Koszt uzyskania przychodów – wydatek, kategoria z zakresu prawa podatkowego oznaczająca wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów. O koszty uzyskania przychodów zmniejsza się przychód, uzyskując w ten sposób dochód. Dochód po dokonaniu dopuszczalnych prawem odliczeń (np. straty z lat poprzednich) staje się podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

Nie wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów są kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów[1]. Ustawy o podatkach dochodowych wprowadzają zamkniętą listę wydatków, które pomimo że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, np. wydatki na reprezentację lub na potrzeby osobiste podatnika[2]. Szczegółowy wykaz takich wydatków, których w świetle wymienionych ustaw nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, przedstawia art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych[3] oraz art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[4].

Zmiany dokonywane przez ustawodawcę w tej sferze są o tyle istotne, gdyż mają decydujące znaczenie dla podatników, ponieważ wyznaczają obszar swobody w dysponowaniu środkami finansowymi, mający bezpośredni wpływ na wysokość podatku. Kierunki ingerencji ustawodawcy rozszerzające lub zawężające ten obszar swobody mogą być wskaźnikiem ograniczania lub nasilania się tendencji fiskalnych w polityce państwa.

Warunki zaliczenia wydatku jako kosztu uzyskania przychodu

Istnieją ściśle określone kryteria określające warunki uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów[5]:

  • koszt musi zostać poniesiony,
  • koszt musi być związany z prowadzoną działalnością,
  • koszt musi mieć charakter definitywny,
  • koszt musi być udokumentowany,
  • celem kosztu jest osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • brak konkretnego rodzaju kosztu w katalogu negatywnym, określonym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako dzień poniesienia kosztu, art. 22 ust. 6b Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych traktuje dzień wystawienia faktury, paragonu, lub innego poświadczenia dokonania zakupu stanowiącego podstawę do zaksięgowania wydatku (bez względu na stosowaną metodę księgowania).

Zobacz też

Przypisy

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.