Korownica żółknąca (Phanerochaete calotricha (P. Karst.) J. Erikss. & Ryvarden) – gatunek grzybów należący do rodziny korownicowatych (Phanerochaetaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phanerochaete, Phanerochaetaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1888 r. Petter Adolf Karsten, nadając mu nazwę Corticium calotrichum. Obecną nazwę nadali mu w 1979 r. John Eriksson i Leif Ryvarden, przenosząc go do rodzaju Phanerohaete^[1]. Pozostałe synonimy:

• Terana calotricha (P. Karst.) Kuntze 1891
• Grandiniella calotricha (P. Karst.) Burds. 1977
• Leptochaete calotricha (P. Karst.) Zmitr. & Spirin 2006
• Atheliachaete calotricha (P. Karst.) Ţura, Zmitr., Wasser & Spirin 2011^[2].

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Występowanie i siedlisko

Korownica żółknąca jest szeroko rozprzestrzeniona w Europie, Azji i Ameryce Północnej, podano jej występowanie także w Republice Południowej Afryki i Argentynie^[4]. W Polsce jej stanowiska podano przed I wojną światową (1889, 1903), w późniejszych latach brak potwierdzonych stanowisk, być może jest w Polsce gatunkiem wymarłym lub nieodróżnianym od innych korownic^[3].

Grzyb kortycjoidalny, saprotrof występujący na obumarłych pniach i gałęziach topoli osiki Populus tremula^[3].

Przypisy