Nimis i Arx

W 1980 stworzył na terenie rezerwatu przyrody Kullaberg, położonego w Skanii, dwie gargantuiczne rzeźby, Nimis i Arx, zbudowane w całości z drewna wyrzuconego na brzeg przez morze. Obszar, na którym stoją rzeźby, został przez Vilksa w 1996 ogłoszony niepodległym państwem o nazwie Ladonia. Rzeźba Nimis została sprzedana Josephowi Beuysowi w celu obejścia szwedzkiego prawa budowlanego i uniknięcia procesu o budowę bez zezwolenia. Obecnie Nimis należy do innego artysty konceptualnego, Christo. Umowa kupna-sprzedaży dzieła jest obecnie eksponatem w Szwedzkim Muzeum Szkiców.

Krytyczny odbiór i zainteresowanie mediów

Vilks scharakteryzował swoje umiejętności w zakresie rzeźbiarstwa jako ograniczone, i choć jego artystyczne pomysły mogą być postrzegane jako charakterystyczne dla szwedzkich artystów konceptualnych jego pokolenia, przez większość swojej kariery pozostawał on niejako outsiderem szwedzkiej sztuki. Zarówno Vilks jako artysta, jak i jego dzieła są pomijane przez szwedzki establishment artystyczny, który twierdzi, że sztuka Vilksa nie jest interesująca i postrzega ją jedynie jako prowokację. Jedną z niewielu jego prac, które zostały włączone do zbiorów, jest mierząca 160 cm wysokości i ważąca tonę betonowa rzeźba Omphalos, która należy do Moderna Museet^[3].

Jego długotrwały konflikt z różnymi władzami, spowodowany jego działalnością artystyczną na terenie rezerwatu przyrody Kullaberg, gdzie znajdują się Nimis, Arx i Ladonia spowodowały zainteresowanie mediów, które opisały jego prace jako „zaprojektowane by prowokować”. Sam Vilks, jako teoretyk sztuki, opisywał swoje prace w drugiej i trzeciej osobie. Różne prace Vilksa, jego działania, działania władz, z którymi artysta znajduje się w konflikcie, uwaga mediów wokół niego zostały w całości zebrane w Gesamtkunstwerk. Lars Vilks opisywał siebie w swoim krytycznym wyobrażeniu religii jako „grzesznika równych możliwości”. Poza swoimi wyobrażeniami Mahometa, często rysował Jezusa jako pedofila^[4].