Leon Stasiak
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1915
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

26 listopada 2000
Warszawa

Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 listopada 1952
do 20 listopada 1956

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Oświęcimski
Grób Leona Stasiaka na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Leon Stasiak (ur. 23 czerwca 1915 w Częstochowie, zm. 26 listopada 2000 w Warszawie) – polski polityk i działacz partyjny.

Życiorys

Miał pochodzenie żydowskie, był synem Edwarda i Elżbiety. W 1931 został sekretarzem Komitetu Dzielnicowego Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W 1934 działał w Komunistycznej Partii Polski na obszarze Radomska.

W czasie II wojny światowej był więźniem KL Auschwitz- Birkenau, numer obozowy 68677, gdzie przebywał pod nazwiskiem Leiser Sylman[1], jeden z członków ruchu oporu w Buna-Monowitz[2][3], więzień Buchenwaldu[4].

Po zakończeniu działań wojennych wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i od marca 1945 pracował w Wydziale Propagandy Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach, a następnie, od lutego 1948 jako kierownik tego wydziału[5]. W okresie od 31 lipca 1950 do 30 czerwca 1952 był I sekretarzem KW PZPR w Łodzi. Od 28 czerwca 1952 był I sekretarzem KW PZPR w Poznaniu, po wydarzeniach czerwcowych – 13 lipca 1956 – został zdymisjonowany przez KW PZPR w Poznaniu[6]. Od 12 sierpnia do 21 listopada 1956 był zastępcą kierownika Wydziału Propagandy i Prasy KC PZPR, od 21 listopada 1956 do 5 kwietnia 1960 zastępcą kierownika Wydziału Propagandy i Agitacji KC PZPR, od 5 stycznia do 5 kwietnia 1960 p.o. kierownika Wydziału Propagandy i Agitacji KC PZPR. Od 20 czerwca 1964 do 16 listopada 1968 był zastępcą członka KC PZPR w Warszawie.

Ponadto był członkiem Zarządu Głównego ZBOWiD[7], TPPR, Ogólnopolskiego Komitetu Obrońców Pokoju, Miejskiego Komitetu Lewicy Związkowej w Częstochowie[5].

W latach 1952–1956 pełnił mandat posła na Sejm PRL I kadencji[8].

Był mężem Erny z domu Kostka (1923–2008). Oboje są pochowani na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-I-11,12-5-14)[9].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Informacja o więźniach / Muzeum / Auschwitz-Birkenau [online], auschwitz.org [dostęp 2022-01-08].
  2. ↑ 60 lat temu ukazał się pierwszy numer „Zeszytów Historycznych” [online], dzieje.pl [dostęp 2022-01-08] (pol.).
  3. ↑ Pierwsi polscy więźniowie KL Auschwitz Eugeniusz Niedojadło numer obozowy 213. [dostęp 2022-01-08].
  4. ↑ A memorial for Professor Robert Waitz [online], www.mp.pl [dostęp 2022-01-08] (ang.).
  5. 1 2 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-14]. (pol.).
  6. ↑ Jarosław Maciejewski, Zofia Trojanowiczowa, (pod red.) Poznański Czerwiec 1956, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1990.
  7. ↑ Nowe władze ZBoWiD [w:] Głos Słupski, nr 251, 22 września 1969, s. 1-2.
  8. ↑ Strona sejmowa posła I kadencji
  9. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-05-19].
  10. ↑ Odznaczenia dla pracowników partyjnych [w:] "Trybuna Robotnicza, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
  11. ↑ M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomienia uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.
  12. ↑ Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 123.
  13. ↑ Życie Partii, styczeń – marzec 1987, s. 20.
  14. ↑ "Trybuna Robotnicza", nr 218, 13 września 1960, s. 2.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.