| Dzielnica Lwowa | |
.jpg.webp) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miasto | |
| Rejon | |
| W granicach Lwowa | |
Położenie na mapie Lwowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
 49°50′51″N 24°05′06″E/49,847500 24,085000 | |
Krzywczyce (ukr. Великі Кривчиці, Wełyki Krywczyci) – dzielnica Lwowa, w rejonie łyczakowskim, położona na wschód od Zniesienia; w latach 1934-39 siedziba gminy Krzywczyce; pełni funkcje mieszkaniowe; muzeum (1971).
Położenie
Na zachód od Krzywczyc znajduje się góra Chomiec, która jest unikalnym reliktem flory „stepowej” i siedliskiem rzadkiej fauny bezkręgowców, stanowi najcenniejszy fragment Regionalnego Parku Krajobrazowego Zniesienie. Jest miejscem, gdzie ok. 100-200 tys. lat temu zatrzymało się zlodowacenie zwane ryskim. Z góry Chomiec wypływa potok Krzywczyca.
Nazwa
Nazwę Krzywczyc historycy wywodzą od okolicznych lasów na wzniesieniach tzw. Krzywego Lasu.
Historia
Po raz pierwszy kroniki wymieniają wieś Krzywczyce w 1447, ale ślady osadnictwa wskazują, że pierwsze siedziby ludzkie znajdowały się tu już w czasach przedchrześcijańskich. Podczas oblężeń Lwowa w 1648 i 1655 znajdował się tutaj obóz wojsk Bohdana Chmielnickiego. W 1830 powstała w Krzywczycach cukrownia, a w 1908 przez wieś wybudowano linię kolejową łączącą Podzamcze z dworcem w Łyczakowie. Podczas walk o Lwów w listopadzie 1918 wojska ukraińskie wycofujące się ze Lwowa kierowały się przez Krzywczyce, polskie wojsko zajęło wieś 22 listopada 1918. W 1925 Krzywczyce liczyły ok. 1 700 mieszkańców, w tym 71% Polaków[1]. Rozporządzeniem z 11 kwietnia 1930 południowa część Krzywczyc została włączona do miasta, a zmiany wprowadzono w życie z dniem 1 kwietnia 1931[2][3]. Rozpoczęto wówczas budowę kościoła pw. Podwyższenia Krzyża według projektu Wawrzyńca Dayczaka (obecnie cerkiew pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny). W części przyłączonej do Lwowa wybudowano „Robotniczą Kolonię Krzywczyce” oraz osiedle willowe według projektu Tadeusza Wróbla, Leopolda Marcina Karasińskiego i Maksymiliana Koczura, które nazwano „Kolonią Profesorską”[4]. Było to osiemdziesiąt domów dwurodzinnych, w których zamieszkali profesorowie i wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego. Według badań Wołodymyra Kubijowycza Krzyczyce Wielkie w 1939 zamieszkiwało 1560 osób, w tym 1320 Polaków, 160 Żydów i 80 Ukraińców. Podczas okupacji hitlerowskiej ludność żydowska została skierowana do getta na Zamarstynowie i wymordowana. W 1942 wiejską część Krzywczyc Niemcy przyłączyli do Lwowa (dzielnica Weinberger), dwa lata później po wprowadzeniu administracji radzieckiej przywrócono poprzedni przebieg granic i wieś znalazła się w rejonie nowojaryczowskim. W 1962 Krzywczyce znalazły się w rozszerzonych granicach Lwowa. Obecnie znajduje się tu fabryka świec i przetwórnia owoców, ponadto na terenie Krzywczyc zlokalizowano skansen „Szewczenkowski Gaj”.
Zabytki
- Cerkiew św. Ilji z 1698. wykopaliska archeologiczne w 1995 pokazały, że ok. XV-XVI wieku znajdowała się w tym miejscu murowana wieża obronna ochraniająca szlak kupiecki ze Lwowa na Wołyń. Miała kształt rotundy, jej fundamentów użyto jako podwalin pod budowę świątyni.
- Skansen „Szewczenkowski Gaj”
Przypisy
- ↑ Orłowicz M., Ilustrowany przewodnik po Lwowie, Lwów–Warszawa 1925, s. 258.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 35, poz. 286.
- ↑ 73. Komunikat. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 5, s. 100, 1 kwietnia 1931.
- ↑ Strona o Kolonii Profesorskiej „Професорська колонія” – Львів зсередини.
Bibliografia
- Мельник Ігор. Львівські вулиці і кам’яниці, мури, закамарки, передмістя та інші особливості Королівського столичного міста Галичини – Львів: Центр Європи, 2008. ISBN 978-966-7022-79-2 (Igor Melnyk „Lwowskie ulice i kamienice, mury, zakamarki, przedmieścia i inne osobliwości Królewskiego stołecznego miasta Galicji”)
Linki zewnętrzne
- Krzywczyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 802.
- Strona o Krzywczycach „Кривчиці – Львів зсередини”