Kwas podfluorawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

HOF

Masa molowa

36,01 g/mol

Wygląd

bladożółta ciecz (powyżej -117 °C)
białe ciało stałe (poniżej -117 °C)[1]

Identyfikacja
Numer CAS

14034-79-8

PubChem

123334

Podobne związki
Podobne związki

HBrO, HIO, HClO

Pochodne

podfluoryny: np. LiOF

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kwas podfluorawy, HOF – nieorganiczny związek chemiczny, kwas tlenowy fluoru. Jest jedynym znanym kwasem tlenowym fluoru oraz jedynym znanym kwas podhalogenawym, który został uzyskany w formie skondensowanej[2].

Budowa

W fazie krystalicznej HOF ma budowę kątową, o kącie H−O−F wynoszącym 101°. Długości wiązań w cząsteczce wynoszą odpowiednio 144,2 pikometrów dla wiązania O−F i 78 pikometrów dla wiązania O−H. Cząsteczki HOF tworzą łańcuchy powiązane przez wiązania wodorowe O−H⋯O[2].

Otrzymywanie

Powstawanie HOF w reakcji fluoru z wodą w niskiej temperaturze (-50 °C) zostało wykazane po raz pierwszy w 1987 r.[3] Związek ten w czystej postaci wyizolowano wychwytując produkty ww. reakcji w pułapce schłodzonej do −183 °C. Zachodzi wówczas reakcja[1]:

F
2 + H
2O ⇄ HOF + HF

Powstające produkty uboczne, OF
2 i O
2, jako związki lotne mogły zostać usunięte przez odpompowanie[1].

Właściwości

Kwas podfluorawy może ulegać wybuchowemu rozkładowi (nawet w niskich temperaturach[2]) do fluorowodoru i tlenu[1]:

2HOF + H
2O → 2HF + O
2

Odczynnik Rozena

Roztwór kwasu podfluorawego w acetonitrylu nosi nazwę odczynnika Rozena[4][5][3][6]. Otrzymuje się go in situ, przepuszczając 10% fluor w azocie przez acetonitryl zawierający 10% wody, uzyskując stężenia HOF do 0,5 M. Kompleks CH
3CN·HOF jest zdecydowanie trwalszy niż wolny HOF – można go przechowywać przez kilka godzin w 0 °C lub kilka dni w −78 °C[3].

Podfluoryny

Podfluoryny są pochodnymi kwasu podfluorawego, zawierającymi anion OF−
. Jednym z przykładów podfluorynów jest podfluoryn trifluorometylu (CF
3OF), będący formalnie estrem trifluorometanolu i kwasu podfluorawego. Można go otrzymać w reakcji difluorku karbonylu z fluorem[7]:

F
2 + F
2C=O ⇄ CF
3OF

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Evan H. Appelman, Nonexistent compounds. Two case histories, „Accounts of Chemical Research”, 6 (4), 1973, s. 113–117, DOI: 10.1021/ar50064a001 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  2. 1 2 3 Wolfgang Poll i inni, The Crystal Structure of Hypofluorous Acid: Chain Formation by O?H?O Hydrogen Bonds, „Angewandte Chemie International Edition in English”, 27 (3), 1988, s. 392–393, DOI: 10.1002/anie.198803921 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  3. 1 2 3 Shlomo Rozen, HOF·CH3CN: Probably the Best Oxygen Transfer Agent Organic Chemistry Has To Offer, „Accounts of Chemical Research”, 47 (8), 2014, s. 2378–2389, DOI: 10.1021/ar500107b [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  4. ↑ Emma J. Dell, Luis M. Campos, The preparation of thiophene-''S'',''S''-dioxides and their role in organic electronics, „Journal of Materials Chemistry”, 22 (26), 2012, s. 12945, DOI: 10.1039/c2jm31220d [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  5. ↑ Kuldeep Singh i inni, Applications of Rozen’s Reagent in Oxygen-Transfer and C–H Activation Reactions, „Synthesis”, 51 (02), 2019, s. 371–383, DOI: 10.1055/s-0037-1609638 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  6. ↑ Shlomo Rozen, Hypofluorous Acid, [w:] Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis, Chichester, UK: John Wiley & Sons, Ltd, 15 kwietnia 2001, DOI: 10.1002/047084289x.rh074, ISBN 978-0-471-93623-7 (ang.).
  7. ↑ John K. Ruff, Anthony R. Pitochelli, Max Lustig, A Simple Synthesis of Fluoroxyperfluoroalkyl Compounds, „Journal of the American Chemical Society”, 88 (19), 1966, s. 4531–4532, DOI: 10.1021/ja00971a058 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.