Skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach
Свято-Георгіївський монастир на Козацьких Могилах
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Miejscowość

okolice Beresteczka

Kościół

Kościół Prawosławny Ukrainy

Rodzaj klasztoru

skit

Eparchia

rówieńska

Typ monasteru

męski

Obiekty sakralne
Cerkiew

św. Jerzego

Cerkiew

św. Mikołaja

Założyciel klasztoru

zakonnicy ławry Poczajowskiej

Styl

rosyjsko-bizantyński

Materiał budowlany

drewno, kamień

Data budowy

1908

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach”
Ziemia50°20′59″N 25°11′28″E/50,349722 25,191111

Kozackie Mogiły, skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach – prawosławny skit podległy pierwotnie ławrze Poczajowskiej.

Skit św. Jerzego jako pustelnia podległa ławrze Poczajowskiej został założony w 1908[1]. Podjęto wówczas budowę jego cerkwi pod wezwaniem św. Jerzego Zwycięzcy. Prace ustały w 1912 mimo faktu, że budynek nie był jeszcze wykończony. Obok cerkwi św. Jerzego wzniesiono drugą świątynię pod wezwaniem św. Mikołaja, zbudowaną z drewna. Pod cerkwią św. Jerzego znajdowała się podziemna kaplica, w której wystawione były czaszki i kości ekshumowane ze zbiorowego grobu Kozaków poległych pod Beresteczkiem. Grób ten znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie skitu i od niego pochodziła jego nieoficjalna nazwa. Poza cerkwiami w skład kompleksu budynków skitu wchodził również obiekt mieszkalny, w którym znajdował się sierociniec i pomieszczenia dla 10 mnichów, oraz 3 obiekty gospodarcze. Zakonnicy utrzymywali się z hodowli zwierząt gospodarskich oraz niewielkiego udziału ziemi, zaś od lat 30. XX wieku także z hodowli ryb w rzece Płaszówce. Uzyskiwane w ten sposób przychody nie wystarczały jednak na utrzymanie mnichów oraz sierocińca, jak również na remonty budynków skitu. Był on zatem wspierany materialnie przez ławrę Poczajowską, kilkakrotnie również jej przełożony prosił władze polskie o zgodę na przeprowadzenie zbiórki pieniędzy na skit[2].

Władze polskie przez cały okres międzywojenny nosiły się z zamiarem zamknięcia skitu[3]. Wpisywało się to w ogólną politykę ograniczania wpływów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego m.in. poprzez limitowanie liczby czynnych ośrodków życia monastycznego. Kozackie Mogiły były dodatkowo uważane za ośrodek agitacji antypolskiej, utrzymanej w duchu ukraińskiego nacjonalizmu – skit stanowił popularny cel pielgrzymek dla żyjących w Polsce Ukraińców. Postawę antypolską zarzucano również mnichom żyjącym w pustelni. Skit znajdował się na liście ośrodków monastycznych przeznaczonych do likwidacji zarówno w 1930, jak i na zmienionej wersji tegoż zestawienia powstałej sześć lat później. Przetrwał jednak, gdyż władze polskie odłożyły rozwiązanie kwestii monasterów do momentu powstania ustawy regulującej stosunek państwa do PAKP, która zastąpiłaby Tymczasowe przepisy o stosunku rządu do Kościoła prawosławnego w Polsce[4].

Skit wchodzi obecnie w skład Narodowego Rezerwatu „Kozackie Mogiły” będącego miejscem pamięci o bitwie pod Beresteczkiem. Jest jednym z pięciu monasterów eparchii rówieńskiej Kościoła Prawosławnego Ukrainy[5].

Przypisy

  1. ↑ Antoni Mironowicz, Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2005, s. 153, ISBN 83-7431-046-4, OCLC 69492148.
  2. ↑ U. A. Pawluczuk, Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2007, ISBN 978-83-7431-127-4, ss.103–104
  3. ↑ U. A. Pawluczuk, Życie monastyczne..., s.104
  4. ↑ A. Mironowicz, Kościół prawosławny..., ss.152–153
  5. ↑ Свято-Георгіївський чоловічий монастир на Козацьких Могилах
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.