Kuncewskaja
Кунцевская
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Data otwarcia

31 sierpnia 1965

Długość peronu

162 m


Arbatsko-Pokrowskaja
Poprzednia stacja

Mołodiożnaja (Молодёжная)

Następna stacja

Sławianskij Bulwar (Славянский бульвар)


Filowskaja
Poprzednia stacja

Koniec trasy

Następna stacja

Pionierskaja (Пионерская)

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuncewskaja”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kuncewskaja”
Ziemia55°43′51″N 37°26′45″E/55,730833 37,445833

Kuncewskaja (ros. Кунцевская) – stacja moskiewskiego metra linii Filowskiej (linia 4.) (kod 064), dla której od 2008 roku stanowi stację końcową i linii Arbacko-Pokrowskiej (linia 3.) (kod 210). Nazwa pochodzi od rejonu Kuncewo w zachodnim okręgu administracyjnym Moskwy, gdzie jest położona. Wyjścia prowadzą na ulice Rublowskoje Szosse (pod wiaduktem której stacja jest ulokowana), Mołdawskaja, Małaja Filowskaja i stację kolejową Kuncewo.

Podział

Stacja pierwotnie została otwarta 30 sierpnia 1965 pomiędzy stacjami Mołodiożnaja i Pionierskaja, gdy tymczasem resztę odcinka już 5 lipca 1965. 2 stycznia 2008 zamknięto ją z powodu remontu i otwarto ponownie 7 stycznia. Stację przekształcono na końcową dla linii Filowskiej, a resztę wcześniejszej linii przyłączono do linii Arbacko-Pokrowskiej.

Obecnie podział torów ustalany jest w zależności od potrzeb. Nowy peron obsługuje pociągi ze stacji Sławianskij Bulwar zmierzające do stacji Strogino. Pozostałe dwa tory nadal obsługują linię Filowską. Od czasu zbudowania odnogi na tej linii na stację przyjeżdża tylko połowa pociągów, dlatego tor używany jest czasem przez składy jadące do stacji Mołodiożnaja. Ostatni tor obsługuje pociągi obu linii jadące do centrum, przez co jest najbardziej zatłoczony.

Konstrukcja i wystrój

Stacja jest naziemna, posiada dwa perony, w tym jeden wyspowy z zadaszeniem. Pierwotnie stanowiła typową dla linii stację naziemną, w 2008 roku dobudowano drugi peron z jednym torem. W starszej części podziemia dwupoziomowych westybuli, kolumny i ściany w trzech klatkach schodowych pokryto marmurem. W nowej części ściany pokryto panelami z kompozytów, aluminium i naturalnego kamienia. Podłogi wyłożono polerowanym granitem, a przy krawędziach peronów zamontowano diody LED. Wydłużono stary peron, aby mógł przyjmować 7- i 8-wagonowe składy.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.