Langye Huijue
瑯瑘慧覺
Data śmierci

XI wiek

Szkoła

linji

Linia przekazu
Dharmy zen

Xinghua Cunjiang

Nauczyciel

Fenyang Shanzhao

Następca

Changshui Zixuan

Zakon

chan

Langye Huijue (chiń. upr. 琅瑘慧觉; chiń. trad. 瑯瑘慧覺; pinyin Lángyé Huìjué; kor. 랑?혜각 Lang? Hyegak; jap. Rō? Ekaku; wiet. Lang Da Huèi Giác, zm. XI wiek) – chiński mistrz chan ze szkoły linji. Znany był także jako Kaihua Guangzhao.

Życiorys

Pochodził z Xiluo. Jego ojciec był gubernatorem miasta Hengyang na południu prowincji Hunan[1]. Po śmierci ojca, aby wypełnić zobowiązania synowskie, Langye zawiózł trumnę do ich rodzinnego domu. Podczas mijania Lizhou Langye wspiął się na szczyt góry Yao, aby zobaczyć tam stary klasztor. Był bardzo zaskoczony tym, ze wszystko wydawało mu się znajome, tak jakby już tam kiedyś mieszkał. Z tego powodu opuścił dom rodzinny i został mnichem.

Studiował chan u mistrza Fenyanga Shanzhao i został jego spadkobiercą. Później przebywał w Chuzhou w prowincji Anhui, gdzie szerzył nauki szkoły linji. Jego nauczanie razem z nauczaniem współczesnego mistrza chan Xuedou Chongxiana nazywano „dwoma bramami słodkiej rosy”[2]

Mnich spytał Langye: „Kim jest Budda?”
Langye powiedział: „Miedziana głowa, żelazne czoło.”
Mnich powiedział: „Co to znaczy?”
Langye powiedział: „Ptak dziobie, ryba ma skrzela”.
Mnich spytał: „Jak to było zanim lotos wynurzył się z wody?”
Langye powiedział: „Kot nosi papierowy kapelusz”.
Mnich spytał: „Ale co z lotosem, który wynurzył się z wody?”
Langye powiedział: „Pies ucieka, gdy widzi bicz”.

Pewnego dnia Langye wszedł do sali i przemówił do mnichów: „Słuchacie o oświeceniu i mądrości, są one przyczyną życia i śmierci. Słuchanie o oświeceniu i mądrości jest samo korzeniem wyzwolenia. Jest to jak lew miotający się w każdym kierunku bez miejsca do życia. Jeśli nie rozumiecie, nie pozwólcie sobie na porzucenie starego Siakjamuniego! Hej!”[2]

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Przypisy

  1. ↑ Informacja ta pochodzi z przypadku 100 ze zbioru Koanów Congrong lu.
  2. 1 2 Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. s. 357.

Bibliografia

  • Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.