Krążowniki typu Duguay-Trouin

Krążownik lekki Dugay-Trouin
Kraj budowy	Francja
Użytkownicy	Marine nationale
Zbudowane okręty	3
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	7992 t (standardowa), 9655 t (pełna)
Długość	181,3 m
Szerokość	17,5 m
Zanurzenie	6,14 m
Napęd	4 turbiny Parsonsa, 8 kotłów, 102 000 shp
Prędkość	33 w
Zasięg	4 500 mil morskich przy prędkości 15 węzłów
Załoga	572 oficerów i marynarzy
Uzbrojenie	8 × 155 mm 4 × 75 mm 12 × 13,2 mm 12 wyrzutni torpedowych kalibru 550 mm
Wyposażenie lotnicze	1 katapulta, 2 wodnosamoloty

Krążowniki lekkie typu Duguay-Trouin – typ lekkich krążowników służących we Francuskiej Marynarce Wojennej, zbudowanych w latach 20. XX w.

W skład tego typu wchodziły krążowniki:

• „Duguay-Trouin”,
• „La Motte-Picquet”,
• „Primauguet”.

Historia

Na początku XX wieku Marine Nationale borykała się z brakiem nowoczesnych krążowników lekkich których zadaniem było wspieranie niszczycieli oraz rozpoznanie na rzecz sił głównych floty. W 1909 roku rozpoczęto program budowy nowych krążowników lekkich, jednak wybuch I wojny światowej doprowadził do jego anulowania. Do rozwiązania tego problemu powrócono po zakończeniu wojny, a przy projektowaniu nowych okrętów skorzystano nie tylko z doświadczeń wojennych, ale również z analizy okrętów tej klasy przejętych od marynarek wojennych Niemiec i Austro-Węgier.

Pierwotnie planowano budowę 6 krążowników lekkich, jednak z przyczyn finansowych plan rozwoju floty został okrojony. Ostatecznie zamówione zostały trzy krążowniki, a zamówienia na ich wykonanie otrzymały dwie państwowe stocznie w Breście i Lorient.

Opis konstrukcji

Krążowniki lekki typu Duguay-Trouin

Krążowniki typu Duguay-Trouin miały stalowe kadłuby długości 181,3 m, opierające się na 165 wręgach i były podzielone na siedemnaście przedziałów wodoszczelnych. Uzbrojenie główne stanowiło 8 armat M1920 kalibru 155 mm umieszczone w czterech wieżach. Ponadto okręt był uzbrojony w 4 działa kalibru 75 mm oraz w 12 wyrzutni torped kalibru 550 mm. Opancerzenie okrętu składało się z burtowego pasa pancernego o grubości 20 mm oraz pokładu pancernego o takiej samej grubości. Wieże artylerii głównej ich barbety oraz główne stanowisko dowodzenia osłaniane było pancerzem o grubości 30 mm. Maszynownia okrętu składała się z ośmiu kotłów wodnorurkowych typu Guyot, które zasilały parą cztery zespoły turbin parowych systemu Persons o łącznej mocy 102 000 KM, co umożliwiał rozpędzenie okrętu do prędkości 33 w. W połowie lat 30. XX wieku okręty przeszły modernizację w ramach której m.in. wymieniono karabiny maszynowe kalibru 8 mm na kalibru 13,2 mm.

Bibliografia

• Łukasz Pacholski. Krążowniki typu Duguay-Trouin. „Technika Wojskowa – Historia”. 6/2013. s. 82–87. ISSN 2080-9743.