Lac Retba
Lac Rose
Ilustracja
Położenie
Państwo

 Senegal

Region

Półwysep Zielonego Przylądka

Morfometria
Powierzchnia

3 km²

Położenie na mapie Senegalu
Mapa konturowa Senegalu, blisko lewej krawiędzi znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Lac Retba”
Ziemia14°50′19″N 17°13′50″W/14,838611 -17,230556

Lac Retba lub Lac Rose – słone jezioro w zachodnim Senegalu, u nasady Półwyspu Zielonego Przylądka, około 20 km na północny wschód od stolicy kraju – Dakaru. Ma ok. 3 km² powierzchni i ok. 3 m głębokości[1][2].

W porze suchej (od listopada do maja) jezioro ma kolor różowy, co wynika z obecności halofilnego glona Dunaliella salina[1], który w odpowiedzi na czynniki stresowe produkuje duże ilości β-karotenu[3] służącego komórce do ochrony przed jasnym światłem[4]. D. salina nie stanowi zagrożenia dla zdrowia kąpiących się ludzi.

Wydobycie soli w jeziorze.

Jezioro zajmuje powierzchnię 3 km² i charakteryzuje się zasoleniem 29% – 36% (jest 10 razy bardziej słone niż Ocean Atlantycki u wybrzeży Senegalu)[5]. Szacunkowo sól wydobywa tu ok. 1000 osób, prostymi metodami za pomocą łopat i koszy. Aby zabezpieczyć się przed szkodliwym wpływem soli, zbieracze smarują ciało masłem shea[2].

Stanowi jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Senegalu. Duże zasolenie zwiększające wyporność pozwala na unoszenie się na wodzie, podobnie jak w Morzu Martwym. Turyści mogą liczyć także na wycieczkę łodzią czy przejażdżkę wielbłądem[2].

Do 2009 jezioro często stanowiło metę rajdu Dakar. Od 2005 kandyduje do listy światowego dziedzictwa UNESCO[2].



Jezioro nie jest różowe cały rok, ponieważ glon produkuje barwnik tylko w odpowiedzi na czynniki stresowe takie jak jasne światło.

Przypisy

  1. 1 2 List of lakes | World Lake Database - ILEC [online], wldb.ilec.or.jp [dostęp 2022-05-03].
  2. 1 2 3 4 Olivia Yasukawa CNN, Senegal's 'Dead Sea': Salt harvesting in the strawberry-pink lake [online], CNN [dostęp 2022-05-03] (ang.).
  3. ↑ Hexin Lv i inni, Analysis of the Physiological and Molecular Responses of Dunaliella salina to Macronutrient Deprivation, „PLoS One”, 11 (3), 2016, e0152226, DOI: 10.1371/journal.pone.0152226, ISSN 1932-6203, PMID: 27023397, PMCID: PMC4811551 [dostęp 2022-05-03].
  4. ↑ Packo P. Lamers i inni, Exploring and exploiting carotenoid accumulation in Dunaliella salina for cell-factory applications, „Trends in Biotechnology”, 26 (11), 2008, s. 631–638, DOI: 10.1016/j.tibtech.2008.07.002, ISSN 0167-7799 [dostęp 2022-05-03] (ang.).
  5. ↑ Validate User [online], academic.oup.com [dostęp 2022-05-03].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.