Kusacz Taczanowskiego
Rhynchotus taczanowskii
(P.L. Sclater & Salvin, 1875)[1]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki paleognatyczne

Rząd

kusacze

Rodzina

kusacze

Rodzaj

Rhynchotus

Gatunek

kusacz Taczanowskiego

Synonimy
  • Nothoprocta taczanowskii P.L. Sclater & Salvin, 1875
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kusacz Taczanowskiego[3] (Rhynchotus taczanowskii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kusaczy (Tinamidae). Występuje w górach Peru i Boliwii. Jest narażony na wyginięcie[2].

Systematyka

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1875 roku Philip Lutley Sclater i Osbert Salvin, nadając mu nazwę Nothoprocta taczanowskii. Holotyp odłowił polski zoolog i podróżnik Konstanty Jelski w lokalizacji o nazwie Maraynioc w górach w centralnym Peru[1]. Nazwa gatunkowa została nadana na cześć polskiego ornitologa Władysława Taczanowskiego, autora m.in. Ornithology of Peru (1884–86)[4]; przesłał on holotyp do zbadania autorom pierwszego opisu[1]. W 2022 roku Almeida et al. włączyli kusacza Taczanowskiego i pozostałe gatunki z rodzaju Nothoprocta do na nowo zdefiniowanego rodzaju Rhynchotus[3][5], choć wielu autorów zmiany tej na razie nie uwzględniło[2][6][7].

Nie wyróżnia się podgatunków[6].

Zasięg występowania

Kusacz Taczanowskiego występuje w Andach w centralnym i południowo-wschodnim Peru, rzadko w przyległym obszarze zachodniej Boliwii[8][7][9].

Biotop

Zamieszkuje lasy mgliste, zarośla, pastwiska, pola, otwarte obszary skaliste lub trawiaste, głównie w wilgotnych lub półwilgotnych obszarach górskich. Spotykany na wysokościach 2700–4000 m n.p.m.[9]

Morfologia

Długość ciała 32,5–36 cm[7]. Obie płcie są do siebie podobne[7].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kusacza Taczanowskiego za gatunek narażony (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 roku[2]. Liczebność populacji szacuje się na 2,5–10 tysięcy osobników, a trend liczebności uznaje się za spadkowy. Do zagrożeń dla tego gatunku należą polowania oraz degradacja siedlisk wskutek działalności człowieka, takiej jak częste wypalanie łąk, wycinka czy wypasanie zwierząt[9].

Przypisy

  1. 1 2 3 P.L. Sclater & O. Salvin. On Peruvian Birds collected by Mr. Whitely. „Proceedings of the Zoological Society of London”. For the year 1874 (4), s. 679, ryc. 84, 1875. (ang.).
  2. 1 2 3 4 BirdLife International, Nothoprocta taczanowskii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2022-2 [dostęp 2023-04-25] (ang.).
  3. 1 2 Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Tinamidae Gray,GR, 1840 (1831) - kusacze - Tinamous (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-23].
  4. ↑ Gotch 1995 ↓.
  5. ↑ Francisca C. Almeida, Ana L. Porzecanski, Joel L. Cracraft, Sara Bertelli. The evolution of tinamous (Palaeognathae: Tinamidae) in light of molecular and combined analyses. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 195 (1), s. 106–124, 2022. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlab080. (ang.).
  6. 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
  7. 1 2 3 4 J. Cabot, D.A. Christie, F. Jutglar & C.J. Sharpe: Taczanowski's Tinamou (Nothoprocta taczanowskii), version 1.0. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.tactin1.01. [dostęp 2020-07-02]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. ↑ Clements 2007 ↓.
  9. 1 2 3 Species factsheet: Nothoprocta taczanowskii. BirdLife International. [dostęp 2020-08-01]. (ang.).

Bibliografia

  • James Clements: The Clements Checklist of the Birds of the World. Wyd. 6th. Ithaca, NY: Cornell University Press, 2007. ISBN 978-0-8014-4501-9.
  • S.J.J.F. Davies: Grzimek's Animal Life Encyclopedia (Tinamous). Wyd. 2. T. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Farmington Hills, MI: Gale Group, 2003, s. 57–59. ISBN 0-7876-5784-0.
  • Tinamous. W: A. F. Gotch: Latin Names Explained. A Guide to the Scientific Classifications of Reptiles, Birds & Mammals. Nowy Jork, NY: Facts on File, 1995, s. 183. ISBN 0-8160-3377-3.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.