Krzysztof Gąsiorowski
Ilustracja
Imię i nazwisko

Krzysztof Kazimierz Gąsiorowski

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1935
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 2012
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

poezja

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Krzysztof Gąsiorowski (ur. 19 maja 1935 w Warszawie[1], zm. 12 stycznia 2012 tamże[2]) – polski poeta, krytyk literacki, eseista.

Życiorys

Studiował na Politechnice. Debiutował w latach 60. tomikiem poezji Podjęcie bieli. Związany z Orientacją Poetycką Hybrydy.

Należał do ZMP i ZMS, a od 1969 roku – PZPR[3]. Według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej w 1979 roku został pozyskany jako konsultant Służby Bezpieczeństwa do sprawy o kryptonimie Almanach na środowisko literackie[4]. W 1984 został radnym miasta stołecznego Warszawy[1].

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)[5], Odznaką Zasłużony Działacz Kultury i innymi odznaczeniami[3]. Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 4 marca 2002 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Laureat Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta i innych.

Grób Krzysztofa Gąsiorowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 9B-4-2)[7].

Publikacje

Wydał następujące tomiki wierszy:

  • Białe dorzecze
  • Tonące morze
  • Wiersze wybrane
  • Z punktu widzenia UFO
  • Milczenie Minotaura
  • Powrót Antlantów
  • Gemmy w kości policzkowej
  • Biedne dwunożne mgły
  • Gorgona, mamka bogów
  • Yyell - ballady i romanse SF
  • Czarne śnieżki - wobec śmierci Jana Pawła II
  • Pod powierzchnią Pogody i Historii - w rocznicę Powstania Warszawskiego
  • Dwa gołębie temu
  • Moja stara naga maszyna do pisania i panienki na imieninach

Jako krytyk opublikował:

  • Trzeci Człowiek
  • Fikcja realna
  • Warszawa jako kosmos wewnętrzny
  • Norwid, wieszcz-sufler

Życie prywatne

Brat Małgorzaty Bocheńskiej. Rozwiedziony, miał troje dzieci.

Przypisy

  1. 1 2 Joanna Zawadzka: Hasło: Gąsiorowski Krzysztof. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 3: G-J. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1994, s. 30. ISBN 83-02-05636-7.
  2. ↑ Zmarł Krzysztof Gąsiorowski. [w:] Rynek Książki [on-line]. 2012-01-17. [dostęp 2019-06-18].
  3. 1 2 Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 233. ISBN 83-223-2073-6.
  4. ↑ Joanna Siedlecka, Kryptonim „Liryka”. Bezpieka wobec literatów, Warszawa 2008, s. 294.
  5. ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].
  6. ↑ M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 322.
  7. ↑ Krzysztof Gąsiorowski (1935 – 2012), Związek Literatów Polskich 12 stycznia 2012

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.