Leming wyspowy
Lemmus ognevi
Vinogradov, 1933
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

lemingi

Rodzaj

leming

Gatunek

leming wyspowy

Synonimy
  • Lemmus sibiricus portenkoi Tchernyavsky, 1967
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

brak danych

Leming wyspowy[2] (Lemmus ognevi) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Leming wyspowy występuje we wschodniej Rosji we wschodniej Syberii między rzekami Lena i Kołyma, na Kamczatce, Wyspach Nowosyberyjskich i Wyspie Wrangla[3][4].

Taksonomia

Gatunek zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1933 roku rosyjski zoolog Boris Winogradow nadając mu nazwę Lemmus amurensis ognevi[5]. Holotyp pochodził z rzeki Nelgese, w okolicy Wierchojańska, w Jakucji, w Rosji[3].

Nazwa ognevi jest tradycyjnie uważana za synonim L. sibiricus; jednak dane genetyczne dopasowują wschodnią część rozmieszczenia L. sibiricus do północnej populacji L. amurensis, gdzie L. ognevi i L. sibiricus są taksonem siostrzanym L. amurensis, co przemawia za wyróżnieniem go jako gatunku[3]. Nadal potrzebne są dane morfometryczne, aby lepiej odróżnić L. ognevi od L. sibiricus i L. amurensis[3]. Nazwy ognevi, bungei, flavescens (obecnie uważana za nomen nudum), novosibiricus i portenkoi są wstępnie uważane za synonimy tego gatunku, chociaż nazwa portenkoi często była traktowana jako odrębny gatunek[3]. Albo bungei lub novosibiricus, albo portenkoi mogą być najstarszą dostępną nazwą dla tego gatunku, chociaż okazy z miejsc typowych nie zostały przetestowane[3]. Po publikacji rozpoznającej L. ognevi nazwa ta została zachowana, choć prawdopodobnie nie jest to najstarsza dostępna dla tego gatunku nazwa[6][3]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[3].

Etymologia

  • Lemmus: norw. lemming „leming”[7].
  • ognevi: prof. Siergiej Iwanowicz Ogniow (ros. Сергей Иванович Огнёв) (1866–1951), rosyjski zoolog, taksonom[8].

Biologia i ekologia

Zamieszkuje doliny rzek i strumieni o umiarkowanie wilgotnej glebie, porośnięte roślinnością zielną, dębikiem ośmiopłatkowym i wierzbami. W środkowej części wyspy kolonie są częste na równinach rzeki Mamontowaja i niskich terasach. Kiedy na początku sierpnia zaczynają się opady śniegu, lemingi te przenoszą się na tereny o grubszej jego pokrywie, takie jak brzegi rzek i strumieni, nizinne mokradła i małe wyschnięte jeziora tundrowe. Do roztopów na początku czerwca przebywają pod pokrywą śniegową. Migracje sezonowe tego gatunku odbywają się na krótkie dystanse i nie są masowe[9][1].

W skład diety leminga wyspowego wchodzą 53 różne gatunki roślin, w tym szczególnie wrzosy, wełnianki, zboża i zielone mchy[1].

Samica wydaje w miocie od 5 do 7 młodych[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 R. Kennerley, Lemmus portenkoi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-19] (ang.).
  2. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236–237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Lemmus portenkoi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-19].
  5. ↑ Б.С. Виноградов: Млекопитающие СССР. Грызуны. W: Определители по фауне СССР. Moskwa: Издаваемые Зоол. ин-том Академии наук СССР, s. 58. (ros.).
  6. ↑ N.I. Abramson & T.V. Petrova. Genetic analysis of type material of the Amur lemming resolves nomenclature issues and creates challenges for the taxonomy of true lemmings (Lemmus, Rodentia: Cricetidae) in the eastern Palearctic. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 182 (2), s. 465–477, 2018. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlx044. (ang.).
  7. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 367, 1904. (ang.).
  8. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 297. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  9. ↑ F. B. Chernyavskii, A. V. Tkachev: Population cycles of lemmings in Arctics. Ecological and endocrine aspects. Moskwa: Nauka, 1982.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.