Kuźnia Oruńska
Symbol zabytku nr rej. A-1027 z 24.06.1983[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Gdańsk

Adres

ul. Gościnna 10[1]

Typ budynku

dom podcieniowy, kuźnia

Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kuźnia Oruńska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kuźnia Oruńska”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kuźnia Oruńska”
Ziemia54°19′21,72″N 18°37′57,61″E/54,322700 18,632670

Kuźnia Oruńska – zabytkowy[1] dom podcieniowy w Gdańsku, położony na Oruni.

Opis obiektu

Szachulcowy dom datowany na 1800 rok, położony przy ul. Gościnnej 10[1]. Dokładna data powstania budynku nie jest znana, jednak widnieje on już na rycinie z 1807 roku. Pierwotnie mieścił warsztat kowalski, a następnie pełnił funkcje mieszkalne[2]. W rejestrze zabytków od 1983 roku[1]. Kuźnia zlokalizowana była przy głównym placu dawnej wsi Orunia. Budynek o konstrukcji słupowo-ryglowej z elementami murowanymi cegłą holenderską, która mogła znaleźć się w Gdańsku jako balast statków. W podwórzu znajdowała się niezachowana oficyna. Warsztat kowalski funkcjonował do końca lat 50. XX wieku. Ostatni lokatorzy zostali wykwaterowani w 2009 roku, budynek pozostawał wtedy w ruinie. W latach 2010-2011 prowadzone były badania architektoniczno-konserwatorskie. W 2013 roku zakończyła się gruntowna rewitalizacja budynku. Od tego momentu zarządzany jest przez Gdańską Fundację Innowacji Społecznych, która prowadzi wewnątrz kawiarnię[3]. W 2013 roku kuźnia otrzymała wyróżnienie Zabytek Zadbany przyznane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Rejestr zabytków nieruchomych województwa pomorskiego - Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2022-11-29].
  2. ↑ Jerzy Samp: Orunia, Stare Szkoty i Lipce. Gdańsk: Wydawnictwo Oskar, 2005, s. 48-49. ISBN 83-89923-04-1. (pol.).
  3. ↑ arch. Dorota Misiaczyk-Struzik: Z serii udane adaptacje: Drugie życie oruńskiej kuźni. [dostęp 2022-11-29].
  4. ↑ mojaorunia.pl: Oruńska kuźnia zyskuje prestiż. [dostęp 2022-11-29].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.