kapitan | |
Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1981 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1947 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
21 pułk piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Leon Bregman (ur. 29 listopada 1899 w Warszawie, zm. 1981 w Anglii[1]) – magister praw, kapitan Wojska Polskiego, prezes Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski[2][3][4].
Życiorys
Urodził się 29 listopada 1899 w Warszawie, w rodzinie Eliasza Ludwika i Reginy z Halpernów[5] (1874–1942 Treblinka). Miał dwójkę rodzeństwa – Franciszkę (1901–1902) oraz Aleksandra. W 1915 jeden z założycieli Związku Młodzieży „Żagiew”. W 1916 wstąpił do POW, gdzie służył w stopniu podoficera do 1918 roku. Tworzył organizację Drużyn Skautowych im. płka Berka Joselewicza. Drużyny te miały na celu wychowanie młodzieży żydowskiej w duchu polskości. Za te działania aresztowany i od października 1917 do lutego 1918 więziony[5].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił 11 listopada 1918 do Wojska Polskiego. Przydzielony do 21 pułku piechoty, skąd został odkomenderowany do oddziału przybocznego Naczelnego Wodza. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku piechoty Legionów[5].
W 1924 był podporucznikiem rezerwy 67 pułku piechoty[6].
Po demobilizacji włączył się w pracę Związku Akademickiej Młodzieży „Zjednoczenie”. Z ramienia Związku zasiadał w warszawskiej Radzie Akademickiej[7]. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. W 1929 roku był jednym z założycieli Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski. Od 1932 roku piastował funkcję prezesa Związku[2][3].
Piastował liczne funkcje publiczne m.in. był członkiem Tymczasowej Rady Miejskiej m. Warszawy, Związku Miast Polskich[8][9]. Z dniem 2 stycznia 1932 został awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty i był przydzielony w rezerwie do 67 pułku piechoty. Posiadał wówczas 88 lokatę w swoim starszeństwie[10].
Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się do Anglii. Początkowo służył w I dywizjonie pociągów pancernych. 20 marca 1943 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty i wyznaczony do Armii Polskiej na Wschodzie na stanowisko techniczne. Od 19 października 1943 roku służył w 2 Korpusie Polskim. 18 października 1946 roku przybył do Anglii – pełnił funkcję zastępcy Szefa Służby Materiałowej 2 KP, 10 lutego 1947 roku przeniesiony na stanowisko zastępcy Szefa Służby Materiałowej 3 DSK[11]. Po wojnie mieszkał w Londynie.
Awansowany do stopnia kapitana rezerwy z dniem 1 stycznia 1945 roku[12].
Życie prywatne
Żonaty z Bronisławą Halbernsztein. Ślub odbył się 26 października 1921 roku. Żona i córka były w AK i przeżyły wojnę. Syn – por. pilot Jerzy Józef służył m.in. w dywizjonie 301 i zginął w trakcie nalotu na Niemcy w nocy z 18 na 19 lipca 1944.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Niezwyciężeni 1918-2018, BREGMAN LEON [online], Niezwyciężeni 1918-2018 [dostęp 2021-10-23] (pol.).
- 1 2 Związek Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2021-10-23] .
- 1 2 Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2021-10-23] .
- ↑ „Dziennik Personalny”, R.10, nr 9, Warszawa, 27 kwietnia 1929, s. 152 .
- 1 2 3 4 5 6 Stanisław Łoza , Czy wiesz, kto to jest?, Warszawa 1938, s. 70 .
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa 1924, s. 283 .
- ↑ Rozwaga, „Rozwaga” (R.8, nr 9), Kraków, Warszawa, Lwów, marzec 1923, s. 202, 214 .
- ↑ Tezy ustroju samorządu stołecznego uchwalone przez Tymcz. Radę Miejską m. stoł. Warszawy, Warszawa 1936, s. 6 .
- ↑ Pierwsze posiedzenie Rady Miejskiej, „ABC” (R.10, nr 32), Warszawa 1935, s. 6 .
- ↑ „Dziennik Personalny”, R.13, nr 3, Warszawa, 1 lutego 1932, s. 105 .
- ↑ Ipswich War Memorial , KAZIMIERZ ABDULLACH BOBELAK [online], Ipswich War Memorial, 30 listopada 2016 [dostęp 2021-10-23] (ang.).
- ↑ http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/LDU19690040003/O/LDU19690040003.pdf
- ↑ M.P. 1932 nr 140 poz. 172
- ↑ Żydostwo polskie swym braciom, którzy walczyli o niepodległość i wolność kraju : 1905-1918, Warszawa 1936, s. 88 .
- ↑ „Dziennik Personalny”, R.14, nr 13, Warszawa, 11 listopada 1933, s. 298 .