śląska, świetni piłkarze, obcokrajowcy bez nagrobków, Dziennik Zachodni, 19.12.2014