Léon Daum

Data i miejsce urodzenia	21 marca 1887 Nancy
Data i miejsce śmierci	28 maja 1966 Paryż
Zawód, zajęcie	menedżer, inżynier górnictwa
Alma Mater	École polytechnique, École nationale supérieure des mines de Paris
Stanowisko	członek Wysokiej Władzy EWWiS (1952–1959)
Odznaczenia

Léon Daum (ur. 21 marca 1887 w Nancy, zm. 28 maja 1966 w Paryżu) – francuski menedżer i inżynier górnictwa, urzędnik państwowy, w latach 1952–1959 członek Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

Życiorys

Rodzina Daum prowadziła pracownię szkła artystycznego. Jego dziadek Jean Baum był początkowo notariuszem, a następnie artystą. Ojciec Antonin i stryj Auguste Daum także zostali artystami ceramikami. Léon Daum studiował w École polytechnique i w École nationale supérieure des mines de Paris, następnie dołączył do Corps des mines (państwowego korpusu wyższej służby technicznej)^[1].

Pracował w kopalni w Douai, pomiędzy 1911 a 1913 wysłany do Maroka. Od 1914 do 1917 uczestniczył jako oficer artylerii w I wojnie światowej, następnie ponownie do 1918 w Maroku. W latach 1919–1921 zatrudniony w przedsiębiorstwie górniczym w Saarze, doszedł do stanowiska głównego inżyniera. Od 1921 główny inżynier, a od 1927 dyrektor firmy zbrojeniowej St. Chamond. W 1923 dołączył do MICUM, komisji kontrolującej rozwój kopalni w Zagłębiu Ruhry. W 1929 odszedł z Corps des mines. Zasiadał we władzach Comité des forges, zrzeszenia branży stalowej i żelaznej, zlikwidowanego przez rząd Francji Vichy w 1940. Jako jedyny członek tego komitetu dołączył do jego następcy CORSID (Comité d'organisation de la sidérurgie), pozostając jego członkiem do 1945^[2].

Po II wojnie światowej pracował jako dyrektor firmy Rombas i zastępca dyrektora generalnego Marine-Homécourt, należał do założycieli stowarzyszenia menedżerów przemysłowych ACADI. Był francuskim delegatem do Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej, kierował w niej komisją ds. stali^[2]. Pomiędzy 10 sierpnia 1952 a 14 września 1959 a 1967 członek Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali kierowanej kolejno przez Jeana Monneta, René Mayera i Paula Fineta. Odpowiadał w nich za finanse, inwestycje i produkcję (1952–1955), finanse i przemysł (1955–1958) oraz inwestycje i produkcję (1958–1959)^[3].

Życie prywatne

W 1913 poślubił Jeanne Poincaré, córkę matematyka Henriego Poincaré. Nie mieli dzieci. Był esperantystą, pod koniec życia zajął się promocją tego języka.

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony m.in. Legią Honorową V klasy (1952) i Wielkim Krzyżem Orderu Korony Dębowej^[2].

Przypisy