Lenartowice
wieś
Ilustracja
Pałac w Lenartowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

średzki

Gmina

Miękinia

Liczba ludności (III 2011)

234[1]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-330[2]

Tablice rejestracyjne

DSR

SIMC

0877370

Położenie na mapie gminy Miękinia
Mapa konturowa gminy Miękinia, u góry znajduje się punkt z opisem „Lenartowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Lenartowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Lenartowice”
Położenie na mapie powiatu średzkiego
Mapa konturowa powiatu średzkiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Lenartowice”
Ziemia51°14′43″N 16°47′51″E/51,245278 16,797500[3]

Lenartowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Miękinia.

Zabudowa

Wieś folwarczna z zabudową rozlokowaną po obu stronach dwóch dróg wychodzących pod kątem prostym z założenia folwarcznego. Niewielkie obejścia gospodarskie usadowione są na zróżnicowanych działkach.

Demografia

Wieś liczyła 238 mieszkańców[4]. Obecnie (III 2011 r.) liczba mieszkańców spadła do 234[1].

Historia

  • 1353 – wieś wzmiankowana jako sołectwo należące do Petera von Dobischa
  • 1493 – wieś i folwark Lenartowice kupuje Kasper Popplau, ławnik i rajca z Wrocławia, znany jako autor dwóch ksiąg prawniczych Remissorium, w których porządkował dotychczasowe zwyczaje prawne
  • 1516 – po śmierci Kaspera Popplau prawa majątkowe do wsi przechodzą na jego syna
  • do 1648 Lenartowice miały kilku właścicieli. Byli to bogaci wrocławscy mieszczanie, Hans Mohrerberger i nieznany z imienia pan Schütz z synami
  • 1650 – zniszczony po wojnie trzydziestoletniej majątek kupuje Eliasz Michał Bachstein, sekretarz Krajowego Urzędu Księstwa Wrocławskiego. Bachstein odbudował folwark, zajął się organizacją browarnictwa, opracował projekt przywileju piwnego dla Lenartowic
  • 1661 – na wniosek właściciela wsi, Eliasza Michała Bachsteina, dwór cesarski w Wiedniu nadaje Lenartowicom przywilej piwny. Nadawał on wsi wolne prawo warzenia piwa, przygo­towywania słodu, budowy browaru i wyszynku piwa
  • 1717 – właścicielem wsi jest wrocławski kupiec Marten Mateusz von Koenig, w imieniu którego majątkiem zarządza jego syn Jan Mateusz. Wprowadza on hodowlę owiec merynosów, buduje gorzelnię
  • 1845 – według danych ze spisu statystycznego w Lenartowicach są 42 domy mieszkalne, szkoła ewangelicka, dwór, folwark, młyn, gorzelnia i browar. Na folwarku hodowano 900 owiec merynosów i 150 sztuk bydła. Właścicielem dóbr jest Edward Aleksander Roth
  • 1927 – spłonął założony w 1661 roku browar Brau Lache
  • 1934–1945: Lenartowice należą do rodziny hrabiów von Westarp, po śmierci męża w 1937 majątkiem zarządzała hrabina Ingeborga von Westarp.

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Historyczne nazwy

  • 1353 – Lenarthowitz
  • 1367 – Leonhartowicz
  • 1786 – Leonhardwitz

Rolnictwo i hodowla

Na ciężkich glebach nadodrzańskich uprawiano żyto i ziemniaki, hodowano bydło rasy nizinnej czarno-białej oraz ciężkie, ciepłokrwiste konie oraz drób.

Miejscowość

Układ przestrzenny

Ulicówka przebiegająca na osi wschód-zachód, z fragmentami dawnego założenia folwarku, usytuowanego w północnej części wsi z parkiem przylegającym od północy.

Charakter zabudowy

Zabudowa wsi pochodzi w całości z okresu międzywojennego, z okresu intensywnego rozwoju wsi. Domy mieszkalne posadowione na typowych działkach osadniczych rozłożonych po obu stronach drogi.

Sport

We wsi znajduje się klub sportowy piłki nożnej LZS Błyskawica Lenartowice (stadion o wymiarach: 110 × 45 m; pojemność: 200 miejsc), drużyna w klasie B, grupa Wrocław III[4], gdzie gra od sezonu 2003/2004. Największym osiągnięciem drużyny jest zajęcie 5-krotnie 4. lokaty w sezonach: 2007/2008, 2010/2011, 2011/2012, 2012/2013 i 2013/2014[5].

Zabytki

Zabytki architektury i budownictwa we wsi:[4]

  • Cmentarz poewangelicki na południe od wsi, 2 połowa XIX w.
  • Zespół pałacowy:
    • Pałac, XIX w.
    • Park pałacowy, XIX w.
  • Budynek mieszkalno-gospodarczy nr 5, początek XX w.
  • Budynek mieszkalno-gospodarczy nr 6, początek XX w.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 654 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 67102
  4. 1 2 3 Zmiana Studium Uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Miękinia. [w:] Zał. Nr 1 do uchwały Nr XLVII/489/10 Rady Gminy Miękinia z dn. 30.03.2010 r. [on-line]. Wójt Gminy Miękinia, 2010. [dostęp 2012-07-02].
  5. ↑ portal 90minut.pl
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.