Leczenie neoadiuwantowe, terapia neoadiuwantowa – ogólnoustrojowe leczenie nowotworów poprzedzające zasadnicze leczenie, zwykle chirurgiczne[1].

Najczęściej leczenie neodiuwantowe polega na przedoperacyjnej chemioterapii, hormonoterapii lub rzadziej radioterapii. Głównym celem tego postępowania jest eliminacja mikroprzerzutów, które znacząco pogarszają rokowanie. Dodatkowo natychmiastowe poddanie guza pierwotnego – oraz ewentualnych przerzutów – skutecznemu leczeniu redukuje opóźnienie rozpoczęcia leczenia ogólnoustrojowego w związku z koniecznością wykonania procedury chirurgicznej i odczekania okresu rekonwalescencji po zabiegu. Terapia neoadiuwantowa, poprzez redukcję wielkości guza i naciekania przez niego krytycznych struktur, może zmniejszyć kwalifikację zaawansowania choroby w klasyfikacji TNM (tzw. restaging), uczynić zabieg chirurgiczny technicznie wykonalnym lub pozwolić na jego przeprowadzenie w mniej rozległy sposób, umożliwiając w ten sposób zachowanie funkcji dotkniętego narządu (na przykład głosu przy raku krtani, zwierania mięśni odbytu przy raku jelita grubego)[2][3].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Vincent T. DeVita, Theodore S. Lawrence, Steven A. Rosenberg: Devita, Hellman & Rosenberg's Cancer: Principles & Practice of Oncology. Wyd. 8. Lippincott Williams & Wilkins, 2008. ISBN 978-0-7817-7207-5.
  • Michael J. Perry: The Chemotherapy source book. Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins, 2008.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.