Krystyna Marczyk, polska dziennikarka pracująca na Litwie, członek grupy inicjatywnej zakładającej Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie w 1988 roku.

Krystyna Marczyk w latach 80. XX w. była dziennikarką polskojęzycznego dziennika „Czerwony Sztandar” wydawanego w ówczesnej Litewskiej SRR. W dniu 5 maja 1988, korzystają z bardziej liberalnego kursu przyjętego przez ówczesne władze ZSRR, razem z grupą 11 innych osób została współzałożycielem Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Polaków na Litwie (SSKPL). Po założeniu SSKPL na Litwie zaczęły powstawać kolejne, niezależne organizacje polskie. Krystyna Marczyk razem z warszawską dziennikarką Alicją Bastą założyły przy polskiej 9-letniej szkole w Suderwie Klub Przyjaciół Warszawy. 3 września 1988 Klub ten przekształcony został w koło SSKPL im. Emilii Plater. W przeciągu kilku następnych miesięcy stało się ono największą komórką Związku Polaków na Litwie w rejonie wileńskim, liczącą 700 członków[1].

W gorącym okresie lat 1988-1991 przeprowadziła wiele wywiadów z osobami zaangażowanymi w ówczesne działania społeczno-polityczne na Litwie. W późniejszym okresie zaczęła pracować w „Magazynie Wileńskim”, ostatecznie jednak zdecydowała się wyjechać na stałe do Polski[2].

Pracując w „Czerwonym Sztandarze” znacząco pomogła zadebiutować cenionej polskiej poetce z Wilna, Alicji Rybałko[3].

Oprócz licznych artykułów dziennikarskich przygotowała kilka książek oraz pracowała jako tłumacz z języka litewskiego[4].

Publikacje

  • Najpiękniejsze kościoły Wilna, wybór i oprac. Krystyna Marczyk, Wilno 1997 [Biblioteka „Magazynu Wileńskiego”]
  • Mały leksykon wileńskiej Rossy, oprac. tekstu Krystyna Marczyk, Wilno 1998

Przypisy

  1. ↑ Adam Bobryk, Odrodzenie narodowe Polaków w republice Litewskiej 1987-1997, Toruń 2005, s. 126
  2. ↑ Henryk Mażul, Ze słowem ojczystym zbratani, „Tygodnik Wileńszczyzny” 2005, nr 2
  3. ↑ Teresa Markiewicz, III Kawiarenka Literacka. „Alicji Rybałko powroty na Litwę”, „Kurier Wileński” 2014, nr 107 z 7-9 czerwca, s. 9
  4. ↑ Tłumaczyła między innymi Juozasa Erlickasa: Juozas Erlickas, Litewskie nowele. Knyga. fragm., tłum. z lit. Krystyna Marczyk, „Tygiel Kultury” 1999, nr 10/12, s. 143-145
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.